Nou zeg

Gisteren weer een onderhouds-chemo gehad, vanmorgen naar de longarts geweest. Vol goede moed, misschien een nieuw behandelplan, misschien bestralen, misschien zelfs opereren.

Dinsdag was ik bij de bedrijfsarts. We kwamen samen tot de conclusie dat zelfs anderhalf uur per week administratief werk nog niet haalbaar voor me is. Als het niet af is, blijf ik te lang doorgaan en ben vervolgens de rest van de dag kapot. Mijn gewone werk zit er al helemaal niet in- contact met zieke of overleden patiënten is geen aanrader als je weerstand verkloot is.
"Het is nog te vroeg, maar na een jaar ziekte is het misschien verstandig WIA te overwegen, want dan hou je 75% van je salaris en in de ziektewet 70%", voelde de bedrijfsarts zich geroepen mij te vertellen.
Maar ik dacht: ik ga bestraald worden, keer of 20. Dan is die tumor mini en kunnen ze een longkwabje weghalen. Hij (is tumor een mannelijk woord eigenlijk?) zit rechts en daar heb ik 3 kwabben, kan best. En dan kan ik stoppen, al dan niet tijdelijk, met chemotherapie. Conditie krijgen. Werken! Niet al m'n energie verspillen aan lopend naar de winkel voor boodschappen en een beetje huishouden, m'n wereld weer vergroten.
Ze schreef in het verslag dat prognose en doel nog onvoorspelbaar zijn. Glimlachte mij toe. Typte dat ik zou doorgaan met revalidatie, maar dit zal pauzeren als de behandeling verandert.

Maar de longarts vertelde vanmorgen dat op de pet-scan toch meer uitzaaiingen te zien zijn dan op de ct-scan. Dat was ook de reden dat hij die pet-scan aangevraagd had- meer zichtbaar.
Dus het feest gaat niet door. Bestralen heeft geen zin nu, voegt niets toe, geen langere levensverwachting, geen betere kwaliteit van leven. Ik had dat wel in mijn achterhoofd, maar het was toch een tegenvaller. Lichtelijk snotterend vertrok ik weer met m'n lief, naar m'n moeder om verslag uit te brengen. "Niet huilen als we bij je ma zijn, hoor," zei hij terwijl hij me knuffelde.
Naja, dat deed ik toch wel even.

Vanavond heb ik haar nog gebeld. Verteld dat er niks veranderd is. Het is niet verslechterd. Ik blijf gewoon doorgaan op de ingeslagen weg: eens per 3 weken een onderhoudskuur, eens per 9 weken ongeveer een controle ct-scan. En ik blijf ademen