Met volle angst vooruit

Al 3 maanden weet ik dat ik kanker heb, ik weet zelfs dat ik ongeneeslijk ziek ben, maar ik mij nog niet echt een patiënt gevoeld. Waarschijnlijk komt dat doordat ik alleen nog maar onderzoeken heb gehad en nog niet met de behandeling ben gestart. Daarnaast voelde ik mij heel goed en kon ik nog normaal functioneren. Oké ik was wel snel moe, sliep veel en had af en toe last van buikpijntjes.

Vanaf vandaag, mijn vierde maand als kankerpatiënt, gaat er verandering inkomen, want ik krijg straks mijn eerste chemokuur…

Aan de ene kant zie ik er onwijs tegenop, want ik weet niet wat ik kan verwachten. Ik kan alleen hopen dat alles (vooral de bijwerkingen) meevalt en moet het allemaal maar gewoon over mij heen laten komen. Aan de andere kant ben ik blij dat de behandeling eindelijk gaat starten. Ik ben wel klaar met het wachten en mijn lichaam geeft ook aan dat het tijd is voor actie. Ik heb steeds meer pijn en daardoor kan ik steeds minder en dat is zwaar frustrerend…

Dus  vandaag ga ik met volle angst vooruit en mijn eerste chemokuur ondergaan. Pluk de dag!