Kankerzooi
Lieve schone moeder,
Bijna 8 jaar heb je al beenmergkanker, de ziekte van Kahler. Ik hoor iets korter bij je gezin, pas sinds ik verkering heb met de jongste van je 3 zonen. Pas geleden werd je 80 en we verbleven met z'n allen een weekend op de Veluwe. Fijn, warm, gezellig. Hield je het vol om dat mee te maken? Een paar dagen later werd je opgenomen in het ziekenhuis. Algehele malaise, de Kahler actief.
Vorige week woensdag wilde je naar huis. Stoppen met de behandeling, geen verbetering, na 10 dagen je zo ongelukkig voelen in het ziekenhuis, 'hoe laat halen jullie me op?' appte je. En nu ben je dan daar. Bij je lief J. Wachtend op het einde, wachtend tot de kaars dooft.
We wringen ons met z'n allen in allerlei bochten. We willen er voor je zijn, en voor jouw partner. We appen over bezoektijden, wie slaapt bij jullie, wie kookt. Als er niemand bij ons is, kijk je me doordringend aan. Ik voel dat we een verbintenis hebben omdat ik ook kanker heb en niet beter word. Ik zie het in je ogen, hoe je bedenkt dat ik 30 jaar jonger ben dan jij. Hoe je bedenkt dat ik ooit in je schoenen zal staan. Als er niemand bij ons is, zeg je me dat dit niks is. Dat dit geen leven is.
Vandaag kwamen we met spoed met je kleinkinderen. Je bent je stem kwijt, maar je bent nog aanspreekbaar. In je stoel zat je en mijn stiefzoon en stiefdochter hielden ieder een hand van je vast. Ze huilden. Ik ook.
Je wilt een rode kist, door je middelste zoon beschilderd met bloemen. Je kleinkinderen willen hun handafdruk er op zetten, net zoals ze jaren geleden op de kist van opa gedaan hebben. Ik zal je verzorgen als je overleden bent, de uitvaartbegeleidster had haar ideeën daar over, 'rot op' , dacht ik.
We proberen dat, die rode kist, beschilderd. Er is palliatieve zorg nu, 24 uur per dag. Rust geeft dat, er is iemand bij je en bij J, wij kunnen ons bezig houden met mooie momenten. Niet met incontinentiemateriaal en anti-slip-sokken, niet met je onwil om in het hoog/laag bed te gaan liggen. We passen op je, we proberen je laatste wensen te vervullen.
Morgen moet ik eerst voor bloedafname en naar de oncologieverpleegkundige in het ziekenhuis. Daarna ga ik die kist voor je regelen, het vrijwilligerswerk op de manege heb ik afgezegd. Ik hoop zo dat het niet meer lang duurt voor je.
19 reacties
Lieve Frie, sterkte in dit verdrietige proces... Moeilijk dat je binnenkort afscheid moet gaan nemen van je schoonmoeder. Maar wat is het fijn dat je als 'schone dochter' zo betrokken wordt en de ruimte krijgt om dat afscheid op een mooie wijze vorm te geven en je ervaring daarvoor in te zetten. Super! Nogmaals heel veel sterkte gewenst, Frie!
X Carolina
Lieve Frie,
Wat een kanjer ben je ook. Ondanks je eigen onhebbelijkheden en je ziekte zorgen voor een ander. Fijn dat het kan. Sterkte hiermee.
De manege afzeggen begrijp ik wel. Maar hopelijk kun je terug komen en helpen met wat jij kan. Daar krijg je ook voldoening en dus energie van.
Sterkte allemaal Frie.
Liefs en een dikke knuffel
Alice❤😘😘
💪💪💪🍀🍀🍀
Lieve Frie. Wat ben jij een schatje. Heel mooi hoe saamhorig en sterk jullie als gezin zijn. De herinneringen aan het weekend in de Veluwe zullen jullie nog heel erg gaan koesteren. Veel sterkte komende tijd. Dikke knuffel Dasje🌹😘😘😘
Lieve Frie, wat heftig allemaal en wat confronterend voor jou en wat sterk van je om de laatste verzorging van je schoonmoeder op je te nemen. Ik wens jou/jullie heel veel sterkte. Knuffels, Jolanda.
Mooi Frie om zo deze laatste periode van jou schone moeder mee te beleven met zoveel zorg en liefde dit is weer eens het bewijs dat ook schoonmoeder en schoondochter een hele mooie band kunnen hebben . Maak hier een mooie herinnering van waar je mee verder kunt .
Ach Frie heel veel sterkte met je schoonmoeder. Mijn zus heeft haar man, overleden aan ALS, ook zelf helemaal verzorgd, voor en na zijn dood. Later ook mijn vader samen met mijn moeder na zijn overlijden. Ik vind het knap als je dat kan, ik weet dat zij het en ook mijn moeder het fijn vonden om dit voor hem te doen. Ik denk ook dat alle mensen die kanker hebben of gehad hebben een bepaalde verbintenis hebben, bij familie zal die verbintenis nog veel sterker zijn. Nogmaals heel veel sterkte Frie, het zal niet makkelijk zijn, maar o wat fijn dat jullie voor haar zorgen! Dikke kus
Terwijl hier de hagel tegen de ramen klettert kan ik alleen maar zeggen ‘Respect’! In je korte warme, ontroerende tekst heb je een, voor mij heel herkenbaar, boek geschreven. Dank daarvoor! Ik wens je veel kracht toe! Liefs, Okkie
Lieve Frieda,
Inderdaad Kankerzooi. Wij mogen het zeggen, dat woord. Je hebt me zeer ontroerd met hoe je schrijft over je schoonmoeder. Vooral de passage over de band die jullie voelen door die ellendige rotziekte.
Geweldig hoe je voor haar zorgt. Wat een mooi, lief, warm mens ben jij.
Veel sterkte en liefs,
Hanneke
Om gaan met de dood, soms is het tijd om te gaan en te leren omgaan met het laatste ritueel eerbiedigen wat eerbiedigt moet worden respect geven en krijgen. Hopend en vertrouwend dat ook wij dat respect een eerbied krijgen als we omgaan.
Sterkte
Lieve Frie,heel veel sterkte van deze kant en een dikke knuffel Liefs Petra
Lieve Frie, wat heb je het mooi beschreven. Wat is het toch een rot ziekte. Veel sterkte en kracht voor jullie. XXX
Oh, Frie, wat een mooie, moeilijke, zware, intense, liefdevolle tijd maak je mee. Wat een dubbele gevoelens moet dat geven. Je eigen kanker, je schoonmoeders lijden, het terminale proces meemaken en mede vormgeven, er zijn voor elkaar en voor jezelf, prachtig en tegelijkertijd verschrikkelijk.
Pas goed op jezelf.
Miranda X
❤😚
Wat moet ik nog zeggen. Dikke knuffel!
Lieve Frie,
Wat heb je een mooie, liefdevolle blog geschreven! Wat moeilijk moet het voor je zijn om dit mee te maken, maar tegelijkertijd bijzonder dat de band met je schoonmoeder zo sterk is, doordat jullie elkaar begrijpen.
Dat ze maar in vrede mag gaan na een vreselijke ziekteperiode.
Heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke tijd!
Liefs, Jessica
❤️Heel veel liefs en een dikke kus xx 😘😘
Oooo, zo heftig Frie! Zo dichtbij en in dit geval dubbel dichtbij..... Je beschrijft het mooi en zeker dat jullie het net zo mooi zullen blijven invullen. Sterkte lieverd, want hoe dan ook, afscheid doet pijn. En zo komt afscheid altijd weer dichtbij.... Denk aan je!
Liefs xxxx Hebe
Lieverdje dit alles is nu alweer de nodige jaren geleden dus denk ik dat schoonmama al lang is heen gegaan en wat vind ik het ontroerend mooi beschreven hoe jullie dit gedaan hebben ,ik kreeg het ff koud toen je omschreef dat ze jou doordringend aan keek ,ja hoe verdrietig ook jullie deelden iets kanker hebben en blijkbaar heb je dan geen woorden meer nodig ,iemand zonder woorden begrijpen vind ik heel bijzonder ,ik hoop dat alles gegaan is zoals jullie en zijzelf wilden compleet met rode kist en al en geef jullie allemaal ff een dikke knuffel
heel veel liefs hes xxx
Dank je wel, lieve Hes, ik schiet er van vol. Veel liefs! XXX