Geluk en het monster
Toen de chemo bleek aan te slaan, ging ik samenwonen met mijn lief. Als het niet gewerkt had, zou ik dat niet gedaan hebben. We woonden 200 kilometer uit elkaar, ik zou hem niet uit zijn vertrouwde omgeving gesleurd hebben om mij binnen korte tijd te zien sterven in ons gezamenlijk huis. Maar....de chemo sloeg aan en zwakjes, vanaf de eenzame bank in mijn kleine huisje, trok ik bij hem in, in het nieuwgekochte oude huis. In het midden tussen onze woonplaatsen. Vijf slaapkamers, één voor ons en vier voor onze bloedjes van kinderen. Het warme nest. Daarna immunotherapie, want de chemo deed het niet meer.
Oudste bleef in mijn huurhuisje, met een kameraad om de kosten te delen. Ik bleef de hoofdhuurder, je mag in Nederland je huurhuis niet overdragen aan je kind. "U moet wel de meeste tijd aanwezig zijn daar", snauwde Miep Woningstichting me toe toen ik haar aan de telefoon had. Ik heb uitgezaaide longkanker, je maakt mij nergens meer bang mee, repliceerde ik.
Meer dan anderhalf jaar geleden is dat nu. Het huurhuis hing na een tijdje toch als een steen om mijn nek. Ik kwam er wel regelmatig, maar woonde er natuurlijk niet echt meer. Jongste kreeg een baan in mijn voormalige woonplaats en logeerde ook regelmatig op de bank bij Oudste en kameraad. Ex woonde dichtbij maar het OV ging 's nacht die kant niet meer op.
Nu is het klaar. We zwoegden een maand om het huurhuis leeg en schoon op te leveren, en mijn bloedjes vonden ieder een kamer in hetzelfde gebouw in het centrum van ons stadje. Vandaag kwam ik thuis nadat ik bij Jongste de laatste puntjes op de i zette op zijn kamer. Ze zijn twee handen op één buik, mijn zonen. Helpen elkaar, kunnen dingen lenen bij elkaar, wonen in elkaars nabijheid. En als ze blut zijn, moeten ze bij mij thuis komen. Naar het warme nest, waar eten en drinken en onderdak is. Of naar ex, die begrijpt dat mijn houdbaarheid voorbij is en dat ze misschien ooit alleen nog op hem kunnen rekenen.
Intussen ging ik voor een controle ct-scan. Ik had het zo druk met mijn kroost dat ik er amper aandacht aan besteedde. Ik verzette de afspraak met mijn arts omdat ik naar de vuilstort moest. Ging de volgende dag in m'n eentje omdat mijn lief afspraken had en ik rekende op een goede uitslag. En zo was het. "Ik heb goed nieuws," zei mijn inval-arts. "Alles is nog net zo stabiel als de vorige keer!" Ik karde vervolgens naar mijn voormalig woonplaats om mijn huissleutels in te leveren.
Mijn bloedjes hebben ieder die gezellige kamer in het centrum van hun favoriete woonplaats. Lief en ik dragen financieel bij. Hun huurcontract is eerst een half jaar, daarna maandelijks opzegbaar. Een half jaar, dat ga ik wel halen. Mijn kindjes op hun eigen fijne stek, de kanker stabiel. Ik ben een gelukkig mens!
19 reacties
Wat een fijn bericht Frie! Ik hoop dat je nog lang "houdbaar" blijft en dat het monster blijft slapen!
Liefs Roos
Als de vuilstort belangrijker is dan je arts heb je de juiste beslissing gemaakt, blijf sterk.
Sterkte
Fijn Frie!
Niet alleen die uitslag, maar ook dat het gewone leven zoals vroeger af en toe weer terug is. Leven waarin het even niet om kanker, artsen, controles en uitslagen draait, maar net als "vroeger" om andere zaken als de huisvesting van de kinderen. Dat zie ik toch wel als een dubbele overwinning op het monster.
Liefs,
Herman
Lieve Frieda,
Wat ben je toch een kei van een moeder. Achter de schermen had ik je verhaal al meegekregen. Zo sterk en maar doorgaan alles voor de jongens willen regelen. Ik had niet anders gedaan. We zijn wat dat betreft uit hetzelfde hout gesneden. Maar ook nu ze helemaal te plak zijn ga je even door.
Je verantwoordelijkheids gevoel ook voor de manege waar ze het even zonder je moesten doen was er weer. Hier haal jij ook voldoening uit. Ik gaf vorige week aan mijn energie is even helemaal weg. Waarop jij antwoorden maar je doet soms ook best veel. Wie de bal kaatst kan hem terug verwachten. Ook jij draaft door. Pas goed op jezelf en een beetje gas terug nemen.
De jongens zijn gezegend met een moeder als jij🤗
Liefs Alice ❤😘
Je hebt zo gelijk! Dikke tuut, dat is hopelijk Fries 💋💋
Ja dat is Fries. Dikke tuut werom 💋💋💋😘
Hi Frie,
Gefeliciteerd met de uitslag van je scan! En inderdaad super dat je er zo voor je kinderen bent. Je bent een held! 💪
Liefs, Jessica
Heel fijn nieuws Frie! Volgens mij ben jij een super mam. Ga lekker zo door met leven! Dikke kus
Wat fijn voor je Frie dat de uitslag stabiel is gebleven, gefeliciteerd .Kleine kinderen worden groot ,wel zo gezellig voor hen dat ze in hetzelfde gebouw een kamer hebben en elkaar helpen daar waar nodig is .Kom jij ook een beetje tot rust nu het is geregeld.Geniet ervan .
liefs Fien
Wat fijn om te horen dat je stabiel bent. Houen zo!
hartelijke groet,
Lena
Hoi Frie, Het was fijn je ontmoet te hebben met de lunch. Nu na gedane arbeid hopelijk een beetje rust. Het lijkt nu allemaal goed geregeld te zijn met de kids en met de laatste uitslag kan je weer verder. Het ga je goed.....liefs Corrie.
Wat kan je toch genieten als het goed gaat met je kinderen, he. Vooral als dat niet zo vanzelfsprekend is en ik meen me te herinneren dat dat bij jou ook niet zo is. Toevallig wonen mijn jongens sinds kort ook naast elkaar en dat is zo fijn. Ze hebben zo veel aan elkaar, praktisch en emotioneel. En ook hier komen ze regelmatig even opladen in het warme nest. Wat heerlijk dat je dat kan en mag zijn voor ze, ik hoop zo dat je tot in lengte van dagen een gelukkige moeder en vrouw kunt zijn!
Miranda XX
Niet vanzelfsprekend, inderdaad.. Wat mooi Miranda, ik gun jou hetzelfde! XXX
Hallo frie
ik heb je blog met terugwerkende kracht zitten lezen. Wat een verhaal en herkenning. Alleen ben ik in dit geval de ex die weet dat de vader van haar kinderen ook longkanker fase 4 heeft en door de hel van chemo,s en immunotherapie heen moet. Ex en ik gaan prima met elkaar om en als toehoorder ga ik met kinderen maar de gesprekken met oncoloog.Jouw verhaal geeft me in ieder geval hoop en inzicht voor de komende tijd. We zijn pas half jaar onderweg maar ik ga ook voor nog enkele jaren erbij en zeker de kinderen kunnen nog niet zonder vader als zijn de 23 en 24. Heel veel dank voor je verhaal en vanaf de zijlijn wens ik je nog tig jaar met man,kinderen poes en klussen.
liefs noukes
Fijn om te lezen Frie!
Liefs Bianca
Hallo frie.
Ik heb je blog vanaf het begin gelezen en heel (helaas) heel veel herkent. Alleen ben ik in dit geval de ex die weet dat de vader van mijn kinderen ook longkanker fase 4 heeft. Ik put heel veel hoop uit jouw blog en weet en lees dat het niet makkelijk is en wordt maar je kan dus ook stabiel blijven. Ik maak alles van de zijlijn mee en ik realiseer me dat het niet makkelijk is en dat we er nog lang niet zijn maar dit geeft de burger weer moet. Dank voor je verhaal
groetjes noukes
Hoi lieve Frie,
Huisvesting, en terug kunnen vallen op jou/jullie/ex zijn voor je jongens van wezenlijk belang. Je hebt het ze kunnen geven, kunnen helpen, kunnen doen. De stabiliteit status bij jou is ook een enorme opsteker zacht uitgedrukt. Ben heel blij voor je. Laten het een heleboel half jaren zijn!
XXX Groetjes
Dag Frie,
Heel herkenbaar, dat tussen de bedrijven door even voor controle gaan. En nu helemaal, nu ik van tevoren mijn bloeduitslag kan inzien in mijn e-dossier. De realiteit dringt vaak pas na het gesprek bij de oncoloog weer tot mij door: de uitslag is goed maar dat ik daar zit, is geen goed teken. Toch weer vol goede moed vooruit.
liefs, Josephine
Lieve Frie
Ik gun jou alle geluk van de wereld