Korte ontmoeting

Ik was maandag aan 't fietsen. Zoals ik dat nog steeds heel regelmatig doe en waar ik nog veel genot van heb.

Nu, op zeker moment moest ik stoppen voor een vrachtwagen.  Je kent het wel, zo' n lange truck die achterwaarts een loods moet inrijden.  En die je willens nillens even doet wachten. Piep, piep, piep, achteruit.

En voor mij stond ook een witte Volvo te wachten.  En net wanneer de vrachtwagen bijna de loods was binnengereden, stapt de chauffeur uit. 

Neen, geen agressie hoor.  Het was een klasgenoot uit het middelbaar onderwijs, meer dan veertig jaar geleden, die mij had herkend, ook al droeg ik mijn fietshelm en een zonnebril. 

Natuurlijk kwam ter sprake hoe het ging en ja, dat ik aardig wat kilootjes was aangedikt. 

En dan deed ik in het kort mijn verhaal. 

Hij was er toch wat van gedaan, vroeg of ze het nog konden oplossen.  Enkel afremmen, dus niet genezen, zei ik. 

Ja, het leven kan vreemde wendingen aannemen... 

Maar veel tijd had R. niet. Hij werkte nog en was toen wellicht ook aan het werk. 

Ik zat met een dubbel gevoel maar het positieve overheerste. Ik had nog eens een klasgenoot van destijds gezien en even mijn verhaal gedaan.

R. stapte terug zijn auto in en reed verder. 

Was die vrachtwagen er niet geweest, had er hoogstwaarschijnlijk geen korte ontmoeting plaatsgevonden. 

De zon scheen, ik fietste verder en ik was blij.  Toch wel het allerbelangrijkst. 

Groetjes, Marc. 👍👍