Hormonenellende
Hallo, hier is Fietsertje nog eens. Geen veelblogger, maar nu kreeg ik weer de behoefte om te schrijven.
Prostaatkanker, "slechts" prostaatkanker, wordt nog steeds beweerd. Wat het met je kan uitrichten, en zeker de behandelingen die je moet krijgen, daar weten toch niet veel mensen het fijne van, heb ik de stellige indruk.
Ik heb al een lange voorgeschiedenis van ruim veertig jaren erop zitten. Van depressies, antidepressiva en kalmeermiddelen. Momenteel neem ik Lorazepam maar dat lijkt slechts suikergoed tegenover Akton, dat ik vroeger nam maar dat al een aantal jaren uit de handel genomen is. Dit ook omdat Fietsertje altijd al een zwakke persoonlijkheid heeft gehad.
En nu hormoontherapie. Met een bruuske beweging werd de trein die ik terug op de sporen had, er weer afgegooid.
De rust in mijn hoofd is weg. Ik doe vaak ontspanningsoefeningen om rustig te worden.
Twee jaar geleden kreeg ik mijn diagnose. Twee jaar toch van vaak onbegrip, deal maar met je PK.
En toch is voor Fietsertje de beste therapie : praten, veel praten en begrepen worden. Dit lukt me nog het best bij mijn huisarts. Bij haar vind ik rust, kan ik praten over de ellende. En over andere dingen, zoals mijn fietstochten. Dingen waarover ik soms te weinig terechtkan bij anderen.
En dan de tranen. Als gevoelig persoon heeft Fietsertje maar heel weinig nodig om in tranen uit te barsten. Soms kan het zelfs deugd doen, mezelf even terugtrekken en m'n tranen de vrije loop laten.
En toch. Gelukkig houdt de hormoontherapie mijn PSA voorlopig onmeetbaar laag. Een geschenk is het echter niet. Fietsertje doet zijn best maar de stabiliteit in zijn persoonlijkheid is weg.
Groetjes, Fietsertje, Marc. 👍👍
8 reacties
Ach Marc. Mooi geschreven. Wat zijn we toch kwetsbaar. Fysiek en mentaal. En wat kan een kink op het ene vlak het andere beïnvloeden.
Veel sterkte! En praat en huil en fiets dat het een lust is. 🌹👍
Nou Marc
D'r is niks zo moeilijk als omgaan met geestelijke of emotionele problemen .
Lichamelijk , dat begrijpen de mensen wel , maar geestelijk ...
Dan krijg je zo onmiddellijk een stempel van zwak , onvoldoende karakter, zoiets van "'t zit allemaal toch maar tussen je oren" dus doe er iets aan ,enz .
Goed dat je toch wat uitlaatkleppen hebt , fietsen en die prachtige gedichten van jou , niet alleen over die rotkanker maar ook al die andere , die bruisen van humor en plezier .
En blij zijn met een huisarts die nog een luisterend oor heeft , want die worden zeldzaam
En wat meer schrijven op de site , jong , werkt heilzaam .
Nou heeft een fiets twee wielen. Volgens mij was daar nog een carnavalsliedje over.
Mijn fiets, die heeft twee wielen, twee wielen heeft mijn fiets. En had hij niet twee wielen, dan was het niet mijn fiets.
En die wielen draaien, geven een gyroscopisch effect, waardoor je niet omvalt.
Blijf fietsen sterke Marc! Erkennen dat je ook soms niet zo sterk bent, is hartstikke sterk.
Een zwakke persoonlijkheid heb je niet, Fietsertje.
Juist dapper om hier te schrijven.
De hormonen zijn zeker van invloed op je gemoed.
Je hebt een fijne huisarts.
Beste Marc
Ik vind het heel erg voor je dat prostaatkanker zo onderschat word doet pijn het is immers al moeilijk en zwaar genoeg ,
Wat vreselijk voor je dat je bekend bent met depressie valt echt niet mee ,
Ik lees een warm gevoelig mens die graag begrepen wil worden en dat begrijp ik gehoord en begrepen worden zijn levens behoeftes en willen we allemaal .
Fijn dat de huisarts luisterd daar kun je veel aan hebben ,en fiets jij maar lekker als dat je goed doet en huilen mag he daar ben je een mens voor
Dikke knuff hes🌻🍀🤗
Dat je behoefte hebt om een blog te schrijven zegt al genoeg. Fijn dat je dat ook doet.
Zwak ben je allesbehalve...juist niet. Het valt allemaal niet mee, laat staan dat je het aan de buitenwereld duidelijk kunt maken. Wel fijn om te lezen dat je zo goed met je huisarts kunt praten!! Heel fijn!
Fiets, schrijf, huil en doe waar JIJ zin in hebt. Je hoeft je niet te verklaren voor de buitenwereld: JIJ bent BELANGRIJK
liefs elma🌸🍀🌷🚲
Beste Marc,
Ik weet wat je doormaakt man en wat Catalina ook al schreef, zo'n zwakke persoonlijkheid heb je zeker niet, je hebt de moed om hier op kanker.nl het een en ander te beschrijven wat je bezig houdt met je ziekte.
Die hormoontherapie valt zeker niet mee, weet er alles van maar je hebt weinig alternatieven. Het is DE heilige graal tegen prostaatkanker en als dat je PSA voor langere tijd laag houdt, dan......
Maar OK, dat is even makkelijk gezegd, ik weet er inmiddels ook veel van wat het allemaal met je doet. Zelf ben ik ook altijd een emotioneel mens geweest en door die hormontherapie word je nog emotioneler. Daar is mee te leven, opvliegers krijg je ook, krachtverlies, verlies aan mannelijke kenmerken, lichaamsbeharing weg, minder zin in sex, denk er vaak niet aan, terwijl vroeger......
En dan die osteoporose wat ik wel erg vind, je bent zo kwetsbaar en wij als fietsers zijnde hebben daar nog meer mee te dealen. Dan ook nog slapeloosheid.... kortom, het is niet niks maar om je nou helemaal te verlaten op alternatieve geneeswijzen.... dat doe ik niet, wel eens bij een acupuncturist geweest, heeft me niet geholpen, het meeste baat heb ik bij wietolie. Ben er nu even tijdelijk mee gestopt omdat mijn lichaam TE veel gewenning had. Wanneer je 3 weken stopt dan is alle THC uit je lichaam weg en zou het weer moeten werken, verheug me er nu alweer op, op maandag de 13e ga ik er weer voorzichtig mee beginnen, misschien word ik weer eens high, zalig!
Hou je haaks man en af en toe een flink potje janken, niets mis mee, soms schiet ik ook zo maar vol, meestal bij muziek waar ik herinneringen aan heb of de tekst raakt me of wanneer er op TV weer een bekende ook die ziekte heeft of er inmiddels aan is overleden, dat raakt me zoals nu weer met Thijs Slegers.
Adië wa en hou je haaks!
Jilles
Hier gaan we weer. Na een eerste paniekaanval een efficiënte behandeling. Kop in het zand. Tot nu, PSA vliegt de lucht in. Paniek alom. Fietsertje, we begrijpen het volkomen, wij staan allemaal in dezelfde tribune. Mijn eerste reactie ..... Troost zoeken hier bij lotgenoten. Wat mij echter opvalt is dat sommigen " niet meer actief" zijn hier. Spijtig, want we hebben samen zoveel meegemaakt. Zelfs als partner of nabestaande kan je hier toch nog troost zoeken, vind ik.
Succes, Fietsertje, renners vallen en staan weer op. Dus, verder doen, ondanks steile hellingen en diepe dalen. 🍀🌹