Soldaat van Oranje
Jaja, ik leef nog ;-)
De vier twee-daagse kuren achter de rug en ik was een dweil intussen, maar ze werkten geweldig. Geen uitzaaiing meer te zien op de pet-scan en de tumor een klein rondje nog! On with the onderhoudskuren. Daarvan heb ik er intussen eentje gehad. Even een gewoon infuus, dan tien minuten een zakje gif en dan weer even gewoon infuus- en daarna naar huis. Oh wat een zaligheid, gewoon naar m'n eigen stek en m'n eigen bed. De bijwerkingen zijn hetzelfde, maar korter en in iets mindere mate, en ik was die vier ook nog niet te boven volgens mij.
En het is zo raar; na de eerste vreugde over de pet scan stortte mijn positiviteit weer volledig in. Want er is nog niks veranderd. Ik zit nog steeds in de ziektewet en ik weet nog steeds niet hoe mijn conditie tussen de kuren door zal zijn- kan ik wat opbouwen? Zal de tumor lang stabiel blijven? Stadium vier, wat verwacht ik nou eigenlijk?
Intussen ging een collega van een andere afdeling op m'n werk dood aan longkanker. En m'n slapie tijdens die vier kuren, geen idee hoe het met hem gaat. Op de conditietraining kwam Kor trakteren, hij was voor het laatst. Want hij is uitbehandeld en heeft nog een maand of twee, drie te leven. Het blijft een slechte film, die waar ik in zit. En ik hou niet eens van drama's.
M'n werk is fysiek zwaar en ik ben de naïviteit voorbij; ik kan nog lang niet werken en misschien helemaal niet meer in m'n huidige functie. Vreemd hoor, ik werk al 30 jaar, wat moet ik hemelsnaam nu gaan doen? Ik ga nog lang niet dood immers, ik kan toch niet elke dag thuis zitten. Al heb ik maar energie voor één activiteit per dag. Volgende week weer naar de bedrijfsarts, misschien kunnen we samen iets verzinnen.
Intussen ben ik natuurlijk druk zat. Fysiotherapie, griepspuit, vitamine B12, bloedprikken en de oncologieverpleegkundige en oh, de diëtiste. Tien kilo er bij, ik pas de nieuw aangeschafte spijkerbroeken met elastieken boord ook al niet meer. Leggings (aargh!) en lange truien zijn het helemaal komende winter, geloof me. Ik weet het, de meeste mensen met kanker hebben moeite om op gewicht te blijven. Dus ik zal er niet verder over zeuren en ik koop morgen gewoon een legging er bij.
Kor, ik hoop dat je als de bliksem naar Soldaat van Oranje gaat. Met je vrouw en je kinderen. Neem de bus, de dagtocht; lekker eten en entree inbegrepen en je wordt weer thuis gebracht. En het is zo'n fantastische voorstelling! Die moet je gezien hebben.
De vier twee-daagse kuren achter de rug en ik was een dweil intussen, maar ze werkten geweldig. Geen uitzaaiing meer te zien op de pet-scan en de tumor een klein rondje nog! On with the onderhoudskuren. Daarvan heb ik er intussen eentje gehad. Even een gewoon infuus, dan tien minuten een zakje gif en dan weer even gewoon infuus- en daarna naar huis. Oh wat een zaligheid, gewoon naar m'n eigen stek en m'n eigen bed. De bijwerkingen zijn hetzelfde, maar korter en in iets mindere mate, en ik was die vier ook nog niet te boven volgens mij.
En het is zo raar; na de eerste vreugde over de pet scan stortte mijn positiviteit weer volledig in. Want er is nog niks veranderd. Ik zit nog steeds in de ziektewet en ik weet nog steeds niet hoe mijn conditie tussen de kuren door zal zijn- kan ik wat opbouwen? Zal de tumor lang stabiel blijven? Stadium vier, wat verwacht ik nou eigenlijk?
Intussen ging een collega van een andere afdeling op m'n werk dood aan longkanker. En m'n slapie tijdens die vier kuren, geen idee hoe het met hem gaat. Op de conditietraining kwam Kor trakteren, hij was voor het laatst. Want hij is uitbehandeld en heeft nog een maand of twee, drie te leven. Het blijft een slechte film, die waar ik in zit. En ik hou niet eens van drama's.
M'n werk is fysiek zwaar en ik ben de naïviteit voorbij; ik kan nog lang niet werken en misschien helemaal niet meer in m'n huidige functie. Vreemd hoor, ik werk al 30 jaar, wat moet ik hemelsnaam nu gaan doen? Ik ga nog lang niet dood immers, ik kan toch niet elke dag thuis zitten. Al heb ik maar energie voor één activiteit per dag. Volgende week weer naar de bedrijfsarts, misschien kunnen we samen iets verzinnen.
Intussen ben ik natuurlijk druk zat. Fysiotherapie, griepspuit, vitamine B12, bloedprikken en de oncologieverpleegkundige en oh, de diëtiste. Tien kilo er bij, ik pas de nieuw aangeschafte spijkerbroeken met elastieken boord ook al niet meer. Leggings (aargh!) en lange truien zijn het helemaal komende winter, geloof me. Ik weet het, de meeste mensen met kanker hebben moeite om op gewicht te blijven. Dus ik zal er niet verder over zeuren en ik koop morgen gewoon een legging er bij.
Kor, ik hoop dat je als de bliksem naar Soldaat van Oranje gaat. Met je vrouw en je kinderen. Neem de bus, de dagtocht; lekker eten en entree inbegrepen en je wordt weer thuis gebracht. En het is zo'n fantastische voorstelling! Die moet je gezien hebben.
2 reacties
Lieve Frie
toppie zo een petscan met zulke uitslagen ,maar toch wat een geworstel meissie best heel intens voor je ,ah zo verdrietig van je collega dat hakt er toch wel in denk ik zo .
ah god leggings nou ja met zon lange trui erover was je helemaal trendy
liefs hes xxx
Ik moet er hardop om lachen, Hes, ja die leggings, haha. Dank je wel! XXX