Goede dagen.....Slechte dagen.......

Met een kop thee kruip ik onder een dekentje op de bank, ik trek mijn benen op, en knabbel een koekje weg. De tv laat de starttune van GTST horen. Een welbekend liedje, waar ik inmiddels een eigen tekst op heb bedacht. 

Hoewel ik vind dat er in Goede Tijden, Slechte tijden, meer slechte dan goede tijden voorbij komen, kijk ik er graag naar omdat ik er zo heerlijk mijn gedachten mee op nul kan zetten. Een van de weinige series waar je gerust een paar dagen van kunt missen, en dan nog begrijpt waar het over gaat als je weer kijkt. De overdrevenheid waarmee typetjes worden neergezet, kleding wordt gebruikt als statement en situaties veel te groot worden uitgelicht, maken dat ik soms moet glimlachen, of soms ook ongezouten mijn mening uit...…..tegen al dan niet iemand in het bijzonder. Mijn partner houdt wijselijk zijn mond als deze serie speelt en weet dat een half uur later de afstandsbediening weer in zijn handen ligt voor de eeuwige schietfilms of autoprogramma's. 

Vandaag kom ik, tijdens het kijken naar deze serie, echter tot de conclusie dat in mijn leven de titelsong slechts een beetje anders is dan die van dit programma. Ik heb 'm in mijn hoofd al vele malen gezongen op mijn manier, en hoewel het pure zelfspot is, helpt het me toch te relativeren.....  Mijn dagen gaan op dit moment van goed naar slecht, en hoewel ik weet dat dat er wel een beetje bij hoort, kan ik er niet aan wennen. 

"Goede dagen, slechte dagen, nee de kanker spaart je niet. Goede dagen, slechte dagen, soms geluk en soms verdriet...…"dat is mijn eigen versie geworden. En hoewel in de serie alles met een flink pak zout genomen kan worden, is er in mijn eigen versie geen woord van gelogen. Het is bijna onwerkelijk te ervaren...…...