Bitter
Het infuus van chemo 2 zat er meteen goed in. Dankzij een zeer ervaren oncologisch verpleegkundige. In mijn dossier stond dat ik last heb van prikangst, hoorde ik later. Prikangst? Kijk, als ik elke keer 3 of 4 keer geprikt moet worden met allemaal blauwe plekken en pijnlijke bulten tot gevolg, dan word ik daar op den duur wel wat huiverig voor, denk ik. Maar dat is nu helemaal niet aan de orde. Ik ben lastig te prikken, want mijn aderen rollen weg en zijn dun, en de wanden zijn wat stug. Ervaren prikkers hebben er echter geen enkele moeite mee.
De verpleegkundige heeft mijn dossier dan ook aangepast. Dit is nou al de zoveelste onzorgvuldigheid in het traject. Ik weet dat alle artsen en andere medewerkers hun uiterste best doen, de beste bedoelingen hebben en ook dat het heel druk is in ziekenhuizen. Snap ik, heb ik begrip voor. Toch word ik onzeker, onrustig en verlies ik het vertrouwen in de kundigheid en de behandelingen wanneer ik steeds met verkeerde informatie word geconfronteerd. Net als dat ‘palliatief’ dat zomaar opeens in mijn dossier opdook.
Dat ‘palliatieve’ raadsel waarover ik in een eerder blog schreef, is inmiddels trouwens opgelost. Het is nogal technisch, dus sla deze alinea gerust over als je daar geen zin in hebt. Mijn eerste (voorlopige) diagnose was eierstokkanker, maar na de kijkoperatie en een baarmoederbiopt werd dat bijgesteld naar baarmoederkanker. Als het baarmoederkanker was geweest, dan was het stadium IV geweest, en dat is een palliatief stadium. Zo is het in mijn dossier gekomen. De diagnose is na de debulking weer bijgesteld naar eierstokkanker stadium IIIC, met een behandeling die “in opzet” curatief is (wat maar in 20% van de gevallen blijvend lukt, maar toch). De diagnose was niet in mijn dossier aangepast en zo bleef het ‘palliatief’ staan. Ook dit staat er nu weer goed in. In opzet curatief. Dat geeft de burger moed.
Ik maak me zorgen over de zorg, eerlijk gezegd. Al die onzorgvuldigheden. Ik ben een actieve patiënt, lees graag mee, zoek wetenschappelijke artikelen op en stel heel veel vragen. Ik ben al mijn hele leven bovenmatig geïnteresseerd in gezondheid en met name voeding, heb daar jarenlang studies over gelezen. Ik kreeg na mijn operatie vanwege bloedingen vitamine K voorgeschreven. “Dat is dan zeker K2”, zei ik wijsneuzerig tegen de semi-arts van de poli gynaecologie tegenover mij. “Hoezo?”, vroeg hij. Ik zei: “K1 beïnvloedt niet de bloedstolling, K2 wel”, antwoordde ik. Later zei hij nog dat hij het die avond had opgezocht en dat hij iets nieuws had geleerd. “Ik kende alleen K”, zei hij. Tof vond ik dat. Nog weer zat ik tegenover een oncoloog en vroeg hem naar een aantal supplementen: mag ik die wel of niet nemen tidjens chemo? Hij wist niet dat je geen omega3-supplement of vette vis mag eten, 24 uur voor en na de behandeling met een chemomiddel op basis van platina. Terwijl je dat echt overal kunt terugvinden. Dat vond ik dan weer minder tof. Er zijn ook duizenden mensen die zich niet op die manier kunnen en/of willen verdiepen in hun ziekte. Krijgen zij wel allemaal de beste zorg? Eten die niet per ongeluk zalm of makreel op de avond voor hun chemo? (Voor wie het wil weten: uit mijn eigen onderzoek van een boel studies komt naar voren dat het beter is geen supplementen te nemen tijdens chemo, ook geen multivitamine en mineralen.)
Al met al valt ronde 2 van de chemo me wel mee. Ik ga gewoon op pad, ben gisteren zelfs buiten de deur gaan lunchen. Echt lekker voel ik me natuurlijk niet. Hoofdpijn, verstopping, misselijkheid, haarpijn, rillerigheid, het is er allemaal. Vergeleken met de vorige keer echter (na de Lonquex injectie) is dit een grote verbetering. Het enige waar ik ECHT van baal is mijn smaakverandering. Ik heb ondergewicht, moet bij-eten. Ik maakte voor mezelf drie afbakbroodjes, met daarop lekkere dingen: roomboter met geitenkaas, kabeljauwsalade van de versmarkt, zelfgebakken kippendij met currykruiden met Belgische mayonaise… en alles was BITTER. Echt alles. Zelfs water smaakt bitter. Jammer hoor. Zodra mijn smaak is hersteld, ga ik dik genieten in een sterrenrestaurant.
23 reacties
Het doet mij pijn die dingen/fouten te lezen. Blijkbaar is er in die 11 jaar sinds mijn behandeling nog niet zo gek veel veranderd laat staan verbeterd. Ik lees en hoor zulks nog veel te vaak. En ja, ook ik weet dat ze allemaal hun best doen enz enz, maar toch. Jij bent degene die het ondergaat en zorgvuldigheid in de breedste zin van het woord is essentieel voor vertrouwen. Het is nogal wat wat je ondergaan moet!
Doet me denken aan mijn behandeling tijdens stamceltransplantatie. Vertelden ze me dat het essentieel was dat ik veel broccoli, paprika, tomaten en banaan at. ?? "Ja, maar ik lig HIER!", stamelde ik nog naar de rug in de gang...
Fijn dat je het nu beter ondergaat dan de 1e keer. Smaak verandering is wel ingrijpend hoor! Bah! Een heel lieve vriendin zei dat ze at met haar verstand, het smaakte niet of vies. Heel erg, ik hoop dat het snel weer verbetert bij je.
Goed plan ja, dat sterrenrestaurant. Doen!
Liefs Hebe xxx
Ha Hebe,
Die onzorgvuldigheid vind ik inderdaad wel een probleem. En dan heb ik het nog niet eens over het landelijk tekort aan oncologieverpleegkundigen, wat natuurlijk nog een aantal keren erger is.
Joh, in het ziekenhuis kun je gewoon een tomaat krijgen hoor, bij je ontbijt of lunch ;-). Bananen lukken ook nog wel, die broccoli en paprika worden lastiger. Dat is nog een blog op zich denk ik: de slechte en achterhaalde voeding in ziekenhuizen, voor patienten die juist zouden opknappen van echte voeding, geen maagvulsel.
Ik eet ook met mijn verstand, leuk gevonden. Nu deed ik dat altijd al voor een groot deel dus in die zin is er niet zoveel veranderd...
Liefs,
Mirjam
Gelukkig wat lichtpuntjes dit keer. Toch niet palliatief. Iets minder last van de chemo. Ik hoop dat je er wat moed uit kunt putten.
Veel sterkte weer,
Hanneke
Ja, dat doe ik zeker! Dank je wel, liefs, Mirjam
Dat niet kunnen prikken herken ik. Hier idem dito. Voor de psma scan moest er een infuus worden aangelegd. Ook hier diepe dunne overal heen schietende aders zonder recht stukje. Die psma scan is tijd gebonden, het radioactieve materiaal vervalt heel snel. Ik was al een kwartier vroeger, juist vanwege de prikproblematiek. Twee keer mis, volgende! Tweede prikker ging na de eerste keer mis op zeker in de rug van de hand. Volgende keer daar maar meteen. Nog net voor de eindstreep van de houdbaarheid ( niet die van mij maar van de radioactieve stof) zat het infuus er in.
Fijn dat ik het nu ook weet, van de vis voor chemo. Hoop dat nog een paar jaar uit te stellen, maar zit nu in het koppie.
Als alles bitter smaakt, dan is een witlof toch een heerlijke salade? Leuke foto trouwens 😃
Dat palliatief, ik maak mij er minder druk om. Bij mij T3b . Maar niet te genezen. Dat werd al meteen duidelijk na de second opinion. Jij geeft aan 20% kans curatief. Is er een verschil in behandeling bij jou voor curatief en palliatief? Bij prostaatkanker zeker. Als het bij mij curatief zou zijn, dan kwam chemo meteen om de hoek en hoe groot is de kans dat je behandeling aanslaat? En hoe is je kwaliteit van leven dan? Ik heb dat in een blog proberen uit te leggen. (In mannen taal).
Jemig, dat geeft ook stress, als je een beperkte houdbaarheid hebt en er dan nog geprikt moet worden. Rug van de hand is bij mij voor de operatie misgegaan. Ik merk echt dat het aan de ervarenheid van de prikker ligt.
Alleen nog witlof en grapefruit (waarmee je trouwens ook moet uitkijken met bepaalde medicijnen!) tot eind november - of weet ik veel wanneer mijn smaakpapillen zich gaan herstellen? Niet bepaald aanlokkelijk...
Er is voor nu geen verschil in de behandeling curatief of palliatief. Wel in de behandeling baarmoeder- of eierstokkanker in een later traject, dus: als het terugkomt.
Ik vind het knap dat je kunt leven met het label 'palliatief'. Ik weet dat het niet alles zegt. Sommige mensen zijn vele jaren palliatief. Misschien leef ik met het label curatief wel minder lang dan anderen met het label palliatief. Alleen, ik houd me nog zo graag vast aan het idee dat het mogelijk is dat ik na deze behandelingen kankervrij ben en blijf. Dat ik controle na controle te horen krijg: we zien niets, de tumormarkers zijn laag, tot over drie maanden, of: tot over een jaar, of: u hoeft niet meer langs te komen. Kijk, als ik me moet baseren op het nieuws van de afgelopen maanden, geloof ik daar zelf geen snars van, en toch is het belangrijk voor me. Ik zal er nog eens wat langer over nadenken waarom dat zo is.
Ik heb dat blog van jou inderdaad gelezen (en andere ook).
Liefs,
Mirjam
Waar jouw verstand zegt dat palliatief zal wel kloppen, jouw gevoel wil er nog niet aan. Dát herken ik zeer!
Dat heb ik vanaf het begin van de diagnose gehad namelijk. Mijn verstand zei dat zíj er verstand van hebben en niet ik. Dus als zíj zeggen dat er geen curatieve behandeling mogelijk is en ze alleen mijn leven voor de tijd dat het nog duurt 'zo leuk mogelijk' proberen te maken.
Mijn gevoel echter zei dat dit niet waar kon zijn. Gevoel zei ik ga dit redden, kom maar op met die behandeling (amper 12 uur na de diagnose!), ik ga dat redden, ik ben gewoon de eerste die geneest, iemand moet de eerste zijn, ik ga hier voorlopig niet aan dood, ik ga voor 25 jaar. En dat laatste doe ik nog steeds :-)
Ik weet dat velen hebben gedacht (en gevonden) 'laat maar lullen', maar ondanks veel (behandeling was écht geen grapje) veranderde mijn gevoel niet. Nog steeds niet. Na, wat jij zegt, inmiddels 11.5 jaar palliatief zijn met een prognose van misschien 3 à 4 jaar met geluk..
Knufs xxx Hebe
Als dat 'palliatief' is, Hebe, dan doe ik graag met je mee. ;-)
Je bent zéér van harte welkom!!
Mijn chemo is al een paar jaar geleden, maar zoals wel vaker hier op de site lees ik jouw verhaal en denk: oh ja, dat had ik ook, jakkes.
Geen smaak, daar heb ik me zo min mogelijk van aangetrokken, door blijven eten en drinken, uitproberen of er dingen waren die ik plotseling wel lekker vond (Crodino, bosvruchtensap, kruidige pasta), elke dag boodschappen doen om die reden (en soms balen dat ik niks in huis had). Ik had tijdens de chemo op m'n kamer een slapie met beenmergkanker die stug boterhammen wegwerkte en Nutridrink er achter aan gooide, terwijl ik kokhalsde boven mijn boterham. "Ik moet goed eten en drinken" zei hij en hij deed dat. Zo knap vond ik dat, niet nadenken maar gewoon doen wat goed is.
Voor het lastige prikken heb ik bijna twee jaar een picc-lijn gehad, een port-a-cath is ook een optie, ik weet niet hoe vaak je moet? Het scheelt een boel gedoe als je gewoon aangesloten kunt worden. Multivitamines slikte ik trouwens wel (en nog), dat mocht gewoon van de longarts.
In opzet curatief, dat geeft zeker moed! Ik hoop uit de grond van mijn hart dat het zo mag zijn. Heel veel sterkte met alles!
Dank je wel Frie, ik vind het zelf een van de fijnste dingen op deze site: de herkenbaarheid. Ik eet ook tegen heug en meug nu, maar ik doe het wel. Echt jammer dat het niet smaakt. Er zijn denk ik veel mensen die denken: oh heerlijk, eten wat je wilt, maar als het moet... is het toch anders.
Ik stond gepland voor een PAC maar die kon op het laatste moment niet doorgaan omdat er geen opnamebed beschikbaar was. Nu waarschijnlijk voor de derde kuur. Alleen: als het altijd zo kan als afgelopen keer, dan zie ik daar de noodzaak niet van...
Dappere Mimpie 🥰
https://www.voedingenkankerinfo.nl/mag-ik-citrusfruit-eten-en-drinken-g…
Lieve Mimpie ik hoop dat je hier iets aan hebt ,ik heb deze link gehad van onze oncologie dieetiste ,elk zh heeft zo iemand daar kun je met al je vragen over voeding en wat wel en juist niet bij welke chemo behandeling .
Bah meissie wat naar dat alles bitter smaakt van chemo is bekend dat je smaak ervan kan veranderen of zelfs weg kan gaan dan is het uit proberen wat wel smaakt ,en je dosering kan ook zo aangepast worden dat je de minste bijwerkingen hebt .
Mogelijk toch niet pallliatief gossie ik word er gewoon blij van ,ik hoop het echt zo voor je .sterkte lieverd groetjes hes🌻🍀🌼😘
Dank je wel, deze link had ik ook gekregen van de dietiste.
Gisteravond nog een hele discussie in de Facebook groep "Gynaecologische kankers" over het gebruik van (toegevoegde) suikers. Ik word daar altijd onzeker van. Als je er echt over na gaat denken wat je allemaal wel en niet kunt eten, word je een beetje tureluurs, althans dat ervaar ik altijd zo...
En dat is niet handig in een tijd waarin eten en op gewicht blijven al zo moeilijk is.
Ja, dat curatieve stukje, daar ga ik voor hes!
Liefs
Ha Mimpie,
Ja of nee palliatief. Curatief of toch niet. In eerste instantie kreeg ik in 2014 te horen dat de eierstokkanker fase 4c, ongeneeslijk was. Palliatief dus. Lees: laatste levensfase. Rotwoord vind ik het, palliatief. Na de behandelingen chemo/debulking/chemo zei de arts dat we de behandeling wel als curatief mochten zien."Joepie". Misschien wel beter! Na drie jaar was er een recidief. "nu kun je niet meer beter worden"zei de arts. Weer bijstellen. Laatste levensfase. Maar hoe we het ook noemen; palliatief, chronisch, stabiel, eigenlijk maakt het me niet uit. Ik ben er nog steeds. En ik hoop hier ook nog een poos te blijven. Ik bedoel maar.
Maar dat het woord 'palliatief' mij nogal bezighoudt is wel een feit. Ik heb een paar blogs over dit onderwerp geschreven. Waaronder 'Tussenland'.
Goed te horen dat je de tweede chemo beter hebt verdragen dan de eerste keer.
Lieve groet.
Ha Heleentje,
Dat is ook wat, om zo heen en weer geslingerd te worden. Ik herken het wel, bij mij is het alleen tot dusver steeds slechter nieuws geworden. (Hebben ze bij jou trouwens mutaties in het DNA gevonden?)
Ik vind het ook echt een rotwoord. Vandaar ook dat ik zo hang aan dat 'curatief'. Palliatief geeft bepaalde verwachtingen. En daar moet je dan mee zien te leven. In jouw geval, acht jaar overleven als 'palliatief', dat is echt bijzonder. Ik kan me zo voorstellen dat dit ook voor twijfels kan zorgen. Want hoe lang kan iemand 'palliatief' zijn?
Stabiel vind ik dan weer een veel prettiger woord. Chronisch ook. Daar hangt niet zo'n tijdlijn aan, die ik in palliatief wel ervaar.
Ik heb een groot deel van je blogs gelezen (Tussenland ook; ik ga dat boek eens opzoeken) en wat ik niet goed begrijp is: als er geen kanker nu te vinden is bij jou en je tumorwaarden zijn laag, dan ben je toch alsnog genezen? "Gecureerd"?
Ik hoop voor jou dat je er gerust nog eens acht jaar achteraan kunt plakken, en nog eens, en nog eens...
Liefs,
Mirjam
Jouw vraag of ik misschien toch genezen ben , dat vraag ik mijzelf ook stiekem wel eens af. En zoals ik wel in blogs schreef: ik vraag het de oncoloog ook wel eens. De tumormarker is sinds maart vorig jaar goed. Maar op CT scan was te zien dat de vergrote lymfeklieren tussen longen en hartzakje (uitzaaingen)weliswaar kleiner en bijna weg waren , maar dus niet helemaal.Dus 'gecureerd' zoals jij dat zo mooi noemt, ben ik niet . Daarom houdt de arts het op 'chronisch' En dat vind ik hartstikke mooi.Als die chronische fase maar heel lang duurt. Ik word goed in de gaten gehouden.
Er zijn bij mij geen mutaties in DNA gevonden voor zover ik weet. Mijn kanker is wel hormoongevoelig.
Lieve groet en sterkte morgen Mirjam.
X Lenneke
Hoi Mirjam,
Er komen ook weer tegengeluiden over visolie en chemo...toevallig gisteren een heel artikel over zitten lezen waarin stond dat het zelfs kan helpen. Ik slik best wat supplementen, maar voor de zekerheid staak ik die inmiddels altijd even 3 dagen rondom de kuren. Ook een tijd niet gedaan in het begin, lijkt geen invloed gehad te hebben. Maar dat hangt ook vast van van alles af. Mijn arts waarschuwt alleen voor Kurkuma rondom behandelingen, maar verder niet.
Liefs Sandra
Waarschuwingen voor kurkuma? Ik had tijdens de oncologische revalidatie (die overigens ongeschikt is voor palliatieven) iemand in de groep die dat zo naar binnen werkte: kurkumapoeder. Brrrrr
Ja, kurkuma schijnt wel interactie te kunnen geven met veel chemo's, dus het advies was het rondom de chemodagen niet te gebruiken. Buiten de kuren gebruik ik het wel vaak in eten of in thee, maar zo een hap poeder lijkt me niet bepaald lekker.
Nou, dat dacht ik ook, bah wat vies om zo op te eten (in sommige recepten is het heerlijk natuurlijk). Ik weet nog van de chemo dat grapefruit ook rondom de kuur niet gegeten/gedronken (sap) diende te worden.
En over visolie: voor de productie van 1 liter visolie is 20 tot 100 kilo wilde vis nodig. Volgens mij kun je beter gewoon ansjovis, sardientjes en kabeljauw eten. Sorry, ik draaf even door, iedereen bepaalt voor zichzelf natuurlijk. Maar toch..
Wat de productie van visolie betreft, zeker niet hoor. In de hele vis zit veel meer dan alleen de olie. Zonde om daar niets of te weinig mee te doen.
We dwalen nogal af zo natuurlijk, maar het is verschillend. Sommige visolie wordt van restmateriaal geperst, andere soorten persen een 'bosje' ansjovis