Hoe gaat het met je?
Hoe gaat het met je? Zo'n eenvoudig zinnetje dat toch zo moeilijk uit te spreken valt. Ik moet het al te vaak missen wanneer ik iemand ontmoet, op het werk, of zelfs bij mijn familie.
Wanneer iemand die je dagelijks ziet, dit zinnetje niet zegt, ja, dan kan ik daar goed inkomen. Ik zou het ook niet dagelijks vragen.
Maar iemand die je al een tijdje niet meer hebt gezien, daar wringt vaak het schoentje. Ja, je ziet er goed uit, van buiten zeker wel, maar binnenin en in het koppie... Da's toch wel andere koek.
De eerste woorden die mijn huisarts uitspreekt aan het begin van een consult, zijn : "Hoe gaat het"? Zij zal het wellicht beroepsmatig doen, maar toch... Ik ga haar daar eens voor danken wanneer ik haar nu donderdag terugzie voor de volgende Firmagon injectie. Zomaar...
En ik tracht er zeker nu ook op te letten wanneer ik iemand ontmoet van wie ik weet dat hij of zij ook op de sukkel is. Want wat je wil dat men voor jou doet, moet je in dat geval ook doen voor een ander.
"Hoe gaat het met je", zo 'n eenvoudig zinnetje, schijnbaar zo banaal maar dat we toch o zo weinig gebruiken.
En dat moeten we niet alleen aan onszelf verwachten maar zelf ook aan anderen vragen.
Marc. 👍👍
7 reacties
Je kunt het ook omdraaien. Je komt binnen bij de dokter, je gaat zitten en vraagt meteen belangstellend: Hoe gaat het met u?
Ik heb eens zo'n gesprek gehad met de bedrijfsarts die de afspraak had afgezegd omdat hij ziek was. De keer daarop zei ik precies dat wat hij vroeg en zei, alsof ik ZIJN bedrijfsarts was. Gaf een leuke wending aan het gesprek.
Voor ik ziek geworden ben , was mijn interesse in ander "zieke" mensen maar heel oppervlakkig .
Als ze er zelf niet over begonnen , vroeg ik niks . Gewoon omdat je niet wist hoe ermee om te gaan .
Maar nu , weet ik uit eigen ervaring hoe palliatief ziek zijn aanvoelt , wat het met je geest doet .
En daardoor is het een stuk gemakkelijker om je in de gevoelswereld van anderen te verplaatsen , en dat hoeven niet noodzakelijk kankerlijers te zijn .
En tegelijkertijd heb ik veel meer begrip voor medemensen die dat begrip en meeleven niet kunnen opbrengen . Is geen slechte wil .
Het verschil in ziek en niet ziek zijn is nu eenmaal te groot .
En nu , heb ik al dikwijls gezegd , heb ik niet zoveel nood om in mijn omgeving heel mijn verhaal te vertellen .
Als ik mijn ei kwijt wil , kan dat hier wel op de site .
Ik weet het, Willy. Ik zal het nog moeten leren dat het niet altijd uit kwade wil is, dat de mensen niet naar je toestand vragen.
Maar het onderscheid tussen kwade wil of gewoon de moed er niet toe hebben, ik begrijp het.
En dit leren aanvaarden, dat zal ik mettertijd wel kunnen, daar ben ik zeker van.
Groetjes, Marc. 👍👍
Beste fietsertje
Ja vreemd he tis zon simpele zin en toch kost het vaak zo een moeite ,en idd je hebt gelijk wanneer je elkaar veel of vaak ziet hoeft het idd niet maar het is wel toepasbaar als je elkaar een poosje niet gezien of gesproken hebt .alleen vinden sommige mensen het moeilijk of zijn ze wat bang voor het antwoord ,heb je er weleens iemand op aangesproken dat je het zou waarderen misschien helpt het wat om een gesprek op gang te brengen .
Warme groet hes🌻🍀
Wel, beste Nicy of Hes, gisteren op mijn werk heb ik eens gelet op die zinnetjes en ik moet toegeven, ik heb er meer gekregen dan ik verwacht had. Dat maakte mijn dag goed en ik moet zeggen, ik beleefde een van mijn betere werkdagen van de laatste weken.
En ik let er nu ook meer op om op mijn beurt aan anderen te vragen hoe het met hen gaat. Want het moet toch van weerszijden komen.
En die betere dagen, die pak ik met beide handen vast en die koester ik.
En zeker nu, nu er op mijn werk twee overlijdens zijn geweest op korte tijd. Kanker en epilepsie.
Maar we houden er de moed in!
Warme groet, Marc. 👍👍
Beste Marc
Dat is fijn om te horen dat het een fijne werkdag was op deze manier zal je idd goed gedaan hebben
Oh jeetje wat naar 2 overlijdens op je werk altijd verdrietig zulke dingen sterkte voor jou en je collega's.
Dat is altijd goed moed houden warme groet hes🌻🍀
Hoi Marc, mede "wielrenner",
Ja, ik mis dat ook vaak, de zin en vraag "hoe gaat het met je". Je ziet er goed uit en in mijn geval fiets ik ook nog 3 a 4x per week en kom op 7500 kilometer voor dit jaar, heb ook geen overgewicht, kortom, ik lijk zo gezond als een vis......
Ik merk of denk ook dat ze dat ook niet durven te vragen, bang voor negatieve berichten....
Alleen mijn ECHTE vrienden en dat zijn er maar weinig, ik heb wel veel kennissen, vragen dat af en toe en dat vind ik prettig, het is een kenmerk van belangstelling tonen. Gelukkig heb ik fijne buren die wel voldoende belangstelling tonen
Ik kan het wel begrijpen en word er ook niet boos over maar vind het wel jammer.
Daarnaast, we zijn allemaal mensen met verschillende karakters en eigenschappen, de een heeft nu eenmaal meer empathie dan een ander.
Adië wa,
Jilles