Dubbelleven?
Soms
hebben we een beetje hoop nodig
en vertrouwen dat het goed komt
we staan in het donker
en verlangen naar licht
Als je wakker wordt
open je ogen
kijk
je kijkt naar het licht
en daar
begint hoop...
Dat licht
daar kun je heen
elke stap
is er één dichterbij
onzeker
elke stap
wat brengt mij dat licht?
Dat licht
kan heel veel zijn
warmte
verlichting
liefde
vriendschap
acceptatie
berusting
overgave
onvermijdelijk de weg
die voor jou is weggelegd...
Een bijzonder mens heeft mijn boek gelezen. De reactie van dit mens heeft mij geraakt, maar ook aan het denken gezet. Ik denk wel dat ik de reactie hier schrijven mag.
"Mooi boek, heel indrukwekkend voor mij om te lezen. Weten hoe je bent, nu weten hoe je de wereld met kanker ziet. Heftig om een realiteit van de andere kant te zien. Realiteit voor mensen die gezond zijn, is niet stilstaan bij de ervaringen van mensen die ziek zijn.
Je hebt een leven met Harten7 en je hebt een leven buiten Harten7. Je hebt een leven waar niet gelijk aan te zien is dat je ziek bent en dat niet iedereen denkt in jaren of maanden... Dat is wel een binnenkomer bij mij. Daar sta ik niet bij stil."
Oeps! Dat kwam zeer bij me binnen!
Ik gaf nog aan dat mens mij toch kent en weet dat ik ziek ben. Reactie was "Daarom juist."
Heel veelzeggend en de woorden hebben me niet losgelaten. Het ís zo. Ik leid dat dubbelleven. In het 'gewone' leven ben ik anders. Pas ik me aan aan de wereld die ook eens de mijne was. De wereld zonder kanker. Wat ik voel en ervaar, of pijn en beperkingen, daarover heb ik het niet of nauwelijks. Dat ben ik óók, de (vrijwel) altijd vrolijke, blije, optimistische, positieve ik. Verdriet zoals om ons neefje en mijn petekind buiten beschouwing gelaten. En natuurlijk dat van o zo dierbare vrienden en vriendinnen. Maar soms voel ik, of heb ik het gevoel, dat in die wereld mijn kanker niet gewenst is. Laten we het vooral over de leuke en mooie dingen van het leven hebben. En ja, daar doe ik dan vrolijk aan mee.
Ik realiseer me nu dat ik naast een paar andere plekken (vriendschappen) híer mijn échte ik laat zien. Zoals ook in mijn boek. Alle shit en sores komen aan bod. Ja, zowel hier als in mijn boek. Het is nog sterker denk ik... Hier bén ik IK! Dit is wie ik ben! Dit is wie ik NU ben! IK, met kanker, met beperkingen, met van alles en nog wat waar menigeen geen weet van heeft (en wat ik meestal ook niet wil). Hier kan ik helemaal mijzelf zijn. Bizar maar waar. Hier hoef ik mij nooit mooier voor te doen dan ik me voel. Hier kan ik mensen helpen met mijn ervaringen. Met mijn woorden. Met mijn gedichten. Gewoon ik. Hier ben ik gewoon ik.
Een dubbelleven.
Wie had gedacht dat ik dát nog eens zou leiden!
Best mooi eigenlijk.
Dat wij hier dat mogelijk maken.
Dat er een plek is waar we WIJ kunnen zijn.
Zonder poespas.
Zonder opsmuk.
Puur.
Alleen maar wij zoals wij zijn.
Wij zoals we voelen.
Wij.
Wij zijn mooi.
Heel mooi.
Ik wens je
warmte
licht
liefde
vriendschap
Dat is mijn kerstwens voor dit jaar.
Voor iedereen.
Liefs xxxxxxxxxxxxxxxx Hebe
12 reacties
Hallo medenachtbrakertje
Wat een pracht blog ben dr ff heel stil van,en raakt me diep geef je maar ff n knuffel en hoop dat je kan slapen vannacht .
Liefz hes 🥰🥰
Hoi lieve Hes, het heeft wel ff geduurd, maar heb toch lekker geslapen. Neem ik vanavond jouw knuffel mee :-)
Dank voor je lieve woorden!
Veel liefs en knufs van mij xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Hebe
Lieve Hebe,
Fijn dat zoiets bestaat, waar je met zoveel anderen toch gewoon jezelf kan zijn, zonder oordeel en met heel veel respect.
Ik wens jou ook heel veel liefde, geborgenheid en dat je maar lang jezelf mag blijven met alles erop en eraan!
Lieve groet Hilde
Dank je wel lieve Hilde!
Liefs xxxxx Hebe
Begrijpelijk, herkenbaar, soms moeilijk dat voor velen om je heen het leven na verloop van tijd weer gewoon doorgaat. Juist dan kan lotgenoten contact heel dierbaar worden en je enorm helpen. Lichtjes zijn voor elkaar maakt je rijk.
Liefs Dasje 🌺🌺🌺
Hoi Dasje,
Het is niet zo dat ik vind dat het normale leven niet door mag gaan. Juist wel! Vanzelfsprekend zelfs!
Maar het normale leven is voor mij (ons!) een leven mét kanker!
Snap je....
Zoals een ander over een zere knie mag praten, mag ik dat toch ook over mijn ding?
IK houd het luchtig en mensen zijn blij. Ik ook. Maar toch... bijzonder mens heeft gelijk, twee levens...
Liefs xxx Hebe
Lieve Hebe,
Je blog raakt me zeer. Want het is zo waar en zo waardevol dat we hier volledig onszelf kunnen zijn. Gewoon als de mensen die we altijd al waren, maar die helaas wel kanker kregen.
Jij bent één van de mensen die ervoor zorgen dat ik mezelf kan zijn, omdat je mij helemaal neemt zoals ik ben, al ben ik heel anders dan jij.
Mooi ook wat je schrijft over het licht. In deze donkere dagen klamp ik mij vast aan elk letterlijk of figuurlijk zonnestraaltje. De zon die even doorbreekt. En reken maar dat jij ook één van die zonnestraaltjes bent.
Liefs,
Hanneke
Wow lieve Hanneke!
Jouw woorden raken mij zeer!
Ik weet gewoon even niet wat te zeggen en hoe...
Uhm..
Anders dan ik is toch mooi!? Jij bént gewoon heel mooi! Ik bewonder je, lach om je, lach met je, huil met je, wil er voor je zijn... Nou gewoon, je weet het wel. Ben echt even van m'n stuk..
Heel vroeger op kantoor, onder 150 mensen, had ik twee bijnamen. Eén ervan was dat ik het zonnestraaltje van Obragas was. "Als Hebe bij je is geweest, voel je je altijd beter en lach je weer."....
??
Oeps ...
Ik neem jouw mooie lieve woorden mee in mijn hart!
Oneindig veel liefs mét knuffels!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ikke
Ik wilde dat ik tien keer op het hartje onder je blog kon drukken.
Je blog raakt mij enorm. Je legt voor mij precies de vinger op de zere plek. Ik heb twee gedachten die direct omhoog komen bij het lezen van jouw blog. De eerste is dat echt alleen anderen met kanker je volledig kunnen begrijpen. Dat is de reden voor mij van het thuisvoelen hier. Ik schreef ook in een blog dat je met kanker "aan de andere kant" (de kant van "de brug" met kanker) komt. Hoe goed mensen de persoon die je was voor de kanker ook kennen, ze kunnen als ze zelf gezond zijn nooit of te nimmer met je mee naar die andere kant. Ze kunnen je nog steeds zien, horen, etc. maar er is in de basis iets veranderd dat niet kan worden uitgelegd aan de kankerlozen. (Hetzelfde geldt trouwens voor rouw, is mijn ervaring nu.) Het ding is dat ik zelf ook nog heel vaak terug wil naar die andere kant, de kant van voordat ik ziek was. En me dan ook nog zo wil gedragen. Ik wil niets liever dan dat terug. Maar aan het einde van de dag moet ik altijd weer terug naar die andere kant. Voor mij voelt het dus niet zozeer als een dubbelleven, maar als een heen-en-weer waarbij ik steeds wel volledig zicht heb op "de andere kant".
De tweede gedachte is dat veel mensen hier echt een grote behoefte lijken te hebben om iets te betekenen voor anderen, om steun te bieden en ertoe te doen voor anderen. Daarom laten we ons hier ook zo kwetsbaar zien, denk ik.
Je lichtgedicht is prachtig. Ik ga het denk ik uitprinten en bewaren, mag dat van jou?
Liefs, Mirjam
Lieve Mirjam,
Die tien hartjes neem ik graag aan!
Ook jouw mooie woorden en ik voel me zeer vereerd dat je mijn gedichtje wilt printen en bewaren! Natuurlijk mag je dat! Goh...!
Ik denk dat we hier zo goed weten hoe het is om een luisterend oor te hebben, woorden 'die er toe doen' te krijgen, en de rest kunnen we allemaal invullen. Daardoor herkennen we vrijwel alles wat iemand zegt, meemaakt, vraagt, enzovoorts. Ik reageer best vaak op blogs / gesprekken waarbij ik nul verstand heb van die vorm van kanker die diegene / of zijn of haar naaste heeft. Waar ik wél verstand van heb, is van het hebben van kanker, naaste zijn van iemand met kanker, en alles wat 'erbij komt kijken', om het zo maar te zeggen.
Daarin kan ik behulpzaam zijn en dat zal ik met liefde doen.
Deed ik het liefst bij iedereen, maar daarvoor ontbreekt de energie. Helaas..
Liefs met vele knuffels (hihihi, ik kan het niet laten!) xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Hebe
Lieve lieve Hebe
wat een prachtig mooi toepasselijk LICHT gedicht, ( Kerst) een gedicht die iedereen op kanker.nl wel moet raken, een gedicht waar we ons eigenlijk allemaal aan vast klampen een gedicht die hoop geeft een gedicht wat we zo nodig hebben.
en dan dat dubbelleven, zo geweldig omschreven, en zo waar, dat gevoel te hebben om niet meer in het echte leven te leven, natuurlijk ik sta er wel bij, en hoor, alles, en doet vrolijk mee, maar jij, ik, wij, hebben een kankerleven, iets dat anderen niet willen/kunnen horen, en niet begrijpen, want eerlijk is eerlijk laten we het gezellig houden? maar ik ben niet meer, wie ik was, voordat ik ziek werd, en dan komt dat eenzame gevoel weer boven, en ben daarom zo blij en dankbaar dat we hier op deze site ons zelf mogen /kunnen zijn, en zo open en eerlijk met elkaar, ons gevoel kunnen delen en bespreken,.....DANK daarvoor.
Lieve Hebe, ik wens jou Gezegende Kerstdagen toe, samen met je man, en ik hoop dat jij daardoor de Rust en Hoop en Blijdschap door mag ervaren.
Lieve groet en een dikke knuffel
Bets
Lieve Bets!
Ik begin je te lezen en krijg kippenvel! Dat mijn gedicht zoveel teweegbrengt.. en het komt 'alleen maar' recht uit mijn hart...
Wat een ontroerend mooie reactie! Veel dank lieverd!
Wens jou en de jouwen ook hele mooie, fijne, warme en liefdevolle dagen!
xxxxxxxxxxxxxxxx Hebe