Accidere ex una scintilla incendia passim. Ubi amor, ibi fides. Tempori parce!

Uit een kleine vonk zijn vaak hele branden voortgekomen. Waar liefde is, daar is vertrouwen. Wees zuinig met tijd!

Lieve mensen, dit móet ik vandaag schrijven en met jullie delen. Puur gevoel. Mijn pure gevoel. Dit wil ik graag met jullie delen. Hoop daarbij dat jullie gevoel gelijk is aan het mijne. 

Deze tekst heeft een mij erg dierbare neef geschreven bij de donatie die hij ons Alpe d'HuZes team Leef! heeft gedaan. De vertaling heeft hij mij gemaild; aardige vent! Hij geeft ons deze boodschap; het zijn er eigenlijk drie. De dag waarop hij ons team steunt, is de sterfdag van de vriend van zijn dochter. Hij is hem en zijn gezin erg dierbaar en door brand om het leven gekomen. Al zijn tekst past natuurlijk op deze zo intens treurige gebeurtenis. Letterlijk. Ook wij hebben deze jonge man deze dag herdacht met een voor hem brandende kaars. 

Toch heeft voor mij de eerste boodschap ook een ander gevoel; een andere betekenis. Dat vind ik ook het mooie hiervan en ik ben geneigd te denken dat mijn neef dat ook zo bedoeld heeft. Nu bijna 13 jaar geleden en daarmee 14 Alpe d'HuZes dagen geleden, hebben zes vrienden de vlam ontbrand. De vlam werd een vuur; het vuur van de gedrevenheid iets te willen betekenen voor je medemens. In dit geval mensen met kanker en hun eenmaal ontstoken vlam wakkert van een 'normaal' vuurtje uit tot een groot vuur en uiteindelijk tot een serieuze brand. Iedereen die er éénmaal mee te maken heeft, blijft voor de rest van zijn leven besmet. Het vuur brandt eeuwig door. Als ware het een eeuwig brandend Olympisch vuur (wat overigens naar mijn idee ook een eeuwig brandende vlam/brandend vuur is). Wat voel ik een enorme trots dat wij geraakt zijn door dit vuur en met ons vele anderen. Onlosmakelijk verbonden met de 3 jaar extra leven die mijn vriendin heeft mogen hebben dankzij nieuwe medicijnen mede ontwikkeld dankzij Alpe d'HuZes-geld. Dit vuur heeft zoveel in positieve zin teweeggebracht. Dat is tevens ook de reden dat mijn neef zijn donatie op juist deze dag heeft gedaan. Ja, dit zal mij voor altijd bijblijven. Zo bijzonder.....!

Waar liefde is, daar is vertrouwen. Duidelijk. Voor iedereen herkenbaar. Ontzettend waar. Geen verdere uitleg nodig. Koester het gevoel van liefde als je zo rijk bent dit te mogen voelen. Liefde kun je vertalen naar elk gevoel van genegenheid dat je kent. Wanneer je het voorrecht hebt deze ene bijzondere week op de Alpe d'HuZes te mogen verblijven, dan voel en ervaar je een hele week liefde. Ontzettend veel liefde! Liefde voor hen die je dierbaar zijn en met deze oneerlijke ziekte te maken hebben. Of hebben gehad...... Het gemis is enorm en de liefde die je voelt, evenaart die grootsheid. Liefde voel je ook voor al diegenen die met jou de strijd tegen kanker aangaan. Deze berg bedwing je niet alleen! Dat doen we samen! Wij, met z'n allen, gelijkgestemde zielen! Wij, met z'n allen, met maar één doel voor ogen: kanker moet de wereld uit! Niemand meer dood aan kanker! En daarbij vergeten we zéker niet wie óók met ons gelijkgestemde zielen zijn, maar die we niet hier zien. Dat zijn natuurlijk al diegenen die ons gesponsord hebben! Zonder de bijdrage die zij gedaan hebben, bestaat er geen Alpe d'HuZes...... Onnoemelijk veel dank aan hen allen!

Wees zuinig met tijd! Een ieder die dit leest, hoef ik hierover ook niets uit te leggen. Integendeel...... tegen wie zeg ik dit....... Tijd is het kostbaarste bezit dat je hebt. Vooral wanneer je dat beseft - dat bedoelt deze boodschap - en er dus bewust mee omgaat. Verspil geen tijd aan 'nutteloze' dingen; er zijn zoveel dingen waarmee je je energie verbruikt die uiteindelijk helemaal niet blijken bij te dragen aan je geluk. Geluk.... het geluk het geluk te hebben elkáár te hebben! Mensen die je dierbaar zijn, zijn het meer dan waard om gekoesterd te worden! Wat je samen hebt, wat je samen deelt, dat is onbetaalbaar!  De tijd van samen, samen zijn en samen leven, kun je nergens mee vergelijken en is het grootste geluk dat je krijgen kunt. 

De foto bij dit bericht vind ik goed passen. Ik heb hem vorige week gemaakt op de verjaardag van mijn overleden vriendin. Bloemen rondom haar 'grafsteen'. Bloemen van hen die haar dierbaar zijn geweest. Bloemen van hen die haar voor altijd zullen missen en diep dankbaar zijn dat ze haar hebben mogen kennen. Kijk ik naar mijzelf, dan ben ik nog dagelijks dankbaar voor de jaren dat ik haar heb gekend. Dat ik haar mijn vriendin heb mogen noemen. Dat ik 'aan haar' zoveel tijd heb besteed; ook al kostte mij dat best veel energie. Ik heb er een bijzondere hoeveelheid 'andere' energie voor teruggekregen. Dankbaar dat deze prachtige boodschap van mijn neef zo goed bij mij, bij óns past! Wie nu denkt, goh, bij mij is dat niet (helemaal) zo, nou, je bent nooit te laat ermee te beginnen hem 'levend' voor je te maken!