Nog meer stof
Vandaag, zondag, was het de verjaardag van mijn schoonmoeder. Ze stierf 11 maand geleden aan de gevolgen van Kahler, beenmergkanker, een jaar geleden werd ze 80 en waren we met de hele bubs in een huis op de Veluwe. Haar partner nodigde ons uit om vandaag langs te komen- ter ere van haar verjaardag.
"De mens is het enige levende wezen dat zich zo druk maakt," meende oudste zwager. Hij is de generatie die aan de beurt is, hij heeft geen kinderen, hij vraagt zich af wat de zin van het bestaan is. Ik pieker mee. Ik vind dat ik ten volle zou moeten genieten van de tijd die mij rest, toch ben ik zelden uitbundig blij. Een existentiële crisis, denk ik in mijn achterhoofd, als ik oudste zwager hoor. Waarom doen we wat we doen? Waarmee zijn we zo druk? En voor wie, en waarom? Ik zei hem dat ik pijnlijk hard voel dat we er minder toe doen als we niks meer doen. Paul58 schreef over de luiaard, over enkel er zijn, over alleen maar bestaan. Ik probeerde oudste zwager uit te leggen dat ik dat voel bij de paarden op de manege, bij de vogels in mijn tuin. Geen gedachten, van niets weten, alleen maar er zijn.
Waarom is dat nooit genoeg? Voor ons, mensen?
De partner van mijn schoonmoeder heeft prostaatkanker en na een stabiele periode is er weer groei van de uitzaaiingen. "Ik hoop dat ze nog iets op de plank hebben!" zei ik bemoedigend. "Ik hoop dat ze iets hebben waardoor ik me prettiger voel," reageerde hij. "Want als ze me alleen maar zieker maken, hoeft het van mij niet." Lief en ik renden naar de auto, een wolkbreuk was er, in twee tellen waren we drijfnat. We gingen samen uit eten. Op de verjaardag van zijn moeder.
Vrijdag gaan we samen naar Tilburg, carnaval vieren. Ik fröbel al een tijdje aan de carnavalsjas, zodat die voldoende past bij mijn outfits. Carnaval, ik dacht jaren geleden dat het niks voor mij was, maar dat is het juist wel. Het verkleden, de make up. De enige zorgen zijn: waar is de bar, waar eten we en waar slapen we. Ik hou het niet zo lang meer vol als voordat ik ziek was en we hebben een jaar overgeslagen omdat we verhuisden en ik aan de chemo was. En vorig jaar was carnaval een emotionele toestand, omdat schoonmoeder in het ziekenhuis beland was. Maar dit jaar moet het weer kunnen- ontspanning, feest, geen zorgen. Ik zei vanavond tegen mijn lief dat ik alle mooie herinneringen wil koesteren, dat ik alle mooie momenten volop wil beleven. Maar wie kan daar nou 24 uur per dag mee bezig zijn??
Nu moet ik eerst maar eens gaan slapen. Elke nacht word ik een paar keer wakker. Soms lig ik vervolgens drie uur wakker, soms slaap ik vlot weer verder. Altijd moet ik mezelf toespreken: er is niks aan de hand, je gaat niet binnenkort dood. Je kinderen redden zich best aardig. De kat heeft een mooi leven gehad. Iemand schreef dat de kanker na twee jaar immunotherapie terug was- daar hoef jij je nog niks van aan te trekken. Carnaval, dat gaan we vieren. Verder hoeft mijn hoofd niet te gaan.
16 reacties
Oh god, jij bent ook zo'n wakkerligger. Ik ook, sinds een week of zeven. Muziek heel zacht aan helpt vaak wel om weer in slaap te vallen. Middagdutje helpt ook maar is soms niet genoeg. Ik voel me wel véél beter na een fatsoenlijke tuk. Het is ook moeilijker als er kinderen in huis zijn en ik niet mijn eigen tempo kan of wil aanhouden. Pffff wat een gedoe, kanker.
"Ik zei vanavond tegen mijn lief dat ik alle mooie herinneringen wil koesteren, dat ik alle mooie momenten volop wil beleven. Maar wie kan daar nou 24 uur per dag mee bezig zijn??" Schat, waarom? Over een tijd ben jij dood en is je lief dood en zijn je kinderen dood en zijn al die herinneringen poef weg. En dan al die moeite doen voor herinneringen (in extreme vorm: een bucketlist - doe mij maar de fuckitlist). Ik snap die mensen niet. Ik heb in pakweg de tweede helft van mijn leven tot nu toe ervaren dat hoe lager je de lat legt voor jezelf, hoe makkelijker het wordt. En dan kom je inderdaad op het simpele zijn, met de vogeltjes en de paarden.
Dikste knuffel ooit en veel carnavalsplezier bij de kruikenzeikers,
Moe
Hee Frie,
Mooi geschreven en nu als de sodemieter naar de carnaval, lekker genieten.
Dat verdien je!
Groet,
John
Leuk weer carnaval, had het graag gevierd hier in het Krutjesgat, maar donderdag chemo en na de laatste keer vrees ik dat ik heel het weekend plat lig. Hopelijk kan ik zondag naar de optocht. Heel veel plezier maar weer, geniet van het feest der feesten. Heel veel liefs 😘
Zo is het Frie, niet teveel piekeren. Dood gaat iedereen alleen niemand weet wanneer. Je kunt je er wel heel druk over maken maar wat heeft dat voor zin? Piekeren herken ik. Ik slaap ook erg slecht. Ik zie soms ieder uur op de.klok. Ik wens je een hele fijne vastelaovend. Lekker hossen, springen en genieten. Dikke knuffel van mij❤️
Niet teveel over nadenken. Maar de mens is eigenlijk maar een vreemd wezen. Wat en hoe je in het leven staat en hoe jij jezelf (daarbij) voelt is aan jezelf. Maar wordt wel bepaald door je eigen persoonlijkheid, eerdere ervaringen, vooroordelen, je omgeving etc.
Zoveel levensvragen die je aan jezelf kunt stellen. Of waar je het in een groepje met elkaar over kunt hebben. Maar met carnaval gooien we al die levensvragen allemaal aan de kant. En gaat het vooral om gezelligheid, gek doen, dansen en plezier maken met elkaar. Alaaaaaaaf lieve Frie. Veel plezier. Liefs Dasje
Piekeren zonde van onze zo nachten. We hebben onze rust hard nodig. Net als Pascal ook zegt dood gaat iedereen, al weten we niet wanneer. Wij hebben statistisch gezien meer kans maar ook dat verschuift al verder dan de gemiddelde verwachting was.
Snap wat je bedoelt ook ik heb er last van. Ik denk allemaal hier wel. Alleen hopelijk zijn deze momenten minder dan de goede dagen.
Carnaval vieren kennen we hier niet. Maar daar in het zuiden druist het los. Lekker mee doen en genieten samen met je lief. Heerlijk onbevangen zonder al je zorgen. Morgen ziet het er vast weer anders uit.
Liefs Alice ❤
Beste Frie, carnaval. Ik snap daar niets van. Leger kan het voor mij niet worden. Daarom doen! En veel plezier hebben. Even niet dat ene......
Dus, het dak kan eraf! Sterker, het dak moet eraf!
Veel plezier!
Paul
"Ik vind dat ik ten volle zou moeten genieten van de tijd die mij rest." Ach lieve Frie, dan ligt de lat inderdaad wel erg hoog, zoals Marian ook schrijft. Genieten is niet iets wat moet, het is al een godswonder dat wij het nog af en toe kunnen, want kanker is afzien. En welk mens geniet er nou altijd maar? Mensen lopen een hoop te zeuren hoor, zelfs als ze kerngezond zijn, misschien is jou dat nog niet opgevallen?
Mooi wat je schrijft over doen en zijn, voor mij ook een thema. Carnaval leek mij altijd vreselijk, maar zoals jij het beschrijft krijg ik er bijna zin in. Het lijkt me het ultieme 'zijn', zonder meer.
Ik zou bijna zeggen, "geniet" ervan.
Heel veel liefs,
Hanneke
Geniet ervan Frie, mooi blog
Zo herkenbaar Frie!, het niet kunnen doorslapen maar ook het niet onbezorgd meer blij zijn en grapjes maken. Ik weet dat het jammer is om de tijd zo te benutten maar iets wat er niet is kan ik ook niet uitstralen. Niet omdat ik niet wil maar het luchthartige is er af. Misschien lukt het jou om met carnaval volop te genieten! Veel plezier!
Lekker even alle remmen los bij het carnaval. Veel plezier. Lena
Weer een mooi en invoelbaar blog Fri !! Ik begrijp je over dat : je moet genieten... maar ik ben het eens met vele mensen hier: leg de lat niet te hoog. Kanker is een zware metgezel en het kost ons allemaal moeite om overeind te blijven. Daarom: ga uit je bol , maak mooie momenten maar als het niet lukt: geen schuldgevoel en lekker in bed kruipen.....
De reden dan we bestaan is dat we ons kunnen voortplanten, en als we zo doorgaan de hele wereld naar de klote helpen, of we gaan de andere kant op met liefde en respect naar elkaar en de natuur, het paradijs zeg maar ( uit het grote sprookjes boek)
1 dag tegelijk leven of zoals ik doe niet verder dan 4 uur vooruitkijken maar da.s hogeschool.
De klopjacht op monstertjes in je lichaam kan zoveel herrie maken dat je er wakker van word, denk ik, blijf rustig liggen en als dat niet lukt een bakkie pleur een sneetje brood en carnavallen met z,n alle
Sterkte
Mooie blog Frie, ook ik wens je een heel ontspannen carnaval toe waar gek doen, genieten en alle mensen gelijk de kernwaarden zijn en oh ja misschien met een drankje van het een of ander. Kortom geniet ervan!
Lieve Frieda,
Er gebeurt weer veel in je leven. En of je het nou wilt of niet, dat heeft toch invloed. Wat je schrijft over niet altijd uitbundig kunnen genieten is voor velen van ons, voor mij in elk geval, herkenbaar. Gelukkig lukt het met enige regelmaat, maar vaak is onze ziekte op de achtergrond aanwezig of zijn er andere zaken die onze rust verstoren. zijn in plaats van doen en daar tevreden mee zijn, zo moeilijk! I hear you. Ben het met o.a. Marian en Hanneke eens dat je niet te streng voor jezelf moet zijn. Het advies dat anderen mij ook regelmatig geven, haha.
Heerlijk als je even los kunt gaan met iets waar je blij van wordt, wat afleidt, carnaval in dit geval. Ga maar uit je dak, gooi alle remmen los, geniet en vergeet. Celebrate Life! 😘❤️
Ach lieve Frie, zo fijn dat je ervan hebt kunnen genieten! En hierna komt het ook weer goed om tussendoor lekker in het 'niets' te verblijven en alleen maar te 'zijn'.
Knuffels xxxx Hebe