Doorlever
Lief en ik kijken naar huizen. Kleinere huizen dan het huis wat we nu hebben. Want toen wij hier (een beetje halsoverkop) gingen samenwonen, was dat met het idee dat ik waarschijnlijk al snel ziek zou worden en dood zou gaan. Er moesten slaapplaatsen zijn voor al onze pubers. En er moest een bed beneden kunnen staan. En zo geschiedde. Een huis met 5 slaapkamers en 3 etages. Eigenlijk 4, als je de kelder mee telt, die bijna onder het hele huis zit. Veel te groot dus, nu ik mooi af stiefel op de 5-jaars-overleving en 3 van de 4 jongvolwassenen de deur uit zijn. Nog even en dan zitten wij hier met z'n 2 en hebben we een hele verdieping over.
Het is bijna surrealistisch, dat zoeken naar het droomhuis. Of naar dat huis wat we ons droomhuis kunnen maken. Ik stort me elke dag op Funda en spreek bezichtigingen af. Lief, met een echte baan, kan gelukkig veel van z'n agenda zelf bepalen en wringt zich in alle bochten om mee te gaan naar die droomhuizen. Want ja, hij moet dat betalen, met kanker krijg je echt geen hypotheek meer. Ook niet als de kanker zich koest houdt. Huizen met fijne tuinen bekijken we, want bij ons woont een mussenfamilie en ik wil zo graag weer vogels. Huizen met een grote keuken, want Lief is een echte chef en kookt geweldig, voor ons gezin, voor vrienden, voor iedereen-na-dit-corona-gedonder. En we bekijken ook huizen waar dit alles nog bewerkstelligd moet worden..
En verder werk ik bij m'n Dierenopvang. En zou ik voor de drukke zomermaanden wel meer kunnen werken, met een heuse onkostenvergoeding. Ik schrik van de vraag en google de regels van het UWV. Kan dat echt? Wat toch een strenge teksten daar: geef door als je vrijwilligerswerk doet, want misschien kun je dan wel gewoon weer werken. En als je teveel van die onkostenvergoeding krijgt, heeft dat gevolgen voor je uitkering. Sjee, ik heb de lol er al vanaf. En het is vast niet mogelijk die onkostenvergoeding te storten op mijn Alpe d'Huzes actie-pagina.
Verder dan huizen en dieren gaat mijn hoofd niet. Vanmorgen had ik een zwarte zwaan onder mijn arm en een ekster in mijn nek, dat doen vast niet veel mensen me na. Zwanen werden terug gezet op hun vindplaats. 22 gedumpte sierduiven vingen we op. Dieren stabiliseren leer ik. Een egel een kruikje, een wild konijn wat gras en hooi. Ons voorbereiden op het drukke voorjaar en de zomer. Ik word zo gelukkig van de dieren!
De afspraak voor de scan en bij de longarts kreeg ik alvast. Ook alweer surrealistisch, ik dacht dat dat half jaar nog zoveel langer zou duren. De klieren boven mijn rechter sleutelbeen, waar toen-eens één van de uitzaaiingen zat, doen me zeer en zijn dik. Dat kan van de boosterprik komen, las ik. Laten we dat maar doen dan.
Het komt door corona, denk ik. De afstand tot veel mensen die me lief zijn. Dat vreemde, surrealistische gevoel. Dat gevoel van mezelf-niet-zijn. Die huizen bekijken alsof ik er zelf niet zou gaan wonen. Het gevoel, nog steeds, ergens op te wachten en niet te weten waar op. Maar ook: die dieren die me blij maken. Die nergens op rekenen. En ook gewoon maar overleven!
18 reacties
Ben zo blij voor je Frie, dat het normalere leven jouw ten deel valt. Inclusief het zoeken naar een huis, hoewel het vinden van een kleiner huisje met tuin en oude bomen jullie van harte gegund is.
Don't let go van Ellen Foley op haar Album Night out is één van haar gevoeligere nummers tussen de andere stevigere. Het album Spirit of Saint Lewis kent ook verrassende nummers.
Mijn favoriete nummer van haar is Young Lust, op haar album Night Out.
Vanmiddag keken we naar een huis dat kleiner is, in een prachtige omgeving en met die oude bomen bijna voor de deur. Ik hoop dat het wat wordt!
Lijkt me toch een raar gevoel dat je nu weer het "gewone" leven instapt. Maar zo fijn om te horen. Helaas horen daar ook de lastige regels van het UWV bij. Ik hoop dat dat niet te lastig gaat worden. Zou goed zijn als je lekker met je dieren verder kan werken.
Ik ben opgegroeid in Nijmegen. Mooie plekken genoeg daar, veel groen. Ik hoop dat jullie een fijn huis kunnen vinden met een mooie tuin.
Liefs, Karin 😘
Ik had niks van doen met de UWV-regels, want ik ben volledig afgekeurd en krijg geen vrijwilligersvergoeding. Behalve dus voor die zomer-vacature. Ik voel me vereerd dat ik gevraagd ben te solliciteren, zodat ik voor wat stabiliteit kan zorgen in de knetterdrukke zomerperiode. Maar twijfel wel of ik het aan kan qua energie. En ik vraag me dan serieus af of iemand van het UWV dan gaat bekijken of ik niet weer gewoon betaald werk kan gaan doen.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij dat ik in Nederland woon en een uitkering krijg. Mijn prognose was heel slecht en er was geen kans op re-integratie. Mijn longarts zei dat ik vooral dingen moest doen die belangrijk voor me waren. Maar nu overleef ik, en ik zocht op de site van het UWV of ik wat vergoeding mag ontvangen. Dat geld boeit me helemaal niet zo, maar ik word verdrietig van de toon op die site. Ligt aan mij, weet ik..
Hoe gaat het met jou, intussen (of misschien heb ik een blog gemist...)? XXX
Hoi Frie,
Mooi en herkenbaar weer. Ik heb gisteren tóch maar die nieuwe fiets gekocht… heel voorzichtig plannend en doorlevend, koester ook ik de wereld om me heen.
liefs,Ria.
Ja! Laten we gauw eens afspreken, Ria, als het qua coronaregels- en risico weer kan! XXX
Als dat weer kan; doen we!
Druk druk druk, normaal leven wat is dat ook weer, goed dat je stappen zet en zoveel afleiding met je dieren, het weer zinvol maken. Het draait echt om huisje boompje beestje en soms een beetje ziek zijn. het was echt al een tijd geleden dat je een blog schreef.
Maak er wat moois van
Sterkte
Ha Frie,
wat fijn dat je de 5 jaar overlevingsstatistiek nadert. Dat is wel een feestje waard!
Fijn ook dat je zoveel plezier beleeft aan je dierenopvang. Nu jnog dat nieuwe huis. Ik snap dat een huis kopen een groot ding is. Voor iedereen, maar in het bijzonder als je kanker hebt (gehad) en niet weet hoelang je nog mag leven. We kunnen inderdaad niet in de toekomst kijken. Dus gun jezelf om aan het idee te wennen dat je daar- als het je gegund is (en dat hoop ik van harte) - nog een aantal goede jaren samen met je man zal leven en er ook van zal genieten. Het leven is zo kort om niet te leven. Dus: ik wens jullie veel succes met het vinden van jullie droomhuis plus dieren-tuin! Als je elke dag een stapje zet, kom je - of je het gelooft of niet- vanzelf bij de voordeur van jullie toekomstige woning. En daarna zie je wel weer verder, toch?
groetjes,
Christa
Hey lieverd, jouw hoofd is ook vol genoeg met dieren en huis, want je hebt ook nog een man en dubbel kroost. Pfieuw.. heel wat hoor!
Wel vreemd ja, met gewoon leven bezig zijn en dan toch nog controles hebben en scan. Die booster, tuurlijk komt het daarvan!
Knuffel lieverd, dat jouw en jullie gewone leven nog maar wonderbaarlijk lang zal doorkabbelen! Oma worden, toch?
Van UWV mag je geloof ik 500 euro bijverdienen. Heb ik opgezocht bij mijn 1e boek, misschien is dat bedrag veranderd. Ik heb destijds er niet naar gevraagd of dat ook geldt als ik al het geld doorstort naar kankeronderzoek / Alpe d'HuZes. Mijn 'winst' haalde bij lange na niet dat bedrag (helaas..)
xxxxxxxxxxxxx Hebe
Giften aan Anbi instellingen zijn aftrekbaar voor de inkomstenbelasting. Zou best een vraag waard zijn bij het uwv of de belastingdienst. Hoewel ik die laatste niet zo erg meer vertrouw.
Lieve Frie, wat fijn dat je hier nu mee bezig kunt zijn. Hoe anders zag het er een paar jaar geleden uit.
Het gevoel van surrealisme kan ik me wel voorstellen. Zo lang is jou gezegd dat je geen toekomst had. En nu zou dat wel zo zijn. Durf je dat al te geloven, Frie? Ik hoop het zo voor je, en vooral ook dat het waarheid mag worden.
En dus moeten die klieren zich koest houden, potverdorie. Door de booster, ja dat heb ik ook gelezen, dat moet het zijn hoor.
Liefs en al het mogelijk goede voor jou,
Hanneke
Wat heeeerlijk om je verhaal te lezen zeg! Bezig zijn met je drukke leven en niet alleen naar leven met je ziekte en de angst die erbij hoort. Hopelijk vind je jullie nieuwe paradijsje en kun je heerlijk genieten samen! Die verdomde angst als je wat voelt wat je biet vertrouwd zal nooit weggaan denk ik. Hopelijk snel een goede uitslag en was het dus van de coronaprik. Vreselijk hoe dat virus toch zoveel verpest he. Niet spontaan knuffelen en altijd zorgen dat je voldoende afstand houdt, want corona wil je er niet bij hebben. Ik moet elke week naar Leiden voor immunotherapie en dan mag ik het ziekenhuis minimaal 2 weken niet in. Vreselijk die extra angst. Nogmaals lekker genieten en succes met alles!!
Grtjs Carla
Zo blij voor jou, lieve Frie. Dat het met jou gaat, zoals het gaat. Al bijna 5 jaar verder. Een droom voor velen die ook deze diagnose krijgen. Maar wel mogelijk gelukkig, als de behandeling goed aanslaat.
Hoop dat jullie een nieuw paradijsje gaan vinden.
Lieve groet Dasje 🌷🌷🌷
Hoi Frie,
Zo fijn om te lezen dat je met van die mooie nieuwe plannen bezig bent en dat we daar hier van mee mogen genieten. Ik ben heel benieuwd wat de zoektocht uiteindelijk op gaat leveren en hoe jullie droomhuis er dan uit gaat zien. Misschien met wat extra plek voor een aantal nieuwe huisgenoten 🐶🐱🐹🐰🐮🐷🐦🦆🦜🐑🐐?😁Ik denk dat er bij de dierenopvang vast nog wel een aantal wonen die bij jou 24/7 zouden willen wonen😆. Als je dan toch een nieuw huis uit gaat zoeken….😂. Succes met de zoektocht en geniet er lekker van, we horen het wel als de knoop is doorgehakt.
liefs Bianca
Lieve Frie
Wat een mooi plan jullie droomhuis ,wij wonen eigenlijk ook te groot voor overgebleven te zijn met ons tween maar niks wil of lukt ,ik hoop dat jullie meer geluk hebben ,en als het gelukt is er veel geluk mogen ervaren ,
Das een dingetje met je vrijwilligerswerk hopelijk gaan ze niet moeilijk doen want je hebt er veel te veel lol in .
liefs en dikke knuff hes xxx
Lieve Frie,
Ik kan me nog herinneren dat je ooit een blog schreef dat je wel iets zou willen doen, vrijwilligerswerk misschien, iets met dieren misschien. En kijk nu, op huizenjacht, druk in de dierenopvang, perspectief alom. Zo fijn te lezen, maar ik snap het surrealistische gevoel. Corona, die vermaledijde klieren, die scan, dat wachten op.. onzekerheid over de toekomst blijft op de loer liggen.
Eerst die scan maar eens, een geruststellende scan mag ik hopen, dat zal dat surrealisme misschien een kopje kleiner maken. Ga alvast met je meeleven, houd ons op de hoogte..
Liefs, Joke
Lieve Frie, Wat een mooi plan: een droomhuis zoeken! En je bent er nog echt mee bezig ook, ondanks alle twijfels van: 'zal ik er ooit wonen.'
Je noemt het surrealistisch en dat is precies wat het is. En ook zo herkenbaar. Doorgaan met het leven en genieten van wat er nu is, terwijl in je achterhoofd voortdurend die vraag spookt: hoe lang heb ik nog? Ik heb er bewondering voor hoe je dat doet.
Zelf ben ik afgelopen vrijdag weer op controle geweest bij de oncoloog en samen constateerden we met een grote glimlach dat we nog steeds alle statistieken aan het verslaan zijn. Ik doe het al bijna 7 jaar goed op de Letrozol. Soms voel ik de tumoren nog wel zitten, anders zou je bijna gaan denken dat het helemaal weg is.
Ik hoop met jou, dat het lukt met je droomhuis en wens je heel veel geluk in je zoektocht!!
Liefs, Margriet