Een mooie dag
Op een zondag was de eerste bijeenkomst van Alpe d'Huzes. Ik wil die Alp gaan lopen, mijn Lief wil 'm zes keer fietsen,maar hij was niet met me mee die zondag. Dasje pikte me op van een parkeerplaats net buiten mijn woonplaats. Haar lief was ook niet mee. Dasje en ik doen mee met team Kanker.nl.
Er pasten 1000 personen in het hotel en die waren er ook. We hoorden verhalen over de organisatie, over ervaringen, over het geld. Zongen mee met het Alpe d'Huzes lied. Naja, ik niet, want ik kende de tekst helemaal niet. 70% van de aanwezigen gaan voor het eerst mee die berg op en toch kende iedereen het lied, kennelijk. En de zanger.
Na het ochtendprogramma was Herman er, met zìjn lief. Herman is onze teamcaptain. En meer Kanker.nl- mensen waren er. We praatten elkaar een beetje bij, we hebben binnenkort een eigen team-dag om kennis te maken, vandaag was slechts de helft van ons team aanwezig. We pasten de kleding alvast. Daar moeten dan die logo's op komen, voor 500 euro per 10 shirts. Ik werk al meer dan twee jaar niet meer, ik hoop in hemelsnaam nog wat bronnen aan te kunnen boren uit mijn vorige leven. "We kunnen samen acties doen om geld in te zamelen!" stelde Dasje enthousiast voor. "Toiletjuffrouw op een evenement, ofzo?" Ik ben voor. Een leuke schort kopen bij de Wibra, het haar opsteken en uitbundig van haarlak voorzien, en dan met zo'n schoteltje en een spuitbus met hygiënische reiniger bij de deur.
Ik deelde mijn persoonlijke pagina voor Alpe d'Huzes op Facebook en via Whatsapp. Veel respons, maar niet van de mensen van wie ik het verwachtte. Vreemd. Denken mensen dat het wel mee valt met me, als ik zoiets ga doen?
Ik ga intussen eens per week naar Medische Fitness. Oncologische fysiotherapie biedt mijn ziekenhuis niet, dus ik heb zelf iets opgezocht. Begeleide fysiotherapie was een optie, maar ik heb geen aanvullende verzekering. Waarvoor zou ik immers? Dus geen training twee keer per week, ik sluit aan bij de Medische Fitness. Een groepje dat eens per week oefent onder leiding van een fysiotherapeut. Een groep kneuzen, dat bedoel ik niet negatief, maar we mankeren allemaal iets en daarom oefenen we eens per week, krachttraining en onze conditie, voor een acceptabel tarief. Ik zwoeg op loopband, de helling al op 8%.
Een tandartspakket heb ik ook al niet. Na een jaar heb ik me in mijn nieuwe woonplaats aangemeld bij de tandarts om de hoek. Eens per kwartaal reinigen ze nu mijn gebit, vanwege gebrekkig onderhoud. "Over een jaar of 10 zullen uw tanden en kiezen los gaan laten!" mopperde de mondhygiëniste. "Als ik dat mee ga maken",reageerde ik enthousiast, "neem ik met plezier een kunstgebitje!".
Een lotgenoot schreef in haar blog dat ze bij de ongeveer-500-mensen hoort die stadium 4 longkanker langer dan 5 jaar overleeft- van de meer dan 10.000 gevallen per jaar, zeg maar zo'n beetje. Dus.
De zomerse nagellak op mijn teennagels knip ik weer een stukje weg. Aangebracht in de Vietnamese nagelstudio. Zal ik dat komende zomer weer kunnen doen? Of eerst in februari de gekleurde vingernagels voor carnaval? Komend weekend wil ik kerstbomen kopen, het huis gaan versieren. En trainen voor die berg. Ik doe net of ik niet ongeneeslijk ziek ben. Zonder de nieuwe wetenschap was ik er al niet meer, ik wil echt wel lopen en geld inzamelen. Dasje raast met enthousiasme voort, ik lig weer wakker. Minder lang en minder piekerend. Minder zorgen om mijn kinderen, immers, en mijn scan is pas in januari. Net na de Kerst sla ik een kuur immunotherapie over. Durf ik best, in maart heb ik er 52 op zitten en moet ik sowieso stoppen. Fijn, lijkt me, overwegend fijn, meer dat, dan eng.
Er is niets waar ik op wacht
morgen blijft het nacht
ik overdacht mijn zorgen en de wereld,
en alle keren dat ik wakker lag
ik besloot
wat een mooie dag, wat een mooie dag
voor de dood.
15 reacties
https://www.opgevenisgeenoptie.nl/fundraisers/FriedaKuik/alpe-dhuzes-20…
Lieve Frie,
Wat stoer dat je gaat trainen voor Alphe d’Huzes! Het lijkt me heel bijzonder om samen met een groep te trainen om uiteindelijk die berg te bedwingen. Ik zal je steunen met een bijdrage.
Prachtig nummer van Bløf, maar hoop dat het nog heel lang niet daar is, die mooie dag voor de dood!
Liefs, Jessica
Super, Jessica, bedankt voor je bijdrage! XXX
Prachtig geschreven. Zoveel bewondering voor jou. Over 2 weken komen we als team bij elkaar. Heel veel zin in. Liefs Dasje🌺🌺🌺
Zo prachtig geschreven weer, Frie. Blij dat jij een tweede leven als schrijfster bent begonnen. En ook nog een nieuwe carrière als toiletjuffrouw, veelzijdig mens!
Geweldig dat Dasje en jij die berg opgaan, en nog meer mensen van kanker.nl.
Tja, die terloopse opmerkingen. Ik kreeg er één bij de beddenwinkel, waar ik nieuwe matrassen kocht, want ik wil niet de rest van mijn tijd in een deuk liggen, althans niet letterlijk. "Er zit 10 jaar garantie op. Maar ze kunnen wel 15 jaar mee! Tja 't is even een investering, maar u haalt het er wel uit!" Zucht. Zo'n reactie als jij had ik niet paraat en ik wilde haar niet laten schrikken, het was een lieverd, dus heb maar niks gezegd.
Jij schrijft vaak over tissues, ik pak er eentje bij het lied. En wens jou nog heel veel mooie dagen voor de dood. Te beginnen met vandaag.
Hanneke
Mooi blog en ik ben blij dat je hebt besloten mee te doen. Ik weet zeker dat je het een fantastische ervaring gaat vinden. En het enthousiasme van Dasje spat er ook vanaf inderdaad. Ik kijk ook uit naar de eerste teambijeenkomst bij ons thuis in Wageningen op 8 december en ben heel benieuwd naar alle ideeen voor individuele- en team-acties.
En je punt met betrekking tot net doen alsof je niet ongeneeslijk ziek bent, vind ik persoonlijk een goede keuze. Want stel dat je dat niet doet en je laat het besef van je sterfelijkheid elke verdere dag van je leven verpesten, en stel dat je dan ook tot die 500 gelukkigen behoort en oud wordt met kanker. Dan heeft die diagnose wel even mooi de rest van je leven verpest. Dan kun je maar beter de diagnose omarmen en daarna van de rest van je leven maken wat er van te maken valt en er alles uit halen wat erin zit. Met alle verdriet wat daarbij komt kijken, maar ook met alle moois wat een heleboel "gezonde"mensen overigens niet eens zien, maar jij en je lotgenoten wel.
Ik herinner mij dat kort na de tweede keer de diagnose kanker mijn after-shave op was. Een nieuw duur geurtje leek mij een verspilling en ik zag in gedachten al hoe een bijna volle fles na mijn dood achter zou blijven. Ik kocht daarom een geur die goedkoop was: Fresh-up. Schoenen, kleding hetzelfde verhaal. Waarom nog nieuw kopen? Gelukkig sloeg mijn behandeling goed aan en hervond ik in Alpe d'HuZes zoveel kracht dat ik het gevoel had de hele wereld aan te kunnen. En dat gevoel was krachtig genoeg voor een heel jaar. En dan is er weer een nieuwe Alpe om de batterij weer op te laden. En tussen die edities van de Alpe door hebben en zijn we er voor elkaar hier, op kanker.nl.
Dat alles bij elkaar heeft er voor gezorgd dat ik weer een duurdere after-shave heb staan en dat mijn garderobe weer compleet is en ik mij meestal geen zorgen meer maak over kanker. Nou ja, alleen de dagen (vooral de nachten) voor de driemaandelijkse controles zijn spannend maar voor de rest laat ik kanker mijn leven niet (meer) regeren.
Ik hoop uiteraard dat je behoort tot die gelukkige 500 en dat je even veel kracht (her)vindt als ik in je deelname aan Alpe d'HuZes met team kanker.nl!
Sportieve groet en liefs,
Herman
Ha lieve Frie,
Een rake blog wederom! Ook van mij natuurlijk een bijdrage. En zet de nagellak voor de volgende zomer maar vast klaar. Jij hoort ook bij die 500.
XXX Nik
Hoi Kanjer, Dat het bijeen sprokkelen van donaties een lastige klus is weet ik nog van de keer dat ik de berg op zou gaan. Ik stortte me er vol enthousiasme in en trok mijn teamgenoten daarin mee. We hebben op kerstmarkten staan blauwbekken met onze zelfgemaakte kerststukjes en dito kaarsenhouders en aan het einde van de rit heeft het ons alleen nog maar geld gekost😀 Ik heb ervaren dat vooral de mensen die het dichtst om je heen staan je het minste steunen als het om donaties gaat. Ik ben er zowaar een beetje van afgeknapt en dat heeft me denk ik ook weerhouden om nogmaals een poging te wagen. Natuurlijk ga ik team kanker.nl volgend jaar weer opnieuw steunen (dit jaar was het Roparun) Echter niet alleen maar om geld bij te dragen voor kankeronderzoek, maar vooral omdat ik weet dat deze site gefinancierd wordt door Alped'huez. Laat je niet ontmoedigen meis, je kunt niet meer doen dan je stinkende best en dat doe je!
Lieve Frie,
Ik wou dat ik mee kon al was het alleen maar om de sfeer te proeven. Wat ben ik trots op jou dat jij dit ook gaat doen. Natuurlijk wist ik al dat jij, Anja en ook Hebe de berg opgaan. Ik heb bewondering voor je hoe je het doet en ik denk weet eigenlijk wel zeker dat jij bij de 500 gaat horen.
Maar het bejaardenhuis is nog zoveel jaar meer. Ook dit zouden we moeten halen. Als jullie allemaal weer zoveel geld ophalen. De wetenschap daar door ook verder gaat, dan zou je denken dat het lukken gaat.
Toiletdames volgens mij gaat dat helemaal goed komen jullie samen wel toevertrouwd.
Liefs Alice ❤
Lieve schat.... je kunt de sfeer proeven als je wilt.... Maak er een vakantieweek van in de buurt en je kunt ons boven op de berg in de armen vallen...... Geen moet hè, maar een ideetje....
Knuffels xxxxxxxxxx Hebe
Ha Fri,
Fijn dat je weer wat hebt geschreven en goed dat je mee doet aan de Alpe d'Huez.
Ik heb een klein bedrag gedoneerd. Het feit dat je mee doet is voor mij nog belangrijker. Het toont moed en toekomst visie. Dat zakt bij mij nog wel eens in de schoenen dus jij bent voor mij een voorbeeld.... Wens je veel succes.
Tineke
Succes met jullie mooie voornemen. Wat een sportieve uitdaging. Ik weet zeker dat het euforische gevoel, dat je krijgt als je straks die berg opgaat, je zo veel goed gaat doen en een boost geeft voor de toekomst. Ik volg je voorbereidingen hier graag. Zet hem op Frie!
Liefs Bianca
Prachtig zoals je levenslust zich laat gelden in je bericht!! Alvast héél véél plezier met de komende kerstdagen😉💝
Lieve lieve Frie, je bent een zó tópmens! Je gaat het doen en het gaat je lukken! Ook al ben ik er om het dit keer met Ruud samen te doen, ik bén er voor je als je dat nodig hebt! We duwen je de berg op als dat nodig is hoor!
Kop in zand is best vaak praktisch.... hahaha, heb er ervaring mee. Maar ja, weet je, we voelen toch wel dat we hebben wat we hebben. Leef je leven en probeer elke dag ergens van te genieten. Je zorgen maken is best logisch, maar probeer deze zorgen niet je leven te laten beheersen; hoe moeilijk dat ook is. Lukt niet altijd. Natuurlijk niet. Maar meestal doe ik m'n ding tot aan de deur van de oncoloog. Als ze dan rotnieuws heeft, heb ik in ieder geval tot aan dat moment genoten. Vervolgens vertrouw ik er dan maar op dat ze dan nog wel iets uit de hoge hoed tovert. En als niet? Nou, daar wil ik lekker niet over nadenken :-)
Wc borstel, schortje, plastic handschoenen, mutsje, wc rolletje, roze pruik, kortom, ik zie je helemaal voor me! Samen met Dasje. Kom graag bij jullie plassen!
Dikke knuffels xxxxxxxxxxxx Hebe
Godsamme Frie ik krijg gelijk dat beeld niet meer uit me kop jij en dasje met een wibra short en getoepeerd haar in de haarlak ,ik stikte bijna in me watertje
liefs hes xxx