Goed nieuws, uitstekend eigenlijk, en toch...
Vorige week heb ik weer bloed laten prikken voor de PSA. Resultaat : onmeetbaar laag alweer, 0.03.
Twee jaar duurt mijn traject intussen al. Ik moet er opgetogen om zijn, van 7.3 bij diagnose naar 0.03 en dit tot nu. De Firmagon en de Abiraterone doen dus goed hun werk tot nu toe.
En toch... die laatste Firmagon was me zo pijnlijk. Niet de injectie zelf maar de uren daarna. En ik ben toch een dagje tamelijk ziekjes geweest. Die pijn... ik ben in mijn leven al enkele malen gestoken geweest door een wesp en ja, die pijn, die kon echt de vergelijking met een wespensteek doorstaan. Maar dan meerdere uren lang...
En dan is Fietsertje ook wat te voortvarend geweest. Want hij heeft ook een gedicht geschreven over het goede nieuws ("Hallelujah") en dat gedicht gepost op de WhatsApp - pagina van de fietsgroep waar hij bij is. En hij vreest nu weer dat er mensen gaan zijn die "onder controle" gaan gelijkstellen met "genezen".
En dat is dus niet zo...
Want daarvoor zijn de behandelingen net wat te zwaar. Buiten het emotionele waar ik ook veel last van heb, zijn er ook de gewichtstoename, in mijn geval toch zo'n twaalf kilogram, en vooral spierafname. Daar heeft Fietsertje dus ook last van. Nu zondag wordt de eerste rit van het nieuwe seizoen gereden en als hij niet meekan... tja, dan zal hij wel weer naar het café /de kroeg fietsen vanwaar hij vertrokken is, zeker?
Maar een ramp? Neen, zeker niet. Dat sociale aspect na de rit blijft er nog en daar weet Fietsertje wel van te genieten.
Stoppen met fietsen? Zolang het lichaam het blijft toelaten, nooit!!!
En zo eindig ik dus met een positieve noot. 😏
Groetjes, Marc. 👍👍
7 reacties
En anders fiets je maar naar Andijk voor een tompouce, als je ze niet meer kunt bijhouden.
Is het de prik zelf die pijn doet of het middel? Bij zoladex wordt die ook als buikprik gegeven. Ik sta er niet bij te juichen, de plek kan wat ongemakkelijk zijn, een beetje gevoel van algehele malaise, maar jouw klachten herken ik niet.
In mijn goede dagen zou dat wel gelukt zijn, zeker, maar nu zie ik me dat echt niet meer doen. Maar ja, we genieten, he !! 😊😊👍
Goed nieuws, Marc. Je kunt weer een tijdje vooruit (fietsen)!
Blijft spannend zo’n controle.
Beste Marc,
Zo te lezen gaat het best goed met je en je accepteert de bijwerkingen van al die zooi die ze in je lichaam pompen. Je moet ook wel, althans, je geheel verlaten op de alternatieve zorg gaat wat ver...
Fijn te lezen dat je weer gaat fietsen, heel leuk dat je me zo "fanatiek" volgt op Strava. Ik weet dat jij je ritjes niet (meer) op Strava zet, eigenlijk wel jammer.
We spreken een keer af voor van de zomer!
En ja, gwwichtstoename.... daar heb ik ook weer last van, niet in die mate van jou maar toch, inmiddels 82 kg na vorig jaar voorjaar op 70 te zijn geweest. Eerder van 75 naar 85 net na de chemo's, toen dus terug naar 70 en na een tijdlang rond de 73 - 75 te zijn geweest, nu dan 82......
Maar wanneer ik 100+ ritjes ga doen in D1 tempo, dus in vetverbrandingsmodus dan komt het wel goed. Dat ben ik van plan, ijs en weder dienende of het lichaam het toelaat....
Groet en hou je taai,
Jilles
Dag Fietsertje,
zo herkenbaar, de angst dat “onder controle” wordt gezien als “genezen”. Moet ik me eigenlijk niks van aantrekken, maar ik heb wel de neiging een eventueel misverstand bij voorbaat recht te zetten. Wil ook niet gezien worden als de zwartkijker. Fijn te merken dat er meer mensen last van hebben…
Dankjewel
Moer
Hallo, beste Moer,
Van die zwartkijker zou ik me niet teveel aantrekken, hoor, we hebben kanker en daar hoort nu eenmaal ook zwartgalligheid bij.
Bij mij gaat het ook op en neer, zoals een jojo.
Maar een beetje positiviteit kan al veel helpen, hoor, al zal het lang niet altijd lukken.
Veel goede moed,
Marc. 👍👍
Goed nieuws en toch blijft het moeilijk dus ja zolang het kan blijf jij maar fietsen dan blijf ik duimen voor lage psa waarden
knuff hes xxx