Roerde de topsporter zich tóch

Once upon an early – end of January – Sunday afternoon.

Net als eerder op deze stralende dag een Danoontje-momentje. Een momentje van wat resterende powerrrrr en vooral heel veel trrrrots (en opluchting).

Want wat nou …

… als je voorbereiding op de #Puinduinrun wat in het water is gevallen …
… als een gevalletje Gdank-virus je een week echt plus een weekje half aan de kant hield …
… als de topsporter die je was, bent en altijd zult blijven zich niettemin roert …
… als je dus tóch gewoon van start gaat …
… als je thuis belooft het desnoods bij één keer ‘het meest uitdagende’ rondje te houden …
… als je voor jezelf natuurlijk al minstens twee rondes hebt geprogrammeerd…
… als je meer dan voorzichtig hoopt op, droomt van en verlangt naar drie volle rondes …
… als je in vroeger tijden 2/3 achter je liet …
… maar je weet dat dat vroeger was, zeg maar pre-uitgezaaide kankerellende …
… en het nu dus voor die drie rondes aankomt op sparen, op beheersing …
… als je dus alles en iedereen die dat wil, laat passeren …
… en je moedig probeert je niet mee te laten sleuren, wat nog knap lastig is …

… en wat nou …

… als de zon een geweldige kompaan blijkt, die de zaak vrolijk oplicht…
… en de wind het stijlvol laat afweten …
… als het supergoed lúkt om de pasjes compact te houden …
… als je rustig in iets meer dan 21 minuten door de eerste 3,5 kilometer danst …
… als eentje van de crew in ronde 2 opmerkt dat je nog steeds danst …
… als je hartslag intussen binnen de perken blijft, óók op de vervelendste trappen …
… als ronde drie ingaat met benen die denken dat ook die laatste kilometers moeten gaan lukken …
… als de trappen rennend en soms stappend nog steeds niet tot krampjes leiden …
… als je halfweg die laatste ronde ineens R. ziet staan …
… boomlange R. die je kent van Carma (nu) en het handballen (ooit) …
… als alles en iedereen die je passeert je nog steeds worst blijft …
… want je voelt en je gelooft steeds meer dat wat je hoopte, dreigt te gaan lukken …

… dan …

… nadert na een uur plus wat minuten ineens de finish …
… is het nog een metertje of honderd …
… weet je: ik ga het echt halen, écht! …
… heb je genoten van elke meter …
… kruipt onverhoeds de topsporter tóch je bewustzijn binnen …
… zijn twee passerende dames en een kerel de trigger …
… laten deze passanten je ineens niet meer koud …
… check je – het is nog een meter of 75 – even je benen, je kuiten vooral …
… is het gedaan met je goede gedrag …
… zet je een eindspurt in waarvan je zelf staat te kijken …
… is het erop en erover …
… is dat een ongelooflijke opsteker …
… en vooral een enorme opluchting …

… dan …

… weet je dat een beetje duwen, wagen en durven je veel brengen.