thuis met de kinderen alleen

Van slag..

Na 2 nachten amsterdam rij ik in de middag weer terug met mijn broer.
We hebben fijne gesprekken in de auto en de tijd gaat snel om.

De kinderen zijn bij me ouders nu waar ik word afgezet.
Ik stap de auto auto en zie de deur opengaan..

Daan rent naar me toe met open armpjes.
Mamaaa!!
Ik probeer me brok in me keel weg te slikken maar het is lastig.

He jongen wat ben ik blij je weer te zien!
Ik loop naar binnen en geef maud een hele dikke knuffel.
He schat ik heb je zo gemist.
Ik jou ook mama, is papa nog steeds daar?

Ja, papa moet goed sterk worden eerst en dan mag hij naar huis!
Het gaat goed met papa.

We gaan lekker naar huis toe.

Ik kom binnen in een leeg huis met de kinderen, ik krijg het even moeilijk.
We moeten er maar weer het beste van maken met zn 3e denk ik dan.

Die nacht is daan extreem overstuur.
Normaal krijg ik hem na het knuffelen weer rustig maar niks helpt nu.
Ik leg hem even bij mij in bed, hij springt er boos uit en gaat met zijn dinoknuffel onder zn armen voor het traphekje staan, "ikke papa toe" roept die een paar keer.

Mijn hart breekt...
Ja lieverd ik snap het, je mist papa.
Weet dat het goed gaat met papa en hij bijna weer thuis is.

Geen idee of hij t begrijpt maar ik denk dat ze meer snappen dan we denken.
Ik hou hem stevig tegen me aan en leg alle dino poppetjes bij ons in bed.
Dat vind die een goed idee, en hij glimlacht naar me tussen het snikken. hij kruipt stijf tegen me aan en valt rustig in slaap.

Ik lig in een onmogelijke houding met kramp maar dat boeit even niet, daan slaapt.

De volgende dag word ik gewekt door maud die haar wiebeltand eruit heeft!
Ik kan wel janken..
Hier had papa bij moeten zijn denk ik.
We doen de tand in een zakje en sturen een foto naar papa.
Oohh ik moet plassen, let jij goed op de tand mama.  (Ha ha)

Maud breng ik die ochtend naar school toe en met daan ga ik lekker spelen en knuffelen.
Smiddags haalt oma hem op zodat ik met maud even alleen naar zwemles kan.
Maud doet het super, ik maak filmpjes en stuur het naar papa toe
Zo is die van alles toch op de hoogte.

We eten bij me ouders mee en gaan dan naar huis toe

Daan is moe en wilt niet naar binnen bij ons maar buiten blijven..
Hij krijgt een extreme driftbui en huilt zo hard.
Ik krijg hem niet rustig en laat hem even in t hoekje in de gang zitten..
Ondertussen douche ik maud even.
Hij komt met heel wat spektakel boven en ik krijg hem gewoon niet rustig.
Ik probeer zelf zo rustig mogelijk te blijven wat eigenlijk heel lastig is want ik ben echt doodop en heb hier totaal even geen zin in maar ik blijf kalm.

Ik bedenk me dan ook hoe moet een kind van 2 zijn emotie anders tonen.
Hij mist papa en snapt niet alles precies.
Hoe frustrerend is dat voor hem zelf!
Als ik dan ook nog als een heks tekeer ga dat is gewoon niet eerlijk.

Ik douche hem gauw en droog hem af. Het lijkt net op judo maar goed hij zit in de pyama.
We gaan maar even nog beneden tv kijken om rustig te worden.
Daan zit nog na te snikken op de bank maar zegt ineens "ikke mama zitten"

Maud kruipt ook lekker bij me en vraagt: waarom duurt het zolang met papa daar?
Ik leg haar uit dat papa een grote snee heeft op zn buik met een grote pleister erop en dat dat even tijd nodig heeft dat t genezen is. elke dag zal het beter gaan en als hij sterk genoeg is mag hij naar huis!

"En dan gaan wij heel goed voor papa zorgen he" zegt maud

Jaa dat gaan we zeker.

Ik leg de kinderen in bed en ze slapen gelijk.

Het is voor hun ook niet niks
Soms moeten ze ook hun emotie kwijt in de vorm van huilen, boosheid of driftbuien.
Het is niet makkelijk maar het is oke!
We moeten lief zijn voor elkaar en vooral blijven praten erover..