I'm a sucker for Christmas-3

Ja, 3! Sinds ik kanker heb, ongeneeslijk ziek ben, ga ik m'n derde kerst tegemoet. Weer twee kerstbomen binnenshuis, twee kerstbomen buiten, ik ben niet te stuiten samen met mijn lief. In de voortuin kerstversiering, in de prieelberk grote sneeuwvlokken (die sneuvelen zodra ik ze aanraak, grom, twee zijn er al kapot), in de achtertuin een kerstboompje dat al vele malen omgewaaid is. Wintercakemeel, nep-waxinelichtjes met afstandsbediening, dennengeur van echte bomen, een krans op de voordeur, kerstkussens op de bank en ik zoek er nog eentje voor Dinges de kat.

Een jaar geleden blogde ik dat ik zo hoopte dat we met z'n allen stabiel voort zouden kabbelen. Velen van ons lukte dat. Velen niet. Mijn schoonmoeder stierf aan kanker, Jolanda100 (en anderen) van deze website stierf, Dee van mijn chemogym stierf, Jo van het inloophuis stierf, de vrouw van mijn neef stierf. Het moet maar eens afgelopen zijn met kanker.

Voor de Kerst komen mijn vriendinnen. Mede-kankerlijders, hier online ontmoet, we delen lief en leed. Bij mij thuis komen ze, m'n lief zorgt voor onze lunch. Ik verheug me op ze. En Kerstavond en eerste Kerstdag komen mijn geliefden thuis. Voor eten en drinken, voor de glans van Kerstmis. Zelfs op  de eerste  en tweede verdieping van ons huis hebben lief en ik kerstversiering. En opgemaakte bedden. Geen kadootjes dit jaar, maar wel lekker eten. En warmte. En kerstmuziek en kaarslicht en oh, wat hou ik hier van. 

Gister ging ik voor immunotherapie kuur 44. De kuur vrijdags na de kerstdagen sla ik over, jippie, kerstvakantie. Ik werd de verkeerde zaal in gestuurd. Viel middenin een gesprek van twee jonge vrouwen, die niet beter worden, één van hen had kinderen van 3 en 5 jaar oud. Ik werd naar een andere zaal gedirigeerd en dacht aan mijn eigen kinderen, van 20 en 22 jaar oud. Ik ben gelukkig dat ik ze volwassen zie worden, maar ik wil nog zoveel meer. Mijn voet doet verrekte zeer en de longarts belde me dat ik daar een foto van moet laten maken- het ligt vast aan de immunotherapie, ik krijg dat al zo lang. 

Een dag daarvoor had ik een kleine kerstviering op de manege. Ik trok mijn zwarte blouse met zilveren sterren aan en zette in de oven mini-saucijzenbroodjes en - worstenbroodjes, om mee te nemen. En voorafgaande aan de immunotherapie had ik de kerstlunch met moderatoren van Kanker.nl. In Utrecht. Het regende en ik zette mijn verstand op 0. Reed naar de P & R en sjokte alle trappen op naar de trein. Knuffelde in Utrecht met Dasje en gezamenlijk liepen we als kippen zonder kop een extra rondje, voordat we het restaurant bereikten. Tegenover Han zat ik, die een hersentumor had en wiens vrouw longkanker heeft. Het moet maar eens afgelopen zijn met kanker!

Ik zit nog op terwijl iedereen naar bed is. Ik denk aan Von, met wie ik zo graag dit jaar nog eens af zou spreken. Ik denk aan Alise, die hopelijk niet teveel bijwerkingen krijgt van de chemo en bij wie het hopelijk flink aanslaat. Ik denk aan Ien, die ineens ook in de palliatieve fase is, dat moest toch verboden worden. Maar ik ben ook zomaar een jaar verder! Ik drink wijn en luister kerstmuziek, kijk naar de kaarsen, de kerstbomen en de verlichting. Vanavond waren we met vrienden naar de Boskapel. Ik geloof niet in god, maar daar in dat kerkje was een musical, zo warm en innig. En dinsdag komt mijn moeder een poosje bij me. Geluk, dat is het, geluk om kleine dingen, warme momenten. En oh, wat wil ik graag dat ik hier over een jaar nummer 4 schrijf. Dat jullie allemaal nog bij me zijn. En ik nog hier.

31 reacties

Lieve Frie, 

Wat wordt ik hier verdrietig van. Ik ben nog maar een beginneling hierin in. Onlangs is Kristel overleden, vrijwilligercoördinator  bij Olijf. Had haar nog maar 1x ontmoet, maar een prachtig mens. Ik zou samen met Karin bij Olijf een taak op me gaan nemen, maar kan niet meer. Binnenkort zal ze er niet meer zijn. Ik leef steeds meer mensen kennen met deze rotziekte.  En langzaam zullen ze allemaal wegvallen. Of ik ga zelf. Ik vind het nog moeilijk te bevatten. Maar jij hebt er dus al veel zien gaan. Mensen die je hebt leren kennen en geliefden om je heen. Hopelijk brengt de toekomst jou nog vele jaren. Jou en al die anderen die aan deze ziekte lijden.

 

Laatst bewerkt: 15/12/2019 - 08:57

Wat kan dat zeer doen, hè. Als je kanker hebt (gehad) en je zet je in voor de bestrijding er van of voor lotgenoten, zit je in de hoek waar de klappen vallen. Ik hoop en wens heel hard met je mee dat er een tijd komt dat we er niet meer dood aan gaan. Fijne feestdagen wens ik je toe, veel liefs XXX

Laatst bewerkt: 20/12/2019 - 15:31

Lieve Frie,

Een ontroerende mengeling van verdriet, geluk, warmte lees ik in jouw blog. Die ellendige rotziekte die zovelen al van ons heeft afgenomen en ons ook in z'n greep heeft. Maar wij zijn er nog!

Ik geniet van jouw beschrijving van kerstsfeer en kerstviering. Zelf heb ik hier geen talent voor en ik doe er niets aan. Kerst is ook beladen geworden. Vier jaar geleden hoorde mijn lief vlak voor kerst dat hij prostaatkanker had. Drie jaar geleden kreeg ik de dag na kerst de mededeling: u hebt borstkanker.

Wat ik wel ga vieren: dat we er nog zijn! Ook voor mij wordt het de derde kerst sindsdien. Ik had verwacht, er nu niet meer te zijn, of in elk geval heel erg ziek te zijn. Zo is het niet gelopen en daar ben ik heel dankbaar voor. Ook zo dankbaar dat jij er nog bent en dat ik jou en anderen via dit forum heb leren kennen.

Fijne kerst!

Hanneke

Laatst bewerkt: 15/12/2019 - 10:36

We zijn er nog! en ook ik ben heel blij met jou en met anderen op en van deze site. Ik hoop dat je misschien een klein beetje van mijn 'kerstgevoel' kunt voelen en dat voor jullie kerst weer wat glans kan krijgen. Ik wens jullie in ieder geval hele fijne dagen! Heel veel,liefs XXX

Laatst bewerkt: 20/12/2019 - 15:38

Uhhh.....kerst houdt totaal geen rekening met kanker! Toch voelt het altijd nog extra belanden als je kanker als kerstcadeautje krijgt...... morgen 10 jaar geleden mijn diagnose Kahler en daarmee ongeneselijk ziek aan kanker. De dag voor kerst voor zovelen de kerst verpest. Zo voelde dat toen voor me.... jakkie.... En toch.... was het daar in dat ziekenhuis een heel bijzondere kerst met alles en iedereen om ons heen. Hoe bizar ook. Maar de molen van medeleven en directe hulp kwam toen meteen op gang. 

Maar de tut (enorm servet van het ziekenhuis) met alle tranen van mijn liefste vriendin en mij.... die heb ik - ongewassen - nog steeds. In een doosje bij mijn haar.

Laatst bewerkt: 23/12/2019 - 15:30
15 december 2019 om 10.40

Hoi Frie, 

Als ik zo jouw blog lees zie ik jouw mooi versierde huis al helemaal voor me. Een fijn plekje en je bent lekker bezig om er gezellige dagen van te gaan maken met de mensen die je lief zijn. Ik hoop dat er nog heel veel fijne momenten in 2020 bij mogen komen. 

Liefs Bianca

Laatst bewerkt: 15/12/2019 - 10:40

Lieve Frie,

Wat vind ik dit fijn om te lezen. Jij weet hoe het leven te vieren. Hoe er vol tegen aan te gaan. 

Zelf had ik eerst geen enkele behoefte meer om het huis te versieren. Maar, wat als Joke misschien in een kaal huis langskomt? Wij waren echt kerstbeesten. Daar werd ik echt verdrietig van. Nu is het versierd, veel kaarslicht. Muziek schalt door het huis. Joke kan nu met een glimlach door ons huis rond gaan.

Lieve Frie, ik ga graag met je wens mee. Ik wens je nog vele kerstbomen vol van licht en liefde. 

Liefs, Tom XX. 

Laatst bewerkt: 15/12/2019 - 12:22

Lieve Tom,

wat fijn dat je reageert, dat je nog hier wat leest en zo laat weten hoe het met je gaat. Kerstbeesten, wat een geweldige term en ik schiet meteen vol omdat Joke overleden is en je alleen bent. Maar wat goed van je dat je tòch versiering hebt, en kaarslicht, en kerstmuziek. Joke is voor altijd in je hart bij je en ze zou vast gewild hebben dat je jullie kerstsfeer in ere houdt. 

Ik hoop dat je de warmte voelt. Dat er mensen om je heen zijn die van je houden, als je gezelschap wilt, en dat je  Joke nabij voelt als je alleen bent. Heel veel liefs XXX

Laatst bewerkt: 20/12/2019 - 17:20

Oh Frie wat neem je me weer heerlijk mee in je versierde leven. Ik zou zowaar zin krijgen in kerstversieringen en het feest zelf. Dat je nog maar heel veel samenkomsten met iedereen die je lief is mag hebben. Dikke knuffel xx Kim

Laatst bewerkt: 15/12/2019 - 18:01

Heerlijk Frie ik hou er ook zo van. Ook voor mij wordt dit de derde keer sinds ik ziek ben. 

Ook ik heb afgelopen jaar een aantal dierbaren moeten missen. Ook ons Jolanda, Pietje, Joke, Sisca lotgenoten. Verschrikkelijk triest. 

Ik kom ook naar je kerstlunch verheug me er heel erg op. Ook al zou ik kruipend moeten. Ik kom.🤭

Deze behandeling moet gewoon aanslaan 3 x scheepsrecht toch? 💪💪💪🍀🍀🍀🙏🙏🙏

Lekker gezellig je moeder en de kids allemaal in een huis met lekker eten,  lichtjes en  warmte. Dat is al een cadeautje. 🤗

Liefs Alice❤😘

Laatst bewerkt: 15/12/2019 - 18:22

Lieve Alice,

dit moet zeker aanslaan! Want je moet nog vaak Kerst vieren met jouw geliefden en je bent hier ècht nog lang niet klaar! Ik hoop dat de bijwerkingen goed hanteerbaar blijven en je een fijne Kerst hebt. Heel veel liefs! XXX

Laatst bewerkt: 20/12/2019 - 17:34

Lieve Frie, wat heerlijk dat je Kerst lekker uitbundig viert! Hier ook! Ik hou er van, leuker dan verjaardagen. Gezellig, iedereen bij elkaar, hapjes, drankjes, iedereen met rozige wangen, te hard lachen, Skyradio en daarna de Top 2000, het kan toch niet beter! Het wordt mijn eerste kerst AC (after cancer), vorig jaar was ik ziek maar wist dat nog niet en voelde dat ook niet. Nu ben ik beter, maar voel me zieker en ik krijg de 24ste de eerste controle-echo. Alles is anders, maar ook hetzelfde en dat maakt het bitterzoet.

Ik realiseer me dat voor jou dat allemaal nog veel meer geldt, en ik hoop dat dat ook voor het genieten opgaat. Je blog heb ik weer met plezier (lach en traan) gelezen. Ik wens je de aller, aller, allerbeste kerst ooit!

Liefs, Miranda XX

Laatst bewerkt: 15/12/2019 - 22:31

Wat jammer dat je je zieker voelt terwijl je beter bent, ik ga me suf duimen voor een goede uitslag de 24e- krijg je dat meteen te horen? Ooh Kerst, en daarna de Top 2000, jij begrijpt het helemaal (hier moet een breed lachende smiley)!

Hele fijne Kerst, Miranda, met iedereen die je lief is, en dat er maar vele mogen volgen XXX

Laatst bewerkt: 20/12/2019 - 17:41

Gisteren was het zover en het was mooi, warm en bijzonder. Dank jullie wel, Kanker.nl (het rijmt verdorie alweer) dat wij elkaar hier gevonden hebben. Vriendinnen voor de rest van ons leven, hoe lang of kort dat ook maar zal zijn XXX

Laatst bewerkt: 20/12/2019 - 17:45

Hoi Frie wat een mooie en bewogen blog. Ben er even stil van.maar krijg ook zin om onze 🎄kerstboom die vandaag gekocht is te gaan versieren. Ik houd van de kersttijd van lekker veel kaarsen aan en een goed glas wijn en bovenal mijn dierbaren om mij heen. Ik wens iedereen mooie dagen en heel veel  lichtjes✨🎇🎆 om naar uit te kijken.

Liefs Jeron

Laatst bewerkt: 16/12/2019 - 16:55

Dag Frie,

wat schrijf je dat mooi, je derde kerst sinds de diagnose, ik ben blij voor je en hoop dat er nog veel volgen en dat de immuno effectief blijft.  
Tegelijkertijd verdomde akelig dat kanker zoveel geliefden wegneemt, als je zelf kanker hebt is dat nog veel confronterender. Houd hen vast in je hart en in gedeelde herinneringen, dan blijven ze bij je en leven ze een beetje voort. Voor mijn vader de eerste Kerstmis na de diagnose. Wij wonen in Peru en ik weet nog goed dat wij vorig jaar onze reis naar Colombia annuleerden  vanwege een onderbuikgevoel dat ik had. Ik vond dat we naar Nederland moesten om samen met onze ouders Kerstmis te vieren. Mijn vader vond dat maar raar, hij was niet fit en vond dat we beter op avontuur konden gaan, van het leven genieten en van de vrijheid die we hadden zo lang we nog in het buitenland woonden. We zijn toch naar Nederland gegaan en hebben heerlijke dagen gehad. In mei hoorden we dat mijn vader longkanker had. Dit jaar geen Nederland met Kerstmis want we bereiden ons voor op de grote verhuizing terug, na 9 jaren Afrika, Midden Oosten en Zuid Amerika gaan we weer in Nederland wonen. Niet in de laatste plaats vanwege onze ouders, vanwege mijn vader. Hij heeft nog steeds geen uitzaaiingen maar met kleincellig zegt dat verdomde weinig. In de groep voor familie en nabestaanden van longkankerpatienten, zie ik hoe de een na de ander overlijdt. Mijn vader is nu 7 maanden post diagnose en ik hoop zo intens dat hij een stabiele periode in gaat en dat we alle bijzondere dagen nog minstens een keer samen mogen vieren terwijl wij gewoon in Nederland wonen. Sorry, moest geloof ik zelf even een blog kwijt ;) 

Frie, geniet van je geliefden en van de lichtjes en de warmte. En ik hoop dat je nog heel lang stabiel blijft!

 

 

Laatst bewerkt: 17/12/2019 - 12:12

Mijn vader stierf meer dan 35 jaar geleden aan longkanker. Ik hoop en wens dat jij nog vaak Kerst meemaakt met je vader! Geruststellend dat jullie terug naar Nederland komen. En stabiliteit, dat zou fijn zijn. Als je niet geneest, is stabiel een goede uitslag, zeg ik altijd. Zo lang mogelijk! Sterkte voor jullie allemaal en toch fijne feestdagen toegewenst.

Laatst bewerkt: 20/12/2019 - 17:54

Lieve Frie, wat een gemengde overpeinzingen in deze speciale tijd van warmte en liefde. Het hoort er allemaal bij, maar doet in deze tijd van het jaar altijd extra pijn. Je wilt altijd vasthouden wie je dierbaar is en bij je hebben op dagen die bijzonder zijn. Dat is nooit mogelijk geweest en zal ook nooit mogelijk worden. Fysiek.... In ons hart daar woont iedereen die ons dierbaar is! Zonder onderscheid van dood of in leven; in ons hart is plaats voor iedereen. Ze zijn er altijd bij en wij zijn 'een beetje' weemoedig en verdrietig omdat we ze liever vast willen houden en vooral dik knuffelen :-)

We lijken niet op elkaar. Je bent een knapperd en doet het o zo goed! Je huis en tuin zijn prachtig, gezellig en sfeervol. De warmte hangt er in en slaat door op de mensen die binnen mogen komen. Dat doe je, samen met jouw lief! Welkom zijn de mensen en je geniet er zichtbaar van. Warmte en liefde geven zit je in de genen. Dat te mogen ontvangen, is het ware kerstcadeau! Daarna als een zombie met een wezenloze blik onderuit op de bank, zijn de consequenties (want volgens mij gold dat voor ons allen...hihihi)

Lieverd, we gáán voor die stabiliteit! We gaan ons bejaardentehuis vullen en ja, wij samen kunnen daar de hele benedenverdieping voor kerst versieren.... Hebben we waarschijnlijk nog over voor in de keuken en de lift. We lijken zo heel erg ook wél op elkaar. Volg me maar...... Morgen 10 jaar geleden die onherroepelijke diagnose. Overmorgen vier ik dus sindsdien mijn tiende kerst....

Oneindig veel hele dikke knuffels en super mooie, fijne, warme en liefdevolle dagen gewenst! xxxx Hebe

Laatst bewerkt: 23/12/2019 - 15:55