Rotziekte

Openbaar blog
woensdag 7 december 2022
847 x gelezen

I’m a sucker for Christmas 6, dat zou de titel van dit blog moeten zijn. Maar het is nog niet zo ver.

Vorige week de afspraak bij de bestralingsarts. Als de scans geen gekke dingen laten zien, starten we na de uitslag en loting meteen met de bestralingen. Drie plekken in beide longen, twee plekken in de hals. Hoog-gedoseerd, een half uur per plek. Masker maken, aftekenen, blabla. De plek in mijn hals geeft inmiddels pijn, dus ik wil best wel graag dat er iets gebeurt. Lief en ik zaten op de verkeerde verdieping bij de wachtkamer bij de radiotherapie en werden naar de kelder geroepen. Waar de behandelingen zijn. Feniks, zo heet één van de bestralingsapparaten, las ik.

Het masker is van schouders tot voorhoofd. In warm water en daarna op mijn lijf, meteen vastgeschroefd op de tafel. Tien minuten drogen. De medewerker praat veel tegen me, zegt hoe lang het nog duurt, vertelt dat hij de ogen in het masker uit gaat knippen, zegt hoeveel minuten nog. Ik voel mijn halsslagaders kloppen, probeer te focussen op de radio. “Nog vijf minuten” zegt hij, ‘nog één nummer’, denk ik. Klaar is het masker, door naar de afdeling waar ze aftekenen en scannen.

De arts heeft me echt wel goed geïnformeerd. Denk ik. Maar ik onthoud niks en ik wist echt niet meer dat ik anderhalf uur met mijn armen omhoog moest liggen. Niet nu, nu maar een half uur, voor de tekeningen en voor de acht tatoeagepuntjes op mijn lijf. “Je hebt al tatoeages”, zei de verpleegkundige monter. Maar straks, bij de bestralingen, anderhalf uur met de armen omhoog, en daarna nog een half uur in het masker.

Elke nacht maak ik me meer zorgen. De medewerkers hebben me beloofd dat we elk uur even zullen stoppen, zodat ik m’n armen kan bewegen. Maar dan nog dat masker, zo lang met die kloppende halsslagaders, ik mailde in paniek naar de afdeling radiotherapie.

Lief en ik fietsten naar Kleve, net iets verder weg voor ons dan Nijmegen. Kleine kerstmarkt, leuke spulletjes in de winkels – hoewel ik bleef klagen over het feit dat de winkelstraatverlichting niet aan was – koud en net voor het donker weer naar huis langs de oude spoorlijn. Ik had zelfs een egeltje gekocht voor in de kerstboom.

Ook nog een middag scans met contrast, om te kijken of ik überhaupt mee kan doen aan de studie. Buik, borst en hoofd. Ik droom ’s nachts over hersenuitzaaiingen. Nog maar eens op de fiets naar het ziekenhuis, en als ik even later op de tafel lig, met mijn broek op mijn knieën voor de scan van mijn buik, vraag ik me weer af in wat voor slechte film ik toch beland ben.

Maar afgelopen weekend gingen we een kerstboom kopen. In de heuvels, waar zomers ook asperges en wijn te koop zijn, vlak bij huis. Wat is het hier toch mooi! Druk was het, prachtige kerstbomen, en ook boerderij-artikelen, en oude kerstballen. En ik zag een merel en een paar mussen badderen in een plas. En gister ging ik werken, heerlijk afleiding bij de afdeling met egels. Vorige week liet ik een jonge zwaan vrij. Maar m’n dromen en zorgen worden elke nacht erger, terwijl ik overdag de kerstboom versier, het huis versier, m’n Top 2000 lijst maak. Longkankervriendin kwam langs met haar man, ook zij zijn net verhuisd – we deelden onze ervaringen en moeilijkheden. Dronken wijn en aten snert.

Vanavond appte Oudste. Want hij ging toch langskomen voor die eerste bestraling? We wisten het niet meer. Beloofden elkaar om volgend jaar wat minder te drinken. Maar hij komt gewoon wel, wat fijn! En we bleken naar hetzelfde kerstnummer te luisteren. En morgen belt de bestralingsarts nog een keer, in een poging me wat gerust te stellen. En deze week hoor ik of ik dat nieuwe medicijn krijg, na de bestraling. En carnavalsvriendin appte dat haar uitslag niet goed was en zij mogelijk deze week nog weer behandeld wordt.

Rotziekte.

Rotziekte

29 reacties