Alpe d'HuZes, onze strijd tegen kanker

Kahler heb ik en heftige beschadigingen aan mijn linkerheup en rechter bovenarm en schouder. Nieren die het van randje dialyseren gered hebben tot samen de helft. Ongeveer. Als ik niet zo'n zuipschuit - heel veel water en thee - was geweest, had ik mezelf vergiftigd. Letterlijk. Dat heb ik me pas kort geleden gerealiseerd. Voor mij voelde het heel raar dat iedereen in het ziekenhuis zich zo druk maakte over mijn nieren die nagenoeg niet meer functioneerden. Die ze ook niet weer aan de praat kregen. Ik had zó enorm veel pijn en daar deed niemand iets aan! Hé, ik lig hier voor die pijn! Ik heb 57 liter vocht gekregen als mijn nierfunctie een muffelke omhoog gaat en ik chemo kan krijgen. Ik heb ze geteld, al die zakken. Zak na zak na zak na zak en ik zag er zelf ook uit als een zak een opgeblazen zak... 57 liter en 57 is mijn geboortejaar maar ik ben niet bijgelovig..

Ze hebben me weer aan de praat gekregen. Maastricht DANK!

Al moet ik bekennen dat ik dat niet heb gezegd op de eerste controle na de transplantatie. Daar heb ik uit de grond van mijn hart tegen de oncoloog gezegd, dat als ik dít vooraf had geweten, ik niet gekomen was. En ik zeg je dat ik dat meende. Dit was zo enorm vreselijk, verschrikkelijk, en alle superlatieven die daarvoor zijn. Daar kan weinig tegenop.

Maar met heel veel vallen en opstaan, hebben we het voor elkaar gekregen. Ik ben weer mobiel. Kan wandelen en fietsen. Voor mij en ons heel belangrijk, want dat doen we graag. En ik moet verplicht zo veel mogelijk bewegen. Feestjes blijven lastig, vooral als ze 's avonds zijn. Dan ben ik veel te moe. Voor kroonjaren en bijzondere gelegenheden probeer ik te zorgen nog voldoende energie te hebben. Klein rondje lopen en verder op de bank niksen en dutje doen. Als het dan nog niet lukt, helaas, dan ben ik er niet bij. Ruud gaat vaak dan wel even. Ik mis het wel. Was altijd gek op feestjes.

Toch vind ik dat ik nog een heleboel kan. En ik bereik het 1e lustrum van mijn stamceltransplantatie. Dat voelde heel speciaal. Heel bijzonder als je bedenkt dat de vooruitzichten in 2010 toch echt niet zo rooskleurig zijn. Ik wil iets doen. Ik wil iets doen voor zovelen die het niet zo goed getroffen hebben als ik. Zovelen die strijden de strijd, doen wellicht nóg meer dan ik, en hebben geen resultaat. Ik voel kracht. Veel kracht. Wil mijn kanker omzetten in kracht. Wil me inzetten in de strijd tegen kanker. Wil in 2016 de Alpe d'HuZes lopen om geld bijeen te brengen voor de strijd tegen kanker. Mijn man aarzelt niet en we gaan ervoor. Alles en iedereen vragen we om geld. Ik schroom niet en benader mensen en bedrijven die we helemaal niet kennen. Schaamteloos schooien om geld. Alles hebben we over voor dit o zo goede doel. Ik heb een brief geschreven waarmee mijn man de buurt op gaat. Overal aanbellen, overal de brief in de bus. Geef ons alsjeblieft geld voor onze deelname aan Alpe d'HuZes. En uiteindelijk brengen we in ons eerste jaar ruim 7600 euro mee de berg op. Voor de duidelijkheid: van elke deelnemer wordt verwacht dat ie zijn uiterste best doet 2500 euro bijeen te brengen. Wij zijn met z'n tweetjes, dus dat betekent 5000 euro. En ik kan je vertellen, dat is heel veel geld! Zeker als je niet meer werkt, geen kinderen hebt (school en zo) en zoveel minder energie.

Onderstaand gedicht heb ik in mijn boek geschreven voor alle mensen die we tijdens onze deelname aan Alpe d'HuZes 2016 hebben mogen ontmoeten. Mijn boek. Gaandeweg ik schreef, wist ik wat ik met de opbrengst zou doen. Is per boek niet veel, maar een belangrijk deel (tot nu toe alles....) van de opbrengst gaat via deelname aan Alpe d'HuZes naar het KWF. Mijn boek als inzet in onze strijd tegen kanker. Nog steeds (want we willen in 2019 weer). Vet oké.

Een wereld vol met lieve mensen

met een zó enorm verdriet;

soms is dat verdriet zó groot

dat je het al van verre ziet.

Een wereld vol met lieve mensen

die oog hebben voor jouw pijn;

die net als jij en alle anderen

niet vergeten willen zijn.

Een wereld vol met lieve mensen

die huilen met je mee,

en geven je daarna een lach

bij hen bestaat voor jou geen 'nee'.

Een wereld vol met lieve mensen

die verder willen net als jij;

daarvoor een verbond gesloten hebben

WIJ STAAN ALTIJD AAN JE ZIJ!

Een wereld vol met lieve mensen

de meesten zelfs nog nooit ontmoet;

toch voel je de verbondenheid,

saamhorigheid die zó goed doet.

Een wereld vol met lieve mensen

die zonder kankerleed niet zou bestaan;

als iedereen hen na zou volgen

zou het met de wereld beter gaan.