Ga toch weg

Morgen naar de internist omdat mijn schildklier op hol geslagen is. Maar de immunotherapie kan wel gewoon doorgaan, gelukkig. "Mag ik in de zon?", vroeg ik de oncologieverpleegkundige. Ik had nog gauw voor de Pinksteren een afspraak met haar geregeld, want de verwachting was dat ik al lang in mijn nieuwe woonplaats behandeld werd- maar zo vlot gaat dat niet. Volgende week pas de eerste afspraak met de nieuwe longarts (professor dokter, dat schept perspectief), dus deze week nog gewoon 200 kilometer rijden voor m'n therapie. En voor de oncologieverpleegkundige en ook voor de internist.
"Voorzichtig", zei ze. "Je hebt chemotherapie gehad, je huid is dunner. En droog, door de immunotherapie. Je verbrandt sneller. En eigenlijk weten we nog niet precies wat immunotherapie allemaal doet met je lijf..."

"Mag ik lijnen?" vroeg ik verder. Ik kan niet wennen aan mijn dikke lijf, ik was al nooit slank, maar ik vrees dat ik blijvend zelden sex zal hebben zolang ik me een plofkip voel.
Ze mompelde dat ik het hopelijk lang vol houd met immunotherapie. En dat gewichtsverlies een goede graadmeter kan zijn dat er iets aan de hand is. En dat ik voldoende voedingstoffen binnen moet krijgen.
Maar eigenlijk bedoelde ze: hoe haal je het in je hoofd om in jouw situatie te willen lijnen.

Ik vergat te vragen naar de sauna en mijn alcoholgebruik heb ik niet meer gemeld. Ik mag een wijntje drinken, had ik al begrepen. Natuurlijk mag dat. Ze zeggen nog net niet dat ik ook wel weer kan gaan roken.
Als ik terminaal word, ga ik dat overigens wel doen. Een pak shag kopen, en roken.

Intussen lees ik alles wat los en vast zit op kanker.nl. En ik had me aangemeld voor de Facebook pagina 'longkanker, het zal je maar overkomen' of zoiets, maar daar ben ik alweer mee gekapt. Plaatjes met huisdieren en 'fijne zondag' en dat soort dingen, het spreekt me niet aan. Berichten dat mensen overleden zijn, dat ze hun strijd gestreden hebben, bluh. Ga toch weg.

Er is geen strijd te winnen. Als je sterft aan kanker, betekent dat niet dat je een strijd verloren hebt. Betekent dat niet dat je niet je best gedaan hebt. Er was nooit een eerlijke strijd. Kanker, het overkomt je, je ondergaat het, je probeert positief te blijven. Je wilt gewoon door gaan met leven, net als iedereen.
Afgelopen weekend kwam 'ie weer voorbij, die bus. Een vriend was op bezoek, Hij bewonderde ons huis, zat buiten in de tuin met een glaasje drinken, bleef mee eten. "Ik kan morgen wel onder een bus komen" zei hij, toen het er over ging hoe het met mij was en hoe ik op de behandeling reageerde en wat mijn levensverwachting was. "Ja", zei ik, "ik ook wel".