Kanker is maatwerk
Voordat ik kanker kreeg, heb ik nooit geweten wat een uniek ziekteproces dit is. Mijn beleving, het verloop van de ziekte en mijn reactie op de behandelingen zijn volgens mij net zo uniek als mijn vingerafdruk. Ooit behoorde ik tot de gelukkige onwetenden die alle kanker op een hoop gooiden. Ik wist dat het ging om ongeremde celgroei die kan voorkomen in zo’n beetje alle onderdelen van het lichaam en dat er verschil in prognose is tussen uitgezaaid of niet uitgezaaid. Alleen had ik geen idee van de enorme verschillen tussen personen. En dat maakt het traject ingewikkeld op verschillende vlakken.
Logica vertelt mij: als kanker maatwerk is, dan dient de behandeling dat ook te zijn. Laat dat nou net haaks staan op de behoefte van overbelaste zorginstellingen en zorgverzekeraars die de kosten binnen de perken moeten houden. Die hebben het liefst een “diagnose-behandelcombinatie” (DBC). Bij diagnose X krijgt elke patiënt met die diagnose een bepaald type behandeling die bij voorkeur voor iedereen hetzelfde is. Dat scheelt kosten (bijvoorbeeld inkoop in grote volumes) en je hoeft niet steeds opnieuw het wiel uit te vinden (minder belasting op de zorg). Minder complexe operaties (vervanging van een heup bijvoorbeeld) kunnen zo bijna in lopende-bandstijl worden uitgevoerd. Maar ook bij complexere ziektebeelden wil men het liefst zo’n DBC. In mijn specifieke geval: bij uitgezaaide hooggradige eierstokkanker krijg je een operatie en zes chemokuren met carboplatine en paclitaxel, elke drie weken een dagbehandeling. Ongeacht of de kanker gevoelig is voor de chemotherapie en ongeacht de specifieke afwijkingen in het tumorweefsel.
In een eerder blog had ik het over de statistieken. Toen hield ik me daar nog heel sterk aan vast. Nu realiseer ik mij dat ook statistieken een hele groep vrouwen betreffen met elk een uniek ziektebeeld en -verloop, waarvan de al dan niet ziektevrije overlevingscijfers op een hoop zijn gegooid. Daar heb je dus eigenlijk niets aan. Het kan voor mij persoonlijk beter of slechter uitpakken.
Verder heb je eigenlijk ook niet zoveel aan de voorlichting over de behandelingen en hun bijwerkingen. In grove lijnen wel. Als je twee middelen krijgt die bij meer dan 90 procent een lage weerstand veroorzaken dan moet je niet verbaasd zijn over een afwijkende bloeduitslag. Toch lopen er ook mensen rond die dezelfde chemo krijgen met een prima aantal witte bloedcellen. Mij is bij de informatie over de chemo verteld dat de derde week erna je beste week is, dan ben je weer aan het herstellen. Ik ervaar dat niet zo. De eerste week is best zwaar en rot, de tweede week leef ik weer op en de derde week ben ik ontzettend moe. Ik heb me nu echt drie kuren zitten afvragen in die derde week: maar dit is toch mijn beste week, hoe kan dit nou? Wat is er mis met mij? Voordat het tot mij doordrong dat het voor mij persoonlijk dus best eens anders zou kunnen zijn.
Vandaag was het weer tijd voor de controles in het ziekenhuis en een gesprek met de oncoloog. Mijn vierde, inmiddels. Personeelswisselingen en afwezigheid maken dat ik steeds een voor mij nieuwe oncoloog voor mijn neus krijg. Mijn bloed is afgenomen en hieruit bleek dat mijn weerstand lang niet goed genoeg is voor de vierde chemokuur die voor vrijdag gepland was. Ik zit maar 0,08 van “ernstige neutropenie” af! Toen de oncoloog (die mijn kind had kunnen zijn qua leeftijd) begon over een Lonquex injectie, waarvan ik bij de eerste kuur zo ziek ben geweest, begonnen de tranen te stromen. Ik zag mezelf alweer zo ziek thuis, maar vooral ook: alleen. Wat miste ik Roberto, die een hand op mijn hand gelegd zou hebben en zou hebben gezegd: “Het komt goed, ik zorg wel voor je.” De oncoloog liet me uithuilen en zei toen: “Het moet wel te doen zijn voor u, ook qua bijwerkingen. Dus u krijgt geen injectie, we stellen de kuur een week uit.” Heel kordaat.
En nu heb ik dus een extra week. Ik had me al helemaal ingesteld op de kuur. Gezorgd dat ik genoeg maaltijden had ingevroren. Het huishouden zo gepland dat ik zo min mogelijk hoefde te doen. Kan nu allemaal op de schop, ik krijg een extra weekje om bij te komen. Het wordt nog mooi weer ook.
35 reacties
Lieve Mirjam,
Dat ieder mens totaal anders reageert op kanker en behandelingen is voor mij ook iets wat ik pas leerde toen ik zelf ziek werd.
Wat betreft de neutropenie: het is natuurlijk griezelig dat je weerstand dan zo slecht is. Kwestie van even extra voorzichtig zijn, de anderhalve meter niet loslaten op 25 september en direct het ziekenhuis bellen als je koorts hebt.
Goed dat je geprotesteerd hebt tegen die injectie. Het herstelt zich namelijk gewoon vanzelf. Ik heb al vanaf het begin bij vrijwel elk middel steeds te weinig neutrofielen. De remedie was tot nu toe altijd een week uitstel (de laatste keer zelfs twee) en meestal ook een dosisverlaging. Over zo'n injectie is het nog nooit gegaan. In alle gevallen herstelde het bloed weer. Mijn oncoloog zegt altijd dat een week extra wachten niet erg is, omdat de chemo nog doorwerkt.
Bij mij werkten de middelen die mijn neutrofielen aantastten ook goed tegen de kanker. Ik meen hier een verband te zien, al is dat natuurlijk niet erg wetenschappelijk (ik weet, jij bent wèl wetenschapper geworden). En ook hier reageert elk lichaam weer anders.
Overigens, die vermoeidheid kan ook met die neutrofielen samenhangen, heb ik begrepen.
Houd je haaks en sterkte,
Hanneke
Hoi lieve Hanneke,
Oh wat fijn om dat te lezen, dat jouw oncoloog zei dat het niet erg is, die extra week. Mijn gyn-onc zei gisteren namelijk tegen mij dat het beter is om drie weken te handhaven, omdat je de kanker klap op klap wil geven. De extra tijd die je neemt om de neutrofielen te laten herstellen, is ook extra tijd voor de kankercellen om te herstellen.
Ik heb zelf begrepen (inderdaad uit de literatuur ;-)) dat je hoeveelheid bijwerkingen (en dus ook de bijwerking van de bloedcellen) niets zegt over hoe goed de chemo aanslaat. Je kunt veel bijwerkingen hebben terwijl de chemo weinig doet en andersom. Maar ik houd me liever vast aan jouw ervaring hierin. :-)
Liefs Mirjam
Wat ben jij
WAT BEN JIJ EEN DOORZETTER ZEG EN ZO MOEDIG, KAN IK EEN VOORBEELD AAN NEMEN EN MET MIJ VELE ANDEREN.
DE ENE DAG GAAT VEEL BETER DAN DE ANDERE, IK ZEG KOP OP EN WE GAAN DOOR.
GR. ANITA
Dank je wel Anita!
Balen Mirjam dat de kuur morgen niet door kan gaan. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. Mooi weer en een extra week om bij te tanken. Hoop dat het je lukt om in ieder geval elke dag iets te doen waar je blij van wordt.
Eén ding verbaast mij. Je schrijft :"Ongeacht of de kanker gevoelig is voor de chemotherapie en ongeacht de specifieke afwijkingen in het tumorweefsel." Waardoor trek jij deze conclusie? Ik denk namelijk dat dit niet waar is. Hoop ook dat dit gelukkig niet waar zal zijn.
Lieve groet Dasje 🌺🌺🌺
Hoi Dasje
Ik ben even persoonlijk vanuit mijn ervaringen benieuwd naar jou motivatie waarom jij denkt dat hetgeen je tussen aanhalingstekens zet niet waar is? Volgens mij klopt het nl.wel.
Groet van Jeron.
Nou. Omdat er echt geen chemo wordt opgestart bij de oncoloog als door de tumoreigenschappen blijkt dat deze niet gevoelig is voor chemo.
..ahh..je bedoeld dan de standaardlijnen hier. Inmiddels kan men van te voren bepalen of je getest kunt worden vooraf op welke chemo je gaat reageren. Dat is maatwerk.
Lieve Dasje,
Nu moet ik me toch even verlaten op de statistieken, helaas. Chemotherapie bij eierstokkanker slaat bij 70% van de vrouwen aan. Bij 30% dus niet. Dit wordt niet gecheckt tijdens de kuren, wanneer er sprake is van eerst een debulking operatie en daarna adjuvante chemotherapie. Als de kanker vervolgens binnen 6 maanden na de chemokuren terugkeert, dan wordt er gesteld dat de kanker chemoresistent is.
Mijn tumorweefsel is microsatelliet instabiel (MSI) Hiervan is bij andere kankersoorten, bijvoorbeeld darmkanker, bekend dat deze chemoresistent is. Het is zelfs zo dat bij bepaalde vormen van MSI darmkanker chemotherapie wordt afgeraden en immunotherapie de eerstelijns behandeling is.
Liefs,
Mirjam
Begrijp het niet Mirjam. Hoe zouden ze kunnen onderzoeken of de chemo aanslaat als je eerst de operatie krijgt en aanvullend de chemo?
Warme groet Dasje 🌺🌺🌺
Ze zouden bijvoorbeeld na een aantal kuren een scan kunnen maken om te zien of er iets is teruggegroeid. Dan werkt de chemo dus niet. Bij een interval debulking krijg je eerst drie chemokuren, dan een scan om te kijken of de tumoren geslonken zijn, en dan de operatie, dan weer chemo.
Maar ik heb hier inmiddels met een arts over gesproken en die zei dat een scan ook misleidend kan zijn, er is altijd wel iets op te zien en dat leidt dan vaak tot onnodige puncties. Klachten zouden leidend moeten zijn. Ik vind dat heel lastig, ik wil het liever wat zekerder weten. Nog steeds die controle willen houden he...
Liefs Mirjam
Hoi Mirjam
Geheel eens met je dat een behandeling maatwerk is daar zelfs elke tumor ondanks overeenkomstige kanker verschilt per individu.zo complex is het en daar er consensus is over het belang en het recht voor patiënten van gepersonaliseerde behandelingen zou het kostenplaatje daar automatisch onderdeel van in de zin van hoe gaan we dit dan financieren. Het is echter voor zover ik kan overzien nog lang niet zo dat dit al voor alle patiënten gerealiseerd is. Bovendien komen er steeds nieuwe ontwikkelingen en dus mogelijkheden bij.
Groet van Jeron
Ja, die complexiteit is zo groot, tegelijkertijd moet het worden teruggebracht naar behapbare schaal. Daardoor komen over- en onderbehandeling dicht naast elkaar te liggen, volgens mij. Heel lastig.
Groetjes, Mirjam
Zo, ik ben mooi bijgelezen terwijl ik aan het infuus hing. Inderdaad, iedereen is anders en reageert anders. Hoe vaak ik wel niet van een oncoloog heb gehoord: 'Nee dat kan niet' (nou, ik verzin die klachten niet hoor), 'nog nooit gehoord', 'bijzonder geval', enz. Altijd ook naar jezelf blijven luisteren en duidelijk aangeven wat je wel en niet wilt. Hopelijk kom je een beetje bij deze week.
Liefs!
Hi Sandra, ja daar heb je dan tijd voor he! Altijd fijn, als artsen je vertellen dat iets niet kan terwijl het wel gewoon gebeurt - bij jou. Ook aan jou de vraag: hoe doe je dat, luisteren naar jezelf, wanneer je zelf zo lang onwetend bent geweest over het ziekteproces in je eigen lichaam? Hoeveel weet je dan eigenlijk over jezelf?
Liefs terug
Hoi Mirjam,
Alwetend over mijn lijf ben ik ook niet, ik ben ook gewoon zenuwachtig voor een scan. Ook al weet ik inmiddels hier en daar wat signalen die ergens op kunnen wijzen, ik heb ook een hele hoop signalen gemist en het is 2 keer goed mis gegaan waarbij de 2e keer ook echt kantjeboord was. Achteraf had ik eerder signalen op kunnen pikken, maar ik weet niet of dat helpt voor een eventuele volgende keer.
Maar ik bedoel het eigenlijk kleiner: ik weet inmiddels op veel vlakken wat bij mij wel en niet werkt. Zo heb ik een port a cath omdat ik heel slecht te prikken ben. Maar soms is het erg onhandig en moet er toch even gewoon bloed geprikt worden. Ik weet zelf waar dat het beste kan en met welke naald. Eerder liet ik me wel eens van de wijs brengen door een verpleegkundige die het beter dacht te weten. Maar ik zit met de pijn en de blauwe plekken, dus dat gebeurt niet meer: mijn lijf en als je weigert te luisteren wordt er niet geprikt. Zo heb ik ook die antistollingsinjecties op een gegeven moment geweigerd toen ik lang in het ziekenhuis lag. Is protocol en daarom vonden de verpleegkundigen dat heel belangrijk. Het is op zich totaal geen heftig prikje maar alles in mij schreeuwde 'Nee!' En ik bewoog gewoon iedere dag dus ik vond het niet nodig. Best gedoe mee gehad, maar ik was toch heel blij dat ik naar mezelf had geluisterd. Sommige dingen moeten gewoon, dat kan niet anders, maar als het anders kan en je wilt dat geef dat dan aan.
Bij jou kan het in kleinere stapjes door je bijvoorbeeld inderdaad niet van de wijs te laten brengen door statistieken of hoe je lijf zou moeten reageren. Je ervaart al dat de 3e week bij jou niet je beste week is, daar luister je dan nu naar. Ook merkte je meteen de weerstand toen de arts begon over een Lonquex injectie. Geef dat dan aan en voel je niet meteen verplicht er 1 te nemen maar vraag of er alternatieven zijn.
Die injectie heb ik trouwens ook meerdere malen gekregen toen ik nog curatief behandeld werd en ook bij mij is de behandeling een paar keer uitgesteld, volgens mijn artsen maakte een week niks uit.
Liefs Sandra
Dag Mirjam,
Heel herkenbaar je belevenis over statistieken. Individueel zegt het vaak weinig. Vaak gaat het dan ook nog over overleving en niet over genezing of NED. Ook bij mij duurde het even voordat ik dat door had.
Een aantal keren gediscussieerd over dat richtlijnen algemene richtingen schetsen en dat individueel daarvan afgeweken zou moeten kunnen worden. Wat je beschrijft herken ik dus.
Hoe star of flexibel men is hierin, hangt vast af per organisatie en of arts/verpleegkundig specialist.
Hug Bob
Hi Bob, ja vooral dat laatste is wel jammer, want je moet het dus echt net treffen met de mensen die je tegenover je krijgt en de regio waarin je woont...
Liefs, Mirjam
lieve mimpie
kanker en de behandelingen ervan is zou inderdaad maatwerk horen te zijn en dat is ook wat wij nu ervaren alles is helemaal afgestelt op de soort tumor en uitzaaiingen die mijn man heeft en wordt zelfs elke kuur weer bijgestelt invb met bijwerkingen en een missend enzym in zijn lever ik vind dat heel knap maar ik vraag weleens af gaat het anders in een groot ziekenhuis met dus ook meer personeelstekort ,wij wonen in een klein stadje met een niet extreem groot ziekenhuis ,mij valt juist op hoe alles precies afgestemd wordt ,
nou zo te lezen ben je echt door alles wat je meegemaakt hebt je jeugdige onschuld wel echt kwijt en je lijkt bijna een expert op kanker te worden komt dat wellicht door je wetenschappelijke achtergrond dat je je er zo in verdiept ,ik ben wel blij om te lezen dat oncoloog nummer 4 kordaat optrad maar ik miste het doosje tissues aanbieden of heb ik dat fout ,nou lieverd rust dan maar even uit met je extra week rust en sterkte en een dikke knuffel van mij hes xxx
Misschien dat het maatwerk meer komt in de palliatieve fase?
Oh Hes dat vergat ik te zeggen, hij schoof inderdaad een doos tissues naar me toe. En zei toen ik zat na te sniffen: "Ik kan me niet voorstellen wat u door moet maken." Waarop ik zei: "Gelukkig maar." En over op de orde van de dag.
Dank je wel lieve Hes.
Dat zou kunnen wij hebben alleen te maken met de palliatieve fase en misschien opend dat deuren .
Nou das tenminste wat dan dat je tissieus kreeg en wat een troostende opmerking moest voorstellen ,toch klinkt deze als een menselijker persoon dan de rest of ervaar jij dat niet zo .
Liefs hes😘
Hai Mirjam,
Misschien heb jij het gewoon slecht getroffen. Ik wijt het gebrek aan maatwerk niet aan overbelaste zorginstellingen en overijverige zorgverzekeraars, alhoewel dat niet helpt. Ik heb me juist verwonderd over de warme aanpak. Het gebrek aan maatwerk is volgens mij gebrek aan (wetenschappelijk bewezen) feiten. Ze weten dat elk individu uniek is maar ze weten niet wat elk individu zo uniek maakt, op een paar in kaart gebrachte - voor kanker relevante - gentypen na.
En dus tot die tijd is het schieten met een standaard hoeveelheid hagel, waarbij de persoonlijke keuze is om te schieten (misschien helpt het) of niet te schieten (misschien was het sowieso niet nodig). En daarnaast zijn ze heel flexibel met aanpassingen als blijkt dat, was mijn ervaring.
Frustrerend is je gedoe wel! Ik herken het, ben 3 keer naar huis gestuurd voor de laatste kuur omdat mn bloed niet goed was, maar uiteindelijk bleek het een blessing te zijn. De laatste kuur werd de makkelijkste, mijn lijf had blijkbaar voldoende kunnen bijtanken.
Hang in there.. ! xx, Joke
Hi Joke, volgens mij bof je dan wel, als je een warme aanpak hebt ervaren. Ik weet niet of het ligt aan de academische omgeving, of aan de enorme drukte. Ik merk dat de poli oncologie van het LUMC echt te lijden heeft onder het gebrek aan verpleegkundigen.
Je haalt een terechte factor aan bij het gebrek aan maatwerk, tegelijkertijd weet ik zeker dat gebrek aan tijd, mensen en geld ook een rol spelen.
Het is nooit een goede tijd om kanker te hebben, maar nu (eerst de lockdown met corona en nu het verpleegkundigentekort) is wel echt lastig.
Liefs, Mirjam
Lieve Mimpie ,het blijft belangrijk dat je vertrouwen hebt in uw oncoloog .Mocht dit op een gegeven moment niet meer zo zijn , ga dan voor een second opinion bij ons in België . Gent of Leuven . Mijn ervaring is dat ze hier echt wel meer maatwerk leveren en ook verdere behandelingen , als dat in Nederland al niet meer wordt voorgesteld . Dikwijls met goede resultaten. Dat is zeker nog niet aan de orde ,maar ik wou je het toch alvast meegeven .Ik lees jou blogs altijd .want je schrijft zo mooi ! Je kan nog altijd schrijfster worden .. ik duim voor jou dappere wijze Mimpie .
Roberto zou fier op jou zijn . We weten niet zeker of er na de dood nog iets is , maar als het zo zou zijn , dan zorgt hij ook nu nog voor jou lieve schat .
Rita .x
Ik zal zeker kijken naar opties bij onze lieve zuiderburen, Rita. Wat mooi dat je zegt dat Roberto fier op mij zou zijn. De tranen schieten in mijn ogen als je zegt dat hij ook nu nog voor mij zorgt. Ik hoop het zo. Echt.
LIefs, Mirjam
PS dank je wel voor het compliment!
Goedemorgen Mirjam,
Ik hoop dat je een paar "mooie " dagen hebt om even tot rust te komen..?
Ik persoonlijk denk wel eens dat veel mensen vergeten dat kanker , buiten
dat het een verkeerde celgroei is, eigenlijk één grote kapstok is waar
heel veel verschillende dingen aan worden opgehangen.
Vandaar dat elke vorm van kanker waar die ook zit, iets aparts is en zeker
niet op één hoop gegooid kan worden met allemaal "standaard oplossingen."
Dat willen zelfs sommige specialisten ons wijsmaken, maar ik
geloof daar zeker niet in. [ net zo min als ik geloof in statistieken ]
Jij, maar iedereen die "kanker" heeft, moet voor zichzelf beslissen
wat hij of zij wil [ of niet wil ] en wat en wanneer.!!
Luister naar je eigen gevoel en lichaam en neem daar ZELF een beslissing over.
Groetjes Hans
---
Lieve Hans,
Dat vind ik wel een dilemma: hoe kan ik luisteren naar een lichaam dat mij zo heeft verrast? Ik voelde mij gezond, maar was eigenlijk heel ziek? Hoe vertrouw ik dat? Hoe doe jij dat?
Liefs, Mirjam
Goedemorgen Mirjam...
Natuurlijk was ik in eerste instantie ook heel erg "boos" op mijn
eigen lichaam, maar eigenlijk heeft dat maar een paar dagen geduurd.
Ik had al wel een paar andere "kwaaltjes" maar die waren en zijn verder niet
zo ernstig, alleen maar "vervelend "
Ik ben van nature een persoon die redelijk "zwart - wit " denkt , maar daarnaast
natuurlijk wel nadenkt en dingen tegen elkaar afweegt....alleen doe ik
dat vrij snel en pragmatisch.
Ik weet niet of je al iets meer van mij hebt gelezen [ ik heb geen blog ] maar
ik heb vrij snel na het bericht van de neuroloog besloten er helemaal niets
aan te laten doen !!!
Mijn lichaam heeft deze weg genomen en daarbij de vele verhalen en ervaringen
van andere mensen met kanker die zich op alle mogelijke manieren
laten behandelen, heeft mij tot deze beslissing laten komen en daar sta
ik nog steeds volkomen achter.
Daarom kan ik nu misschien ook beter naar mijn lijf "luisteren" en ook
accepteren dat ik in deze situatie zit.
Ik weet dat er mensen hier zijn die mij negatief vinden en zelfs laf, maar
dat is niet mijn probleem maar hun probleem...hahaha
Ik hoop dat ik het een beetje heb kunnen uitleggen en anders vraag het aan mij !!!!
[ natuurlijk heb ik ook mijn kut dagen en ben ik verdrietig !! ]
Groetjes Hans
---
Laf? Serieus? Dwars tegen alle gangbare adviezen in gaan, de kritiek van je af laten glijden en vasthouden aan wat je zelf wilt inclusief alle klachten aanvaarden vind ik allesbehalve laf. Het zou niet mijn weg zijn, maar laf vind ik het zeker niet!
Mirjam,
Houd het roer zelf in handen. Bij mij is het ook altijd stoeien geweest met bloedwaarden, uitgestelde kuren, lagere dosering. Er is zoveel onbekend. De behandeling is erop gericht zoveel mogelijk chemo te geven als je lichaam aan kan, elk geval is uniek en de oncologen hebben geen idee wat voor jou het juiste ritme en hoeveelheid is.
Na mijn recidive heb ik na de 11e kuur gezegd: "het is mooi geweest, de 12e hoef ik niet, ik ga van het voorjaar genieten". Commentaar van omstanders en behandelaars was niet van de lucht. Ik zou de behandeling gestopt hebben...
Het gaat zoals je weet goed met me.
Wilde je ook nog laten weten dat we deze week weer voor het eerst weer met de 'mannen' zijn wezen eten. We hebben uitgebreid aan Roberto gedacht...
Lieve Pieter, dank je wel voor je berichtje en wat goed dat jullie weer samen zijn gekomen. Het ontroert me dat jullie Roberto uitgebreid herdacht hebben. Het kan niet anders dan dat jullie daarbij veel hebben gelachen.
En ik ben heel blij dat het zo goed met je gaat. Inderdaad is het ook een eigen afweging. Die maak ik ook steeds hoor.
Liefs, Mirjam
Ik heb niet gevraagd naar prognoses, ben de chemo zonder verwachtingen ingegaan (waarbij ik ook echt wel m'n neus heb gestoten) en statistieken gaan over grote groepen mensen. Artsen doen hun best, met wat ze weten, en als er iets nieuws is, proberen ze dat - als je het goed vindt.
Slagingskansen noem ik zelf altijd 50/50: het slaat wel aan of niet. Slaat het aan, leef ik langer. En als ik nu zo doorga, hoor ik volgend jaar bij de 3% die stadium 4 uitgezaaide longkanker 5 jaar overleeft. Toen ik 'begon', kwam ik nergens voor in aanmerking eigenlijk.
Ik bedoel: probeer je hoofd een beetje uit te schakelen, denk ik, als ik je blog lees. Volg je gevoel en kijk niet te ver vooruit. Dikke knuffel en heel veel sterkte! XXX
Lieve Frie, je hebt gelijk hoor, het is inderdaad 50/50. Wel of niet. En er moet toch iemand zijn die bij de 3% hoort. Dat neemt niet weg dat het wel heel bijzonder is. Vind je zelf ook niet?
En je hebt nog meer gelijk dat ik mijn hoofd moet uitschakelen. Maar ja, dat heb ik nog niet zo goed onder de knie, geloof ik.
Liefs,
Mirjam
Hi Mirjam, ik was er even niet (je leest misschien wel een keer waarom).
Ik kan niets toevoegen wat niet al is gezegd. Maatwerk.. ja, hoe mooi zou dat zijn! Dan had ík in ieder geval geen permanent slapende voeten (want bij vrijwel iedereen trekt dat weer weg), dan was ik in Maastricht niet zo ziek geweest van de morfine (want dit helpt toch goed bij iedereen), en dan had mijn (maximaal mogelijke) bestraling niet meteen gewerkt want dat gebeurt altijd pas na 7 tot 10 dagen.
Het is zo heel moeilijk!
En maatwerk... ja, klinkt zo logisch, maar eerlijk is eerlijk hoe zeer ook ik voorstander ben, hoe zeer ik ook weet dat dat onbetaalbaar zou zijn.
Kijk, in jouw geval zou ik idd een tussenonderzoek gedaan hebben. Geeft duidelijkheid én bespaart ook geld en inspanning. Die ruimte zou er moeten zijn. Maar Frie zegt het, het is 50/50.
En ik hoop en duim dat jouw weegschaal naar de goede kant doorslaat!
Knuffels van mijxxxxxxxxxxxxxx