Voluit leven (3)
Voluit leven …..
… is afspreken met vrienden om ze
in Deventer op te zoeken
terwijl er World Cup shorttrack is
mét zoon Kay in de piste.
… is later ook nog ingaan
op de uitnodiging van KNSB
en sponsor Daikin
om in Thialf
de dag voor Deventer
de ouderborrel bij te wonen.
… is je realiseren dat dat
met chemoschade en hormoontherapie
een fikse opgave wordt
want ook dán World Cup,
dus wedstrijdspanning,
plus de drukte én het sociale circus
van borrelende ouders.
… is besluiten:
we boeken een hotel
in Lemmer,
handig voor na de borrel,
scheelt kilometers maken
en geeft ruimte om daar ’s avonds
de rest van de races te zien.
… is genieten van de rit naar Thialf,
de ontvangst en de geweldige borrel,
van het verkeren en meeleven met de
– net als jij –
nerveuze shorttrackouders
en de rust van het hotel.
… is na een koninklijke nacht
nog vóór het hotelontbijt
een half uurtje rennen en rossen
over het glooiende terrein
van het monumentale Wouda-gemaal.
… is je na die inspanning
tegoed doen
aan de luxueuze douche en
het uitgebreide ontbijt.
… is relaxed de oversteek maken
van Lemmer naar Deventer,
daar genieten van de binnenstad
en een minilunch (want ja, riant ontbijt)
… is bij de vrienden
lekker bijpraten, smikkelen
en ook wat shinen
met de optredens van Kay.
… is op een handig moment
Deventer verlaten om
net op tijd in Monster
Kay World Cup-zilver te zien winnen
in de mixed relay.
… is ook nog de halve finale
van de mannenrelay meepikken,
ook al is het bijna middernacht
want ja, mét Kay,
met in de race een keurige tweede plek,
maar ook een penalty
en dus geen vervolg met een race
om de pegels, het goud-zilver-brons.
… is wat bijslapen in eigen bed
en vervolgens natuurlijk
de tol betalen
voor twee dagen drukte,
zenuwen en vertier.
… is desondanks wat onrust en spanning
eruit werken
door te rennen: strand,
duintrappen, hellingen.
… is na die hardloopactie
thuis meteen spullen
afgooien en wisselen
om op de fiets
en met een handdoek in de tas
naar zee te gaan
en er even in te plonzen.
… is net op tijd blijken te zijn,
want nog op het strand
vallen de eerste druppels
van de aangekondigde regen.
… is jezelf eenmaal weer thuis
trakteren op een goede koffie,
een even goede bak muesli
en nóg maar een koffie.
… is de shorttrackdag van gisteren
op een rijtje zetten
voor huis-aan-huisblad en
schaatsvereniging
en voor de Westlandse radio
die straks belt en hoopt
op een levendig verslag.
Dat krijgen ze!
----------
Dit is de tekst van Mallemolen 442 op mijn blog op Wordpress. Daar staan ook de Voluit leven en Voluit leven (2). En natuurlijk verder alle afleveringen van Mallemolen. De serie begon vlak na mijn diagnose eind september 2020 met Mallemolen 1.
4 reacties
Gefeliciteerd met de prachtige prestatie van je zoon! Terecht dat je enorm trots hebt zitten kijken, wat een heerlijke belevenis. Dankjewel voor een prachtig en zeer energievol blog!
Groetjes Bianca
Dank je, Bianca. De energie blijft, of in elk geval de levendigheid. Aan energie heb ik veel ingeleverd, maar ik doe wat ik kan en ik doe wat kan.
Vorig jaar - toen Kay zijn debuut maakte bij de World Cups - zijn we naar Canada gegaan. Dat was loodzwaar en ik moest na terugkomst wel een paar weken voor mijn doen wat rustig aan doen.
Dit jaar - met twee World Cups in Canada - hebben we ervoor gekozen om in Nederland de wedstrijden te volgen. De reis en het verblijf in Canada zou minimaal 12 dagen nemen en dat zou - met de wedstrijdspanning er ook nog bij - echt heel zwaar worden. Keuzes maken dus. En zo er tóch uithalen wat erin zit. :-) .
Lijkt me toch lastig hoor dat je dit soort keuzes dan moet maken, je realiseert je vast iedere keer dat als je niet ziek was geweest, je wel altijd langs de lijn had kunnen staan. Maar wat je zegt, je haalt er nu zeker uit wat erin zit. Mooi dat het geluksgevoel nog steeds de boventoon voert en je kunt kijken naar de dingen die nog wel kunnen.
Canada is trouwens een van mijn favoriete landen. Een aantal jaar terug hebben we samen daar een heerlijke rondreis gemaakt. Staat nog hoog op mijn verlanglijstje om nog een keertje te kunnen gaan, is alleen tegenwoordig zo kostbaar allemaal. Ook iets met keuzes maken😉. En er zijn gelukkig ook nog mooie andere bestemmingen die dichter bij huis liggen en zeer de moeite waard zijn.
Het is soms lastig, niet vaak. Het is wat het is en ik denk zelden (meer) aan wat ik voor mijn ziekte kon. En er kwamen nieuwe, mooie dingen op mijn pad. Carma centrum voor leven met en na kanker en de mensen daar, mijn Mallemolenblogs die ik kon omzetten in twee boeken, lezingen en gastlessen, veel tijd om te lezen, meer oog voor mijn omgeving en de rust omdat veel keuzes makkelijker zijn: iets kan wel of niet, en sommige dingen wil ik gewoon wel of niet.