Eitje met suiker
Weet deze keer niet zo goed waarmee en hoe ik moet beginnen. Hoe zeer ik normaal er goed in ben mijn kanker niet te laten 'overheersen'. Je snapt um wel. En nu heb ik nog wel een 'goeie' gekregen. Zou er blij mee moeten zijn. Alleen wil dat nou nét niet lukken. Ik dacht dat ik wel onderhand uit gekankerd was. Ik wel. Mijn lijf niet. Dubbel. Ik wil niet meer kankeren - voor zover ik dat al veel deed - maar me bezig houden met het mooie, goede, aardige en vriendelijke dat er gelukkig ook is. Vriendschap koesteren en niet met gezeur verpesten.
Hier en daar (ik weet niet meer waar) op deze site hebben we met elkaar daarover gesproken; over dat gekanker. Goed plan. We zijn uit gekankerd. Maar ja. Toch is mijn lijf blijkbaar nog niet klaar met kankeren. En dan heb ik het niet over die ene die sowieso niet weggaat. Ik ben blijkbaar nogal vasthoudend van aard, dus die huidkanker die ik ook al 4 x heb gehad de afgelopen 35 jaar, laat weer van zich horen. De meest aardige variant blijkbaar. Dat ziet de huisarts meteen. Maar hij moet wél weg. Zucht... daar gáán we weer! En weet je? Nu heb ik deze keer de braafste gekregen, maar maakt hij veel meer bij me los dan al die andere! Het rammelt in mijn hoofd als een kapotte draaimolen. Het schudt alle kanten op en lijkt wel op hol gedraaid. Waar ik me vroeger een hele middag lang in zo'n ding vermaken kon, ben ik er nu wel snel klaar mee. Word er dol van. Ook van mezelf. Ben niet zo'n paniekkonijn. Nu ook niet hoor. Maar alwéér huidkanker, corona dat rondwaart, geen normaal leven meer, en al helemaal geen trek in een ziekenhuis bezoek. Dat maakt van mijn rommelig hoofd mijn favoriete rommella waarin ik precies weet wat er in ligt, maar effe nodig heb om het te vinden.
Ik ben al ongeneselijk ziek. Ineens is dat besef optimaal daar. Uitzaaiingen kunnen mij niet verontrusten, want mijn kanker zit al overal. Sja.... niet helemaal waar, besef ik nu. Zoals dat één dat er zo onverwacht ineens weer is, kan dat andere dat natuurlijk ook. ??? En nee. Ik ben ook geen bang konijn. Dat verontrusten dan....? Nu moet ik volgende week naar het ziekenhuis en ga ik 'onder het mes'. Tenminste, dat is wat ik heb gevraagd; om meteen die plek die me heeft verrast weg te laten snijden. Het is namelijk niet alleen die plek die me verontrust. Ik kijk er allesbehalve naar uit om in deze beangstigende coronatijd 2 x het ziekenhuis te bezoeken. De driemaandelijkse controles zijn ook telefonisch geweest en dat voelde veel beter.
Ik realiseer me dat ik niet mag zeggen 'ik moet', want het is 'ik mag'. Omdat er zo velen zijn die nu helemaal níet de behandeling die ze nodig hebben kunnen ondergaan. Alleen krijg ik niet gedaan dat ik zéker maar één keer hoef te komen! "Nee mevrouw, dat kunnen we u niet garanderen." Alle 'ja maars' heb ik genoemd. Corona, ongeneselijke kankerpatiënt en daardoor ook nierpatiënt en hartpatiënt, stuk angst en onzekerheid om net nu in het ziekenhuis te zijn, de plek zit wel op mijn voorhoofd maar mij interesseert niet of het litteken al dan niet zichtbaar blijft, en met nadruk dat ik één keer kom en niet meer. Het helpt geen fluit. ???? Dit voelt niet als een draaimolen, maar als een mallemolen! Verbaasd ben ik. Hoezo eerst kijken en dan afspraak maken voor 'de daad'? Huisarts heeft een en ander duidelijk beschreven in het bericht. Gewoon spullen klaarleggen, kijken, snijden, klaar. Of ben ik nu echt zo heel erg te simpel in mijn gedachten? "Misschien denkt de dermatoloog dat de plastisch chirurg het beter kan." Na ja, dan ga ik daar toch meteen heen? Nope. Ik blijf me verbazen. Echt. Ik kom maar één keer. Geen dreigement; dat heb ik er duidelijk bij gezegd. Alleen maar een dringende wens met goede argumenten. Vind ik. Ik laat me wederom (?) verrassen dinsdag. Als ze niet afbellen......
Wat doet deze titel nou boven mijn blog?
Doen wat goed voor je voelt. Hoe vaak zeg ik dat? Heel vaak. Met de jaren ben ik er best goed in geworden. Letterlijk met vallen en opstaan. Ja hoor, nu ook nog. Maar toch. Mijn gevoel wijst mij de weg. Dat is echt zo. Bij mijn gevoel blijven, is echter niet altijd zo eenvoudig. Alleen dat eitje dat heeft zijn eigen weg in mijn leven gevonden. Mét suiker. Heerlijk! Van kinds af aan is dat eitje mijn ding. Waar iedereen op zijn minst de kriebels krijgt, is het voor mij een 'delicatesse'. Dat eitje en ik zijn een goed team.
Gevoel had gelijk. Plekje voelde niet goed. Nu zorgen dat ie weg komt. Zodat ik weer bij mij kom. En 'de wereld' mij weer begrijpt en ik ook. Ik neem nog een eitje. Mét. Omdat het zo heerlijk lekker smaakt en bij mij past! Mijn eitje voor een goed gevoel...
30 reacties
Naar een plaats gaan waar corona over de vloer loopt, gaan jij en je kanker met een gevoel van onrust naar binnen, alsof je de tanden gaat poetsen van een krokodil.
Sterkte
Op z'n Rons verwoordt....
Dank. Als je eraan denkt, mag je aan me denken. Zal me goed doen...
Liefs Hebe xx
LIeve Hebe,
Het is toch wat! Nog weer een keer kanker erbij. En je schrijft bij herhaling dat je blij zou 'moeten' zijn? Natuurlijk ben je niet blij! Dit hakt er toch weer in. Het is toch ook eens een keer genoeg met het 'gekanker'?
Ik hoop dat het je lukt om het tot één keer te beperken. De tanden poetsen van een krokodil, dat drukt Ron goed uit. Doodeng om nu naar het ziekenhuis te gaan.
Heel veel sterkte, Hebe. En neem nog maar lekker een paar eitjes met suiker.
En, ik zou het bijna vergeten: wat schrijf je toch prachtig over dingen die helemaal niet mooi zijn. En een schitterende vlinder weer!
Liefs,
Hanneke
Apollovlinder. Hebben wel even 'jacht' op hem moeten maken....
Dank lieverd. En ja, doodeng vind ik het. En ja, de afgelopen weken had ik er echt helemaal schoon genoeg van. Maar ja.... dat schoon zit er bij mij niet in. Maar tegen wie zeg ik dat helemaal...
Je ontroert me altijd met je complimenten over mijn schrijverij. Snif.....
Dit bén ik.
Als ik bij mezelf kan komen, rollen de woorden uit mijn hart.
Liefs xxx Hebe
Eitje met suiker, dat klinkt echt smerig. Tot ik me de heerlijke schuimomeletten herinnerde die mijn moeder weleens maakte. Nu heb ik daar ineens heel veel zin in!
Wat moet ik verder zeggen. Ik houd het bij een afgezaagd maar welgemeend 'sterkte' (want ik moet nu de deur uit, voor het eerst naar de fysio).
Liefs, Marian
Hahahaha, nee joh, is écht lekker!
Ik heb nog nooit een schuimomelet gegeten, maar klinkt goed.
Hoe is je fysio gegaan? Ook best spannend; was het een één op één behandeling?
Liefs xxx Hebe
De fysio was nu alleen de intake. Een op een in een klein kamertje op afstand met mondkapjes. Vanaf volgende week 1x uurtje trainen in de sportzaal van het MMC en 1x thuis. Eerst kijken welk oefenniveau voor mij geschikt is, ik krijg nog een fietstest. Het doel is niet dat ik mezelf afbeul, het oefenen moet haalbaar en uitvoerbaar zijn. Het zal mij zeer benieuwen!
Loop ik covid op in die sportzaal, dan kan het slecht aflopen met mij. Het voordeel is dat dan een langdurig kankeraftakelingsproces vroegtijdig wordt afgebroken. Naar voor mijn familie, voor mezelf niet echt een probleem omdat ik toch al niet de verwachting heb om 80 of 90 te worden met die uitgezaaide longkanker.
Schuimomelet! Ei scheiden, eiwit stijfkloppen, dooier schuimig kloppen met suiker, door elkaar scheppen en met wat boter gaar bakken op een zacht pitje in een koekenpannetje onder een deksel. Dát is het enige echte lekkere eitje met suiker.
Liefs, Marian
O, dacht je gaat al beginnen. Afbeulen heeft ook geen zin en voegt zeker niks toe aan je gehavende lijf. Op maat en het zal je goed doen. En ja.... en nee.... ja, covid kan je voor een aftakelingsproces behoeden, maar waarschijnlijk zal het als alternatief ook geen lolletje zijn.... Na ja, daarvoor zijn gelukkig ook weer oplossingen.
Ik ga een schuimomelet zeker proberen! Klinkt geheel naar mijn smaakpapillen! Zal je laten weten of het mijn hardgekookt eitje met (veel) suiker overtreft....:-)
Liefs Hebe xx
Ah bah, eitje met suiker. Dat klinkt mij erg vies in de oren. Hoewel die schuimomeletten waar Marian het over heeft, wel superlekker zijn. Daar zit ook suiker in, maar dan zijn ze gebakken, mmmmm.
Maar wat balen dat je dit er nu ook weer bij krijgt. En ook al is het nog zo'n aardige variant, je wil het gedoe eromheen gewoon niet krijgen. Ik hoop heel erg dat je het af kan met één ziekenhuisbezoek.
Sterkte Hebe, en een dikke knuffel,
Karin
Dank je wel Karin! Dat hoop ik ook. Ik kan eigenlijk niet geloven dat het níet zo zou zijn...
En dat eitje is zo echt lekker. Probeer maar eens. Suiker op een bordje, hard gekookt eitje er in soppen, hapje, soppen, hapje, enzovoorts. Echt smullen!!
Liefs xxx Hebe
Ik dacht dat je een rauw bedoelde....... 😂
Wat krijg ik toch kromme tenen van dit soort verhalen. Je geeft toch heel duidelijk aan wat je nodig hebt?? Waarom moet dan protocol en 'we doen het nu eenmaal zo omdat we het zo doen', dan toch altijd voorop staan?
Geniet van je eitje met suiker 😘
Yep Bianca, huisarts had me er al voor gewaarschuwd. Ik denk dat ik maandag nog even bel of arts inmiddels wel heeft kunnen aangeven dat het in één keer geregeld kan worden. Misschien dat ik anders vraag of mijn huisarts het wil doen. Hij doet ook kleine chirurgische ingrepen, maar deze plek is inmiddels best groot en wilde hij daarom liever aan de vakman overlaten. Maar zoals gezegd, mij boeit dat hele litteken niet.
Eitje is echt lekker hoor! Hard gekookt en veel suiker deppen ... hihihi
Probeer maar eens...hmmmm!
Liefs xxx Hebe
Ik snap jou helemaal met dat litteken. Dat is niet het belangrijkste. Dat is wellicht heel moeilijk te begrijpen voor sommige mensen in deze wereld vol 'perfectie'. Hoeveel mensen niet zeiden dat ze het verschrikkelijk vonden dat ik door de chemo mijn haar verloor. Alsof dat het belangrijkste is als je doodziek op de bank ligt... Ik kon daar ook niet bij.
Ik hou het bij ei met kerriemayo. Dat geknars van die suiker, krijg al kippenvel bij het idee, iiiiieeeee!
Ik wil ook wel snijden hoor, Heb knutselmesjes in alle maten. Heb alleen geen medische achtergrond en geen vaste hand, kleinigheidje..
Succes maandag!
Liefs, Bianca 😘
Dank voor het aanbod! Zal het in overweging nemen als ik anders niet verder kom. Schaf ik wel een fles desinfect aan en breng een schort en mondkapje mee.....
En je mag dinsdag om 11.10 uur voor me duimen
Liefs xxx Hebe
Lieve Hebe, het is gelukkig de minst kwalijke huidkanker, maar het is wèl weer kanker, die #$£~>#%$# kanker. Natuurlijk voel je je niet dankbaar dat het de minst kwalijke is, je voelt je afschuwelijk want je moet er iets mee. Je moet naar het ziekenhuis, je moet het laten weghalen. Zelfs zonder rondwarende corona zou ik daar al "nee!" bij voelen, tot in mijn tenen.
Mijn mams' dermatoloog deed het gewoon: bekijken en verwijderen. In één bezoek, dat zou toch zeker nu gewoon zo moeten, zou je denken. Heel veel sterkte dinsdag! Liefs en een dikke knuffel XXX
En een eitje met suiker is natuurlijk verschrikkelijk. Het moet zout zijn, Hebe, heel veel zout.
Blèèèhhhh!!!! Zout!!! Ik ben niet van het zout!! Jakkie..hahahahaha!
Voor Ruud gaat bij het wandelen/fietsen een ieniemini zoutpotje mee, voor mij paar zakjes suiker...
Dank lieverd!
Ik ga maandag nog even bellen wat de status is. Ik zie er niets van in Mijn Elkerliek; alleen de afspraak zelf en degene bij wie ik moet zijn. Niet eens waarvoor....
Als ie het niet meteen doet, vraag ik mijn huisarts het te doen. Serieus, ik word hier helemaal kriebelig van. Tijd voor mijn hardgekookte hap met suiker....:-)
Knuffels terug xxxxxxxxxx Hebe
Interessant blog. Over huidkanker en eitjes met suiker. Weinig mensen zouden in staat zijn om zulk rottig nieuws met een exotisch recept te lijf te gaan. Hebe wel. Toch is het weer niet niks. Ik wens je veel sterkte en snelheid om dat ding weg te snijden. En dan.. natuurlijk, een eitje met suiker!
xx, Joke
Dank lieve Joke!
Sja..... geïnspireerd door mijn niet meer helemaal mijzelf zijn de laatste weken. En dat eitje heb ik in de tussentijd paar maal gekookt voor ovenschotel en soep, maar er heerlijk van gesmuld op mijn manier. Echt mijn ding; ik ben al effe hier en ben nog nooit iemand tegen gekomen die dit delicaat gerecht zonder afschuw kan aanschouwen.... wahahahaha
Heerlijk!
Maar ook... dát ben IK. En daar moet ik weer naar terug :-)
Dan ben ik goed en voel ik goed.
Liefs xxxx Hebe
Lieve Hebe. Hoop dat het je lukt om te herpakken. Zo naar dit gevoel wat je nu hebt. Dat het maar snel dinsdag is en dat de arts jou gelijk van dat plekje af gaat helpen.
Probeer het los te laten dat het nu door het coronavirus zo eng is om naar het ziekenhuis te gaan.
Doordat ik er werk weet ik hoeveel maatregelen er juist in het ziekenhuis genomen zijn/worden voor ons allemaal.
Lieve groet Dasje 🌺🌺🌺
Och Anja... daarmee heb ik me ook 'getroost'.... met de wetenschap dat de daar werkende mensen er elke dag naar toe moeten. Sja... maar ik als 'kluizenaar' wat betreft de laatste maanden, voelt dit toch als een hele onderneming.
Heb vanmorgen ook nog gebeld. Komt vast goed :-)
Liefs xx Hebe
Lieve Hebe,
Je bent een bikkel, die voor hetere vuren gestaan hebt, waarbij je soms minder heftig reageerde dan nu. Maar gevoelens gedragen zich niet volgens vaste patronen. Ze kunnen je onverwachts in alle hevigheid overvallen en dan is het niet altijd makkelijk om er uit te komen. De gevoelens moeten er uit. Vroeger of later zul je je kracht hervinden. Iemand zei tegen mij: “ nu voel je je down en zwak, maar als het nodig is, vind je ergens de kracht om weer door te gaan”. Dat geldt voor jou ook. Tot die tijd hoop ik dat je wat troost vindt in je eitjes met suiker. Dikke knuffel!
Liefs, Jessica 😘
Dank voor je wijsheid lieve Jessica!
Behalve de tandarts, lig ik verder niet wakker van wat dan ook dat er aan of in me moet worden gesneden oid. Het zij zo en komt goed. Na ja... de giftig oranje chemo die ik toen kreeg waarbij iedereen op de zaal 'brave' witte had, maakte toch behoorlijk indruk. Nu zit het hem gewoon in corona / corona-angst. Zal mijn ontwikkelde kluizenaarsinstinct zijn, denk ik..... Wat overigens wellicht erfelijk is doorgegeven door mijn beide ouders, bedenk ik me nu......
Ik heb vanmorgen gebeld en voel me stuk beter. Wat ze me vorige week niet gezegd hebben, is dat er 40 min voor me staat ingepland. Wat dus betekent dat als arts het nodig vindt - en daaraan twijfel ik dan maar niet - er meteen het mes in gaat.
Liefs xxx Hebe
Lieve Hebe
Houdt het dan nooit op?
Nee dus.maar een eitje met suiker?🤔 Dat zou mij geen goed gevoel geven hoor. Bah.
Ik wens je (weer) heel veel sterkte. Jij kan dit. Superkanjer😘😘
Ohhhhh... líeve líeve Leuki!!!!!
Dank je wel. IK KAN DIT! Tuurlijk, geen twijfel mogelijk.
En dat lekker hard gekookte eitje met suiker moet je gewoon eens proberen. En anders voer je het Leuki maar..... Tis écht lekker!
Hopen we 'gauw' tot ziens!!!
Veel liefs gemengd met evenveel hele dikke knuffels xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx en ook van Ruud!
Lieve Hebe,
een tijdje niets van je gehoord en nu een verontrustend bericht , weer kanker.
ik begrijp je reacties heel goed . Niet zeuren maar meteen effectief aanpakken .Zo ben je ook. Ik wens je dinsdag veel sterkte en laat even weten hoe het afgelopen nis , ben benieuwd. Liefs Ad
Doe ik lieve Ad!
Het is hier wel een enerverende tijd geweest en nog wel.... pfffff.....
Maar ja..... wie zeg ik dat.... We zijn de 'buren' van Ad tegengekomen.... en echt sprakeloos. Wat enorm heftig ook voor jou!
We appen! Dikke knuffel van mij xxxxxxxxxxxxx
godsamme meissie ze kunnen toch ook gewoon naar je luisteren ,tis al zon teleurstelling allemaal waarom nou weer een plek verdikkie houd het dan nooit op en dat je niet staat te springen om naar het ziekenhuis te gaan snap ik heel goed tis al zon nare tijd om daar te moeten zijn beetje begrip zou echt fijn zijn gewoon 1 keer hup weg plek ,ik lees ff verder wat het geworden is
dikke knuff hes xxx