Nieuwjaar
Weer heb ik niet gelezen, hier op de site, wat ik allemaal wilde lezen, voordat ik zelf m'n blog schreef. Maar het moet.
Ik doe mee aan IkPas, een maand zonder alcohol. Ik start morgen pas, 4 januari, omdat mijn lief 3 januari jarig is. Al die wijn in huis moet op. Nou ja, bijna dan. Zit ik hier daarom nog zo laat? Muziek aan, wijntje, iedereen al op bed en ik moet morgen vroeg op om naar m'n beestjes te gaan. En met het verstrijken van Liefs' verjaardag, is het ook zover dat we onze uitbundige kerstversiering op gaan ruimen.
Goede tijden hadden we. Jongvolwassen kinderen kwamen eten, slapen, genieten. Gesprekken over samenwonen en kindjes krijgen kwamen voorbij. Ik stond mezelf toe zo ver vooruit te kijken: oma worden, zou het echt, ooit? We genoten van elkaars gezelschap met kerst, volgens mij waar kerst voor bedacht is, we hadden plezier en we aten en dronken heerlijk. Ik had voor het eerst sinds 2017 niet het gevoel dat het mijn laatste kerst was, mijn laatste jaarwisseling. Vrienden kwamen oudejaarsavond, vrienden die in onze buurt wonen en waar wij zelf de laatste jaarwisselingen doorgebracht hadden, waren nu hier, en met hun hond. De hond deed alsof 'ie hier al veel vaker verbleef en sliep op z'n kleedje. Surrealistisch bijna, de jaarwisseling, nu ik meer perspectief heb, en dit jaar huilde ik niet, ondanks alle melancholieke gevoelens. Niet om mezelf, in ieder geval.
Nieuwjaarsdag naar m'n mams, die al zo lang worstelt met huidkanker. Weer lekker gegeten en gedronken, maar zou ik ze niet moeten helpen met een inschrijving bij de woningstichting? Stiefvader is over de 80, wat als ze gelijkvloers moeten gaan wonen..?
Bij mijn dieren was een meeuw dood. Twee kleine meeuwtjes verzorgde ik al een hele tijd en ik schrok zo dat er eentje overleden was. Geen aanleiding, sneu was ik er van. Watervogels, duiven, egels, een wild konijn. Ik probeer niet teveel tegen ze te praten, ik begrijp dat ze moeten verwilderen. Op de snelweg zie ik dierenresten. En bedenk ik dat wij als mensen overal maar een zooi van maken. Wie denken wij toch dat we zijn?
Vriendschappen naar de kloten vanwege onenigheid over vaccinaties. Ik begrijp daar niks van. Ik dacht dat welvaart vooral betekende dat je zorgt voor zwakken, zieken en ouderen. Perspectief, iedereen schreeuwt er om. Wij hadden als kankerlijders al langer geen perspectief meer, maar nu is iedereen zich ineens bewust van z'n sterfelijkheid en heeft iedereen behoefte aan perspectief.. Sodemieter toch op. Pas eens wat beter op elkaar.
Maar toch, die feestdagen, ik heb er zo van genoten. Kerstmuziek en daarna de Top 2000. Kinderen die in m'n voortuin bleven drentelen omdat de verlichting zo mooi was. Oververhitting in huis vanwege alle kaarsen. Films die we keken, diners die Lief kookte, cadeaus die ik kocht. Herinneringen aan vrienden en vriendinnen die stierven....Morgen opruimen, dat is dan ook weer goed. Ruimte, helderheid, de schoonmaak. En zomaar weer een nieuw jaar!
19 reacties
Bedankt Frie, voor dit mooie stukje. Vooral jouw ervaring dat het niet per se je laatste kerst hoeft te zijn, biedt mij houvast.
Dit was mijn eerste kerst sinds de diagnose longkanker ( niet-kleincellig, 3b) in april. We hebben een heerlijke kerst gehad met onze dieren en het goede gezelschap van elkaar en nog enkele fijne mensen.
Toch heeft het me enorm overvallen dat ik, ondanks het genieten, ook een soort van afscheid aan het nemen was. Dat enorme besef dat het de laatste keer kan zijn, zat voortdurend op mijn schouder.
Goed om te lezen dat dit gevoel van toekomstloosheid (nog) kan veranderen.....bedankt! En een fijn, gezond & liefdevol 2022...
Ellen
Heel graag gedaan! Ik begrijp wat je bedoelt, ik kan het nog voelen, mijn eerste Kerst na de diagnose (zomer 2017, niet-kleincellig stadium 4). Houd moed en hoop, en ik wens jou ook het allerbeste en nog lang en veel goede tijden!
Lieve Frie,
Een mooi blog weer. Een paar dingen raken mij in het bijzonder. Wat heerlijk dat je voor het eerst het idee had, dat het je laatste kerst en jaarwisseling niet was. Het is je zo gegund!
Bij mij was het andersom. Vorig jaar vroeg ik me nog af of er nog een volgende keer zou zijn, nu weet ik eigenlijk wel zeker dat dit niet zo is. Het maakte kerst en oud en nieuw heel zwaar. Maar ik ben er nog, na vijf jaar, dat is al veel langer dan verwacht, daar ben ik dankbaar voor.
Wat je schrijft over perspectief. Ja, dat denk ik ook iedere keer. Mensen worden somber, hebben behoefte aan perspectief, een lange-termijnvisie (alsof dat kƔn, met een pandemie). 'De rek is eruit', ja, ook die horen we weer.
Maar hoe zit het dan met ons perspectief? Als je geen lange termijn meer hebt?
Ik hoop dat er voor jou in elk geval nog perspectief mag zijn en blijven, lieve Frieda. En dat je nog heel veel van jouw prachtige blogs hier zal schrijven. Ik blijf ze lezen zo lang ik kan.
Liefs,
Hanneke
Lieve Hanneke, ik schiet vol van je bericht. En woorden vind ik niet. Heel veel liefs XXX
Ik ook! Helemaal en helemaal niet...
Knufs xxx
Waarom wil iedereen perspectief hebben of zien of krijgen, wat heb je eraan in je hoofd ben je zo vrij als een vogel( behalve dan die ene meeuw) een wereldreis kun je zelfs wensen met alle mooie vergezichten die je maar kunt bedenken, of die er ooit gaat komen? Zoveel mensen kopen een lot uit de staatsloterij en dan maar weer dromen op....Zo is het hele leven dromen tot je een ons weegt, de realiteit is dat je moet werken tot je bijna dood bent, je rug of iets anders het heeft laten afweten en dan als je eerste pensioen geld binnenkomt je er achter komt dat dat dromen veel minder vermoeiender is dan het daadwerkelijk op vakantie gaan, koffers inpakken 3 uur wachten op Schiphol of je boot alle dagen doen of het helemaal super is en dan doodvermoeid thuiskomen je beentjes op de bank en lekker zappen met een bakkie pleur gezet door lief. Hou dat perspectief maar
Sterkte
Perspectief is duidelijk voor iedereen verschillend ;-) Ik zag voorbij komen dat je er over geblogd hebt (toch?), dat ga ik straks opzoeken en lezen.
Ik had, voordat ik kanker bleek te hebben, mezelf al aangeleerd niet te ver vooruit te kijken. En om te blijven dromen.
Liefs XXX
Lieve Frie
Fijn om te lezen dat je een mooie kerst had maar aan de andere kant de zorgen om je moeder maar zijn ze niet allang voor woonruimte gelijkvloers ingeschreven dan ,.
Je zorgt voor dieren hoe moet ik me dat voorstellen ben je vrijwilliger dan das dankbaar mooi werk .
Das een mooi voornemen voor dit jaar op elkaar passen en lief voor elkaar zijn .
Dikke knuff liefs hesšš
Ja, vrijwilligerswerk bij de Dierenopvang van de Dierenambulance hier. Knuffel terug! XXX
Dat is heel erg leuk
liefs hes xxx
Hoi lieve frie,
Wat een mooi blog heb je weer geschreven en fijn om te horen je het allemaal zo fijn hebt gehad ( ik ook hoor met mijn gezin en kleinzoon). Ik hoop dat je droom voor kleinkinderen uit komt want het is geweldig. Onze kleinzoon is vorig jaar op 7 augustus 2020 geboren en ik heb bij de geboorte mogen zijn. Een mooier cadeau tijdens deze kut ziekte kon ik me niet wensen en is dus toch uitgekomen. Ik wens het jou het ook enorm toe.
Je zin van: " ik dacht dat welvaart betekende voor zwakkere en zieken zorgen. Helaas dat geldt al lang niet meer. Ik mijn ogen is welvaart tegenwoordig eerder egoĆÆsme. Mensen denken alleen aan zichzelf en van alles moet meer en meer en meer. Kijk eens hoe goed wij het hebben en jullie lekker niet. De meeste zijn zo materialistisch. Zij komen pas tot inkeer als er in de nabije omgeving of met hen zelf iets gebeurd. Tenminste dat mag je dan in ieder geval hopen.
Dus in mijn ogen lekker zorgen dat je het nog fijn hebt met je gezin en vrienden en onszelf blijven en andere helpen waar we kunnen en willen helpen. Niet meedoen aan die onzin en tevreden zijn met wat we hebben en kunnen.
Heel veel liefs Monique
Dus in mijn ogen lekker zorgen dat je het nog fijn hebt met je gezin en vrienden en onszelf blijven en andere helpen waar we kunnen en willen helpen. Niet meedoen aan die onzin en tevreden zijn met wat we hebben en kunnen.
Daar sluit ik me volledig bij aan. Heel veel liefs terug! XXX
Lieve Frie,
Wat schrijf en beschrijf je het weer mooi! Wat kunnen we toch enorm genieten van de meest eenvoudige dingen. Die zijn toch ook altijd het mooist! De grootste rijkdom zit in 'niets' zeg ik altijd. Een beetje zorgen hebben tussendoor kan niet uitblijven, fijn dat het enigszins in evenwicht is. Jouw beestjes zijn vast net zo blij met jou als jij met hen. Heerlijk om je verhalen te lezen!
Zo begrijpelijk dat jij nu jouw jaarwisseling heel anders hebt beleefd. We willen het niet over perspectief hebben, maar ja, toch heb jij met jouw goede nieuws ineens wel een perspectief gekregen waar dat er voorheen niet zou zijn. Want je hebt 'bewezen' dat er wƩl was wat er niet zou zijn. Zoals ook ik.
Toch had ik dit jaar voor het eerst sinds mijn ziek zijn een heel ander gevoel bij het nieuwe jaar. Wat nieuw jaar? Een nieuw jaar zonder..... heel veel dierbaren. Ik kan er maar moeilijk mee omgaan. Of nee, dat kan ik wel, maar zeker na de dood van mijn petekind voel ik me heel erg met de neus op de feiten gedrukt. Elke dag dat we er zijn is er Ć©Ć©n. Altijd. Dat weten we - zeker wij hier - allemaal al lang en goed. Maar toch, soms is dat besef 'ineens' groter en indringender aanwezig.
De pijn die je diep voelt bij de woorden van Hanneke voel ik ook! Diep en wel heel diep! Het is zo wisselend en gemeen en blijft KKK.
Veel liefs en dikke knuffels van mij xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Zo is en blijft het: iedere goede dag is er Ć©Ć©n! Dank voor je lieve reactie en heel veel knuffels terug! Liefs en sterkte XXX
Hoi Frie,
Ik zag dat ik je laatste blog gemist had. ( te druk in Noorwegen aan het genieten in de afgelopen weken en nu de rust om wat bij te lezenāŗļø)
Wat fijn dat je zo hebt kunnen genieten van je kerstdagen. Onbezorgd misschien niet helemaal, maar je wel enorm bewust van het verschil met voorheen. Mooi om te lezen hoe je dat zo ervaart. Wat zou het mooi zijn als al die dromen nog helemaal uit zouden gaan komen, ik zie oma Frie al voor me. Met een brede lach genietend van de kleinkinderen en alles er omheen. Samen met oma bij de beestjes kijken, wat zullen ze graag bij oma op bezoek komenš. Maar wat je zegt, eerst weer een mooie start van dit jaar, het nu. Dat je deze week weer met een brede glimlach door het leven mag gaan en hopelijk zonder verdrietig dierennieuws. Fijne week nog lieve Frie!
liefs Bianca
Dank je wel, lieve Bianca! XXX
Ha Fri,
Weer een mooi blog....! Je laat me op een andere manier de dingen bekijken. Bedankt daarvoor. Zelf heb ik met gemengde gevoelens de feestdagen beleeft. Net gestart met chemo/immuno kuren moet ik maar afwachten of het aanslaat nu mijn TKI's het laten afweten. Maar ik hou hoop en geniet van iedere goede dag en kijk naar jou. Blijf bloggen.....
Groet, Tineke
TKI's horen bij de Doelgerichte therapie, toch? Heeft het lang gewerkt? Niet lang genoeg, begrijp ik natuurlijk, maar ik weet niet (meer?) wanneer je er mee startte. Ik hoop heel hard dat chemo/immuno (ik kreeg ze na elkaar, tegenwoordig tegelijk, denk ik) jou brengen wat het mij bracht! Heel veel sterkte met alles XXX
Achter elkaar in drie jaar tijd heb ik de TKI's die er zijn voor ROS -1 afgewerkt. Het laatste jaar in de repotrectinib trial. Helaas lijkt mijn tumor zich niet ergens aan te willen storen en groeit stug verder. Oog na 24 bestralingen. Nu nog bezig met lorlatinib en elke drie weken Chemo/immuno in drie uur. Na twee kuren is er nog niet veel resultaat maar we gaan nog even door......
Moed en hoop houden is het meest belangrijke, naast sporten en afleiding.
Groet, Tineke.