Corona. Wat een drama! Maar.... ook quality time....
Waar we een paar weken geleden nog dachten, och, het lijkt op griep maar dan erger, is de wereld nu toch wel heel ernstig veranderd. Als Kahler-patiënt en sowieso als kankerpatiënt moeten we altijd al rekening houden met verkoudheid en griep. Een lichte vorm van griep veroorzaakt al zoveel verzwakking dat Kahler 'in beweging' is; wat niet minder wil zeggen dan het voorstadium van actief zijn. Kwetsbaar dus. Altijd rekening houden met gesnuf en gesnuit, handen wassen en de klink met je mouwtje pakken in plaats van je hand.
En nu? Nu staat de wereld op z'n kop en word ik aangekeken als ik nog gewoon doe. Nou ja, er is heel veel dat ik níet gewoon doe. Treinen, weekend weg, feestjes. Als ze niet afgelast of afgeraden waren, deed ik ze toch al niet. Wel ga ik lekker naar buiten. Boswandeling. Fietsen over de hei. In beide gevallen nog nooit zoveel papa's met kinderen, mama's met kinderen, papa en mama met kinderen gezien. Haha, grappig. Ja sorry, grappig. Want we zien er ook een heleboel die helemáál niet lachen. Snap ik dat? Ja en nee. Of nee. Nee. Uhh ja, dit is niet leuk. Naar. Vervelend. Lastig. Enzovoorts. Maar dit is toch ook een cadeau van extra tijd die je met je kinderen kunt doorbrengen? Samen door de plassen fietsen - yep onze hei is drijfnat -, samen in de plassen springen, boompje klimmen, de eerste hommels waarnemen, en zo kan ik nog wel even doorgaan.Geweldig toch? Die tijd had je anders samen niet gehad. Wij groeten altijd iedereen die we tegenkomen en deze ronde zeg ik er (vooral bij de niet zo lachende) vrolijk bij "quality time!" en zie verwondering in de ogen. En dan een brede lach.... en vaak ook een reactie terug.. "JA!" Zo mooi vind ik dat! Weet je, zo kan het toch ook? Het is niet anders en verandert ook niet door chagrijn. Zoals wij met onze kanker doen, kunnen we allemaal ook doen met deze corona? Gewoon er het beste van maken en genieten van de (onverwachte) tijd die je extra krijgt.
En nee, ik vergeet niet dat het voor velen een zware tijd is. Zij die niet van huis kunnen of durven gaan. Ineens afhankelijk van anderen zijn voor de boodschappen of wat dan ook. Tijdelijk zelf weer moeten poetsen. Waarbij ik toch ook hoop te kunnen bedenken dat er altijd wel iemand is om te helpen. Wij gaan ervan genieten. Als extraatje krijgen we heel mooi weer de komende tijd. Kunnen we fijn met de fiets 3 x voor dezelfde boodschappen op pad. Tot we ze toch hebben en gelukkig met een grote bocht om naar huis trappen. Dat boek pakken dat al lange tijd lag stof te vangen. Bijpraten op kanker.nl. Blij zijn met de vlinders en hommel in de tuin. De eerste was weer buiten gedroogd. En zo. Succes allemaal! Het gaat ons vast lukken.
Liefs Hebe xxx
9 reacties
Dat heb je heel erg mooi omschreven Hebe !!
Ik moest daar idd ook al aan denken , dat heel veel vaders en moeders
nu eens "gedwongen " worden om te doen wat ze eigenlijk altijd
zouden moeten doen en dat is AANDACHT aan hun kinderen geven!!
Niet alleen maar de kinderen naar de opvang brengen en de hele dag
werken en vervolgens de rest van de dag naar beneden kijken omdat daar die
vreselijke telefoon is....Pfffff
Elk nadeel heeft zijn voordeel en misschien gaan ouders deze normale omgang
met hun kinderen ook weer leren waarderen.
Groetjes Hans
---
Is zo Hans. Ik sluit mijn ogen niet voor het vele ongemak - om het maar bescheiden uit te drukken - dat dit virus met zich meebrengt. Zeker niet. Integendeel. Willen ook bij supermarkt gaan vragen of ze nog een chauffeur kunnen gebruiken om boodschappenpakketten rond te brengen. Wilde ook wel in het ziekenhuis hulp aanbieden, maar dat durf ik eerlijk gezegd niet.
Maar inderdaad vielen de vele ouders met kinderen ons op; die we al die vele andere woensdagmiddagen, weekenden en vakanties niet gezien hebben....... En ik genoot van de vele positieve reacties die ik op mijn woorden terugkreeg.
lieve Hebe,
Zo is het maar net. Hoe zei Johan Ceuijf het ook alweer? Ieder nadeel heb zijn voordeel. Dus laten we de dingen doen die we wel kunnen en niet kniezen over de dingen die we niet kunnen.
Dank Pasje! Ik ben ook blij dat dit zo intens diep in mijn genen zit én dat ik dat ondanks mijn ziek zijn heb kunnen vasthouden. Het is even / tijdelijk niet anders en met frustratie gaat het toch niet sneller voorbij.
We 'doen' het al een 'hele tijd' met kanker; ongeneselijk ziek zijn mét kanker. Dit virus moeten / kunnen we er niet bij hebben. Zeker niet. Dáárvoor pas ik op en let ik op. Alle anderen ongemakken probeer ik te nemen zoals ze komen. En ik wil er per se op vertrouwen dat er hulptroepen zijn voor diegenen die nu hulp (boodschappen bijvoorbeeld) nodig hebben. Dát moeten we met elkaar toch voor elkaar krijgen!
Mooi dat je er zo tegenaan kijkt, Hebe, en knap hoe je ook van deze nood weer een deugd weet te maken. Dat komt door jarenlange training in leven met een lichaam dat beperkingen kent en met extra waakzaamheid voor langskomende virussen en bacteriën.
Ik ben door een verlaagde weerstand ook al drie jaar gewend om afstand te houden, massa's te mijden en te vluchten voor proestende mensen.
Overigens dacht ik dat die kinderen op afstand onderwijs moesten volgen, en die ouders thuis moesten werken. Maar ja, geef ze eens ongelijk.
Liefs, Hanneke
Lieve Hanneke, het zal wel in mijn genen zitten.... En ja, die jarenlange 'training' helpt zeker mee. Ik ben niet lichtzinnig en kijk er ook niet licht tegenaan. Realiseer me echt wel dat een paar dagen gezellig wandelen en fietsen niet hetzelfde is als een paar weken (als we geluk hebben) 'verplicht' gezellig wandelen en fietsen...... En die boeken smijt je op enig moment ook het liefste in een hoek. Die ervaring ken ik nog van zoveel jaren geleden...... Het leven moet niet te lang op de zelfde manier / eentonig dezelfde manier leuk zijn.....
Daarnaast moet ik mezelf afremmen om niet voor al diegenen in de bres te springen die nu zo beperkt zijn of zich zo beperkt voelen. Maar met een belletje, mailtje of foto op de app bereik je al heel veel.
Eén van de moeders waarvan ik een reactie terugkreeg, gaf aan dat dit praktijkles natuur / natuurkunde was. Kinderen mochten lekker de plas in - de hei staat nog op veel plekken blank - en spetteren en onderzoeken met een stok. Gewéldig vind ik dat. Gewoon dóen. Kind niet aan de hand houden en verbieden door de blaadjes te lopen want dan worden je schoenen vies.... Een kind moet helemáál vies worden! Heb zoveel stralende kindjes gezien dat mijn grijns niet meer verdween. Ik genoot!
Lieve Hebe
Idd quality time zo zag ik het ,ik beschik over het vermogen om me aan te passen aan wat dan ook .de supermarkt meed ik wel dus gingen we naar de boer voor boodschappen ,en in de tuin bij de eerste zonne stralen een broodje eten ,de tuin doen plantjes kopen langs de weg ,en vooral het thuis heel gesellig maken ,koppie thee schaken met zn tweeen ,gebakje thuis laten bezorgen ,elke zondag iets lekkers thuisbezorgd ja toen kreeg ie nog eten weg ,filmpie opzetten ,samen puzzelen ,muziekie op ,heel veel wandelen in het natuurgebied vlakbij wat een bofkonten zijn wij ,en in mei met de kids in t park afspreken ff bijkletsen met 5 meter ertussen ,en ik kwam tot rust geen moeten geen gejaag ,ik zat er niet mee en heb er nooit moeilijk om gedaan er zijn ergere dingen dan niet naar een restaurant of wat te gaan ,het deed me aan vroeger denken en ik maak gewoon overal wat van heb ook geen moeite om me aan regels te houden .
Knuff hes🌻🍀😘
Knufs terug voor jullie!
Sja, ten tijde van de blog leefden we nog in de veronderstelling dat we er ook nog vanaf zouden komen...
Nou ik had nooit gedacht dat het er dit jaar nog zou zijn ,en nu in deze tijd vind ik het alleen maar erg dat er zoveel boosheid is ,ik had laatst een zeer pittige discussie met notabene mijn eigen broer lijnrecht tegenover elkaar staan we zo jammer vind ik dat ,dus heb ik gezegd we zijn het eens dat we het oneens zijn en ik hoop voor je dat je nooit aan je hoofd krijgt wat voor zorgen ik heb maar corona kan daar niet ook nog een van zijn .
Liefs 🍀😘