Slaap

Ik heb de somberheid weer van me af kunnen schudden. De herfst is er, met lage zon en verkleurende bladeren en tientallen zoemende bijen in de bloeiende klimop. We hebben sinds kort een houtkachel en er zo’n ouderwets setje bij gekocht; tang, pook, borstel en schepje. Dat aan de ene kant, een mand hout aan de andere. Zo gezellig ’s avonds, brandend hout en een potje bedtijd-thee.

Twee weken geleden was ik naar het Inloophuis omdat daar een soort van slaap-therapeute kwam. Ik slaap al meer dan een jaar slecht, ik word heel vaak wakker en lig regelmatig een uurtje of anderhalf naar de cijfers van de wekker te staren. Slaapproblemen beginnen al overdag, zo zei zij. Je bent de hele dag in de weer, vergeet te rusten en staat tegen bedtijd nog steeds ‘aan’. Ook als je rustig aan tafel zit met een bakje koffie, doe je nog vanalles- lezen op kanker.nl bijvoorbeeld, e-mails afhandelen, het nieuws kijken.

We kregen een ontspanningsoefening voor overdag. Die zou je dan overdag een paar keer kort kunnen doen, zodat je af en toe helemaal ontspant alvast. En dat je dan ’s avonds er naar toe gaat werken om naar bed te gaan: geen koffie of thee meer, geen televisie of ander scherm, geen alcohol- dat soort werk.

Op de stoel en ik kreeg een kussentje onder mijn voeten en een kussentje onder mijn armen. Zodat ik ontspannen zat. De therapeute gaf op rustige toon aan hoe we onze handen dienden te houden en dat we ons ogen dicht moesten doen. Ze sprak op kalme toon instructies. Ik viel binnen een minuut al bijna van mijn stoel. Zo ontspannen ben ik echt nooit, allemachtig. Ja, dacht ik, dat moet ik gaan doen thuis, een paar keer per dag. Kennen jullie dat, dat je het dan toch niet doet?

Ik droom ’s nachts over mijn zonen, de ene valt alsmaar overal in slaap en heeft geen werk meer en torenhoge schulden, de andere verzwijgt zijn autisme en gaat op kamers en heeft ook geen werk en geen geld. Ik droom over iedereen die in mijn jongvolwassen leven een rol heeft gespeeld. Over kleine kinderen, mijn eigen en die van anderen. Over vakanties en over werk. Ik droom over huisdieren; honden, katten, vogels. 

Woensdag ben ik op de deelnemersdag van Kanker.nl en vrijdagmiddag op de bijeenkomst van Longkanker Nederland. Ik heb lang getwijfeld of ik naar Kanker.nl zou gaan. Live ontmoetingen, wil ik dat wel? Of is het makkelijker de steun van anderen enkel digitaal te ontvangen en te verzenden?

Maar ik voel hier heel veel steun en ik ben wel heel nieuwsgierig naar jullie.

8 reacties

Ja, ik herken het wel, dat je het dan eerst toch niet doet. Maar uiteindelijk word je nieuwsgierig en dan geef je het toch een kans, althans dat is mijn ervaring. Lijkt me interessant om op kanker.nl dag te komen, ik twijfelde. De tickets zijn nu online niet meer te bestellen.

Laatst bewerkt: 01/10/2018 - 21:34

Niet slapen werd ik letterlijk gek van. Wakker liggen en maar malen en denken, vooral aan slapen en het niet kunnen slapen, de volgende dag weer vroeg op, oeps nog maar 6 uur etc. Tot ik ontdekte dat als ik toch niet sliep ik ook wel iets leuks kon gaan doen. TV kijken, computeren, boek lezen, puzzel, spelletje. Ik heb hele nachten gehobby'd

Ik kom niet naar de open dag. Ik heb er wel aan gedacht maar het is voor mij te belastend qua energie. Ik hoop dat het een mooie dag wordt.

Laatst bewerkt: 01/10/2018 - 21:57

Lieve Frie 

ik smelt weg bij de gedachte aan zon hardvuurtje zoooo geselli vind ik dat ,jeetjemina wat een nare dromen en niet kunnen slapen ja snap ik alleen je wordt er zo kapot moe van ,ja ook herkenbaar iets voornemen en toch niet doen ,ik ben er een kei in ,en ook nog een leerzaam blog voor mij ook want ja koppie thee of een wijntje en dan lees ik hier ff luister muziek kijk ff in me mails en dat heet bij mij ontspannen voor ik ga slapen fout leer ik nu inene ,

dikke knuff hes xxx

Laatst bewerkt: 01/03/2022 - 13:41