Lief en leed
De vrouw van mijn neef stierf. Jong, 46 jaar. Ik kende haar niet, maar hij schreef Facebook vol over haar en hem. Over hun jaren terwijl zij ongeneeslijk ziek was door kanker. Over hun positiviteit, hun wilskracht om er iets van te maken. Ik reageerde vaak, verbonden als ik me voelde door het monster. Respect voor hun instelling, voor het kunnen schakelen na iedere tegenslag, voor het volhouden. Maar ze stierf.
Met mijn lief ging ik een weekendje weg zonder de kinderen. Gewoon in Nederland, een klein 2-persoonshuisje op de Veluwe. We fietsten kilometers, ik elektrisch, door de bossen, langs een grote zandverstuiving en over het prachtige Nederlandse platteland daar. Waar zo'n boerderijtje was, met een paar schapen, kippen en een haan, een modderig varken, een kleine duiventil. We zagen ontelbare vogels, bloeiende heide, Het Verscholen Dorp, een schaapskudde. Dolfijnen en walrussen in het dolfinarium, een paviljoen waar we borrelden op het Strandeiland, en we aten aan de Harderwijker boulevard. Heerlijk dat het gewoon 20 graden was buiten. Zelfs regen deerde ons niet. Maandags wilde ik eigenlijk nog niet terug naar het gewone leven en we stopten nog bij het Loo. Een goed weekend, met tijd en aandacht voor elkaar, met oog voor kleine, bijzondere dingen.
Ik probeerde de app in mijn groep Chemogym niet te openen. Ik zag 'm bovenin het scherm van mijn telefoon verschijnen en mijn hele wezen zei: "nee!". Chemogym is 'mijn' groep uit mijn vorige woonplaats. Van toen we allemaal conditietraining deden tijdens de chemotherapie. Vorige maand lunchten we met z'n zessen, want Dee was uitbehandeld en we wilden elkaar graag zien. Vorige week zouden we weer lunchen, maar Dee kon nog net laten weten dat ze er slecht aan toe was.
Ik opende toch de app. Dee was overleden. Morgen gaan we naar haar begrafenis.
En ik nam me maandag bij thuiskomst voor om niet meteen hier op kanker.nl te gaan bij-lezen. Ik lees zo'n beetje alle blogs en ook hier blijft kanker gewoon levens verwoesten. Houdt het monster geen vakantie. Intussen appte een ander van de groep Chemogym dat ze uitzaaiingen bleek te hebben en in de palliatieve fase beland is. Intussen is mijn moeder opnieuw begonnen met een behandeling tegen huidkanker. Intussen is vriendin druk met haar moeder, die chemotherapie volhoudt omdat haar 1e achterkleinkind geboren is, ze moet het kleintje nog bezoeken. Von trotseert chemo, spugend en wel. Is het niet de slogan van KWF; Kanker raakt ons allemaal?
Ja, ik blijf overeind. En positief. Ik heb weinig pijn, weinig bijwerkingen, nog het één en ander op de plank als dit niet meer werkt. Vrijdag infuus immunotherapie nummer 36. Maar het beangstigt me toch wel, dat het monster niet te bedwingen is. Ik wil dat boerderijtje halen. Ik wil ooit oma worden. Ik wil dat niemand meer dood gaat aan kanker.
Volgende week gaan Lief en ik een paar dagen naar Polen, o.a. naar Auswitz. En daarna heb ik voldoende 2e Wereld Oorlog gezien. We hebben het er veel over gehad, Lief en ik, over al die doden in de oorlog. Kanker is zo willekeurig, pech of geluk, was dat in de oorlog ook niet zo? Leven of sterven? Maar dan toch anders.
Dee hield van kleurige zomerbloemen. Ik neem ze morgen mee.
22 reacties
Oh, Frie, te veel kanker om ons heen, nog veel te vaak met slechte afloop. GVD. Al ruim twee maanden kankervrij leid ik aan overleversschuld, maar zit diep in mij de overtuiging dat dat overleven niet lang zal duren. En toch, ik wil blijven geloven, ik ga NIET dood aan kanker, ik ben er over 5, 10, 20 jaar gewoon nog! Ook ik wil oma worden (als die zoons van me nou een beetje opschieten, maar die playboys rommelen maar wat rond).
Wat fijn, zo’n weekend, even weg van alles. En wat kan dat goed op de Veluwe, en Harderwijk, zo’n leuke plaats. Ik hoop dat je die goede gevoelens kan vasthouden, dat ze je energie geven om (weer) een uitvaart te doorstaan en al die andere nare berichten.
Heel veel liefs, Miranda X
Lieve Miranda, zet onmiddellijk die overleversschuld overboord! Word ooit een oud omaatje (laat die jongens van ons nog maar mooi kalm aan doen), ik doe mee XXX
Jammer na zo' n geweldig weekend dit bericht te ontvangen.
Lieve Frie, wat verdrietig allemaal. Heel veel sterkte morgen. Denk aan je.
Liefs en een dikke knuffel 🍀
Positieve berichten en nare berichten wisselen elkaar af als kanker helaas als een rode draad door je leven loopt. Zeker de nare berichten zijn heel confronterend. Onze betrokkenheid is zo groot. Maakt ons allen ook sterk en krachtig.
Fijn voor je Frie dat je heerlijk met je lief een weekendje weg bent geweest. Dat geeft weer energie. Energie die je morgen nodig zal hebben.
Heel veel liefs, Dasje 🌺🌺🌺
Lieve Frie,
Je mini-vakantie klinkt heerlijk, fijn dat je samen met je lief zo genoten hebt! Wat heftig dat je vriendin aan kanker overleden is. Dat er zoveel mensen om je heen er mee te maken hebben. Dat doet pijn en confronteert. Kanker laat zich idd moeilijk bedwingen, vindt vaak weer een nieuwe route, nadat bepaalde paden afgesloten zijn. Jij wilt graag oma worden. Ik zou er alles voor geven om mijn dochter op te zien groeien. Laatst las ik deze spreuk: gezonde mensen hebben wel 1.000 wensen, zieke maar 1. Hoe waar! We weten niet wat de toekomst gaat brengen. Er zullen verdrietige, moeilijke dagen zijn, maar ook veel mooie, zoals afgelopen weekend. Sterkte lieverd! ❤️
Ach lieve Jessica, ja! Als ik het typ, bedenk ik al dat het nog erger kan. Mijn jongens zijn 19 en 21. Wat gun ik jou dat jij je dochter volwassen mag zien worden! En meer XXX
Lieve Frie,
Laten we ervoor gaan dat jij oma wordt en ik mijn dochter op zie groeien tot een mooie vrouw! ❤️
Beste Frie, kanker treft zoveel mensen, vervelende rot ziekte, het treft jou, mij, familie, vrienden en het enige wat we kunnen doen is er voor diegene te zijn met een luisterend oor en ook goed naar jezelf te luisteren. Ik wens voor jou dat je dat boerderijtje haalt en dat je oma wordt! Veel sterkte vandaag bij de begrafenis van je vriendin, heftig.. warme groet, Esmée
Lieve Frie,
Het kan ook eens te veel zijn hè, al die kanker om je heen, terwijl je het zelf ook hebt. Jij hebt altijd zo veel lieve, warme aandacht voor iedereen, maar daardoor raakt het je allemaal ook extra. Vandaag je vriendin begraven, zo zwaar ook weer!
Ben blij dat je zo'n fijn weekend had. Doe dat nog maar snel eens over.
Liefs, Hanneke
Frie,
Zo lang als ik op dit Forum zit kom jou blogs tegen en reageren we regelmatig op elkaar.
Als het eindige proces (ongeneeslijk ziek) eenmaal is aangebroken zit er niets anders in dan je zelf overeind te houden en niet te laten vallen door negatieve gedachten en gevoelens. Ik zie om me heen ook regelmatig mensen wegvallen door kanker en wordt daar net als jij door geraakt. Maar daar waar ik dacht dat ik wellicht eerder zou gaan ben ik er net als jij nog steeds. Dat is waar ik me dan weer aan optrek. het is zwaar en voor het eerst sinds ik ziek ben ik merk ik dat ik momenten heb waarin het proces oneerlijk vind. En toch, jij en ik, vechten nog door. We houden vast aan ons leven en knokken verder. Een reden waarom wij wel doorgaan en mensen om ons heen ons ontvallen is er niet. Eerlijk is het niet. Op waarom komt nooit een antwoord.
Maar wij zijn er nog en dat is waarom we toch weer op kanker.nl kijken, naar en ander groepje kijken of er naar toe gaan en verder vechten.
Hou vol.!
Groet, Paul
Eerlijk, nee, daar heeft het inderdaad niks mee te maken. Ik wil reageren, maar weet niet goed hoe. Ik dacht ook dat sommige anderen mij zouden overleven. Maar we zijn er nog! XXX
Hey Paul, nee, over eerlijkheid gaat kanker niet. Nooit! En ja, vaak vind ook ik het raar er nog te zijn terwijl anderen met een gewoon goede prognose er níet meer zijn. Soms had ik het gevoel dat juist dát niet klopte, maar dat heb ik van me afgezet. Met moeite overigens..... Ik heb me vaak schuldig gevoeld... en dat is natuurlijk heel dom. Maar toch... Wat ik wel nog af en toe 'vals' vind, is dat sommigen zo 'onverschillig' met hun leven omspringen en dan toch 'alle dansen' ontspringen. Maar ook dat heeft geen zin en ja, je hebt gelijk, wij buffelen weer door en gáán ervoor. Vergeten echter nooit tijd te hebben voor ónze medemens voor wie onze 'hulp' zo welkom is.... Medeleven, begrip en compassie zijn goud waard!
Groetjes Hebe
Soms kan ik even niet de juiste woorden vinden.....daarom een warme digitale knuffel....gewoon omdat je zo'n bijzondere, warme en meelevend mensje bent!😗😗😗
Lieve Frie,
Mooie blog en zo uit het hart. Het zijn zware tijden zo nu en dan. Met het leed en overlijden van anderen. En ook met je eigen overdenkingen. De vakantie, het weekendje weg en de dagen naar Warschau en alle mooie, interessante, leerzame, ontspannen dingen die nog komen, van het leven genieten, die gebeuren ook. Af en toe diep ademen en even wat lucht in jezelf brengen, kan even opluchten ;). Heel veel sterkte vandaag. X
Lieve Frie,
Dat is en bittere pil na zo'n heerlijke dagen dit bericht te moeten krijgen. Ik hoop dat je wel wat kunt afschakelen. Ik wens je dan vandaag ook veel kracht toe. Dikke knuffel van mij
Ben zelf met het Auswitch comité op hun reis geweest. Laat ook Birkenau op je inwerken. Het leven en de mens kunnen wreed zijn. Sterkte daar en besef: het is heilige grond voor velen.
Lieve Frie
Wat fijn dat je een heerlijk weekend hebt gehad .Nederland is mooi, hoef je niet voor naar het buitenland .
Ik wens je heel veel sterkte met het verlies van je vriendin .
liefs van Fien xx
Lieve lieve Frie! Je bent zó ontzettend dapper en vooral ook een o zo grote steun voor de velen die je jouw warm medeleven en lieve woorden geeft! Onze weg is geen mooi geasfalteerd straatje. Wij hobbelen over de grove keien en schuiven regelmatig uit. Kneuzingen over en weer, maar die laten we ons niet deren. We ploeteren 'vrolijk' verder, want ons pad is nou eenmaal óns pad. Dat moeten we gaan of we willen of niet. Liever niet, maar tja, het heeft helemaal geen zin daarbij stil te blijven staan. Dus hobbelen we weer verder en hopen dat er een moment komt waarop ons paadje wat glad gestreken wordt. Dát zijn de momenten waarop we alles even weg zetten en aan óns denken! Goh..... we weten wat ons dat brengen kan, en toch doen we het maar zo weinig! Veel te veel keien laten we liggen en we struikelen blindelings door. Ik gun je zeer van harte dat je gelegenheid krijgt en neemt om keien te ontwijken en te genieten van een prachtig egaal gestreken straat! Lekker om zonder erbij na te denken over te kunnen struinen. Je hoeft niet op te passen of je struikelt, want er is niets om over te struikelen. Heerlijk ontspannen kun je doorlopen en genieten van hetgeen om je heen geboden wordt. En nee, dat betekent niet dat je geen aandacht hebt voor je medemens. Sterker nog, je zult meer energie krijgen waardoor je gemakkelijker aandacht aan anderen kunt geven! Goed dat je het je gunt! Gebruik de energie voor jezelf; dan krijg je 'vanzelf' meer energie voor anderen...... (want dat kun je toch niet laten.... en dat hoeft ook niet, want dan ben jij jij niet meer....)
Héle dikke knuffels xxxxxxxxxxxxxx Hebe
Wil ik toch (weer) dat prachtige plaatje mee sturen. Dat we de weg nog maar lang bijlangs mogen struinen, met keien en al, en geliefden en liefde om ons heen. Dikke knuffel terug! XXX
Fijn zo'n weekend weg en dat je er van genoten hebt. Ook ik wil graag oma worden, wie weet. Heel veel sterkte vandaag! Dikke kus
Lieve Frie,
Heerlijk zo'n weekendje weg en Ohhh zo kloten om dan weer zoveel narigheid te horen.
Men vroeg mij vorige week ben je bang om weer kanker te krijgen( mijn ct- scan is deze maand weer 3 maandelijkse controle) mijn antwoord was Nee ik weet wat het is om ziek te zijn. Maar waar ik wel bang voor ben is dat ik mijn twee kids niet meer zie afstuderen of trouwen of ik nog wel de tijd krijg om oma te worden. Maar dit zijn angsten die hebben we allemaal.
En toch gaan we door de kracht om te leven is sterk.
Ik wens je heel veel sterkte.
Veel liefs Angela
Lieve Frie
Wat ontzettend jong was de vrouw van je neef ,potverdomme Dat rot monster houd nooit vakantie en hij neemt ook nooit vrijaf ,dat voelde jij dus gewoon dat je de chemogym app niet wilde openen ,dat lees ik als de verbondenheid tussen jullie die ik erg mooi vind maar tegelijkertijd zo verdrietig vind jullie leven zo intens met elkaar mee dat je het voelt als het mis is .
geef je maar ff een dikke knuffel hes xxx