Het is goed zo...... ?????? Het is helemaal niet goed zo!!!!!

  • Openbaar blog
  • vrijdag 11 september 2020
  • 456 x gelezen

Ik ben van het padje. Het rommelt in mijn hoofd en hart. Deels 'zomaar' veroorzaakt door mijzelf. Goh, wat ben ik een hopeloos gevoelig en emotioneel mens. Soms is dat erg vervelend. Vind ik. Als gevoelsmens komt alles op een andere - lees hardere manier bij mij binnen dan bij de gemiddelde normale mens. Dan wil ik ook luchtig verder gaan met leven en accepteren. Dat laatste, ja, dat doe ik wel. Want het is gewoon niet anders. Van de keuze er wel of niet 'iets' mee te doen, kies ik dan toch voor de wel. Dat is acceptatie van iets waarop ik totaal geen invloed kan uitoefenen. Heeft ook geen zin daar tegen te vechten. 

Ik hoor het nog. Het zeggen. "Ze is goed af nu."
???????? 
Nee hoor! Dat vind ik helemaal niet! Ze was goed af geweest als ze géén kanker had gekregen! Ze was goed af geweest als haar kanker te genezen was geweest. Als ze niet... als ze wel... als ze ..... als...als...als.... Blèh!! JA! Ik weet dat hem en haar verder lijden en strijden bespaard zijn gebleven. Totaal mee eens. Ben je dan dús goed af? Ik weet het. Het antwoord is ja als leven alleen nog maar uit pijn en narigheid of slapen bestaat. Ik heb haar ook gezegd "het is goed zo, je mag nu gaan; ik gun je je rust". Geen idee waarom, maar vandaag loopt dit (weer....) als een pijnlijk prikje door mijn dag. Er gebeurt ook wel meer in m'n leven dan 'alleen maar' leuk, dus ik denk dat ik daardoor beïnvloed ben. Krijg er een zwaar hoofd van en lig overhoop met mezelf. Terwijl ik toch aan het genieten ben van onze fijne fietstocht. Alleen gedachten dwalen waarheen ze dwalen willen. Brengen mij een lach van mooie en vooral ook veel lollige herinneringen. Om vervolgens te landen in een diepe put met een echo van "ik vind hen helemaal niet goed af nu; ze waren beter af bij man, vrouw, kinderen, kleinkinderen, bij ons hun vrienden". 
Ik mis haar! Ik mis hem! Ik mis al handen vol vrienden en vriendinnen door kanker!
En ik geniet van het samenzijn met mijn man.
En ik geniet van een bergwandeling.
Van een fietstocht langs het meer.
Van een theetje op grote afstand met vrienden.
Van een fietstocht naar jou lieve Ricky. Ik vertel je nog steeds van alles en in mijn gedachten praat je terug. 
Van mijn Eerste Heilige Communie kettinkje met door jou zelf gemaakt kruisje dat ik zo graag een had gewild en van jou op mijn 54e kreeg. Nog net op tijd, bleek niet zoveel later.  Als ik hier ben waar ik je heb leren kennen, draag ik het altijd. Hou van je Nico!
Van het zwemmen elke maandagmorgen, omdat je bij me bent hoor! Het zijn 'ineens' al bijna 3 maanden geleden dat je stierf.

Ik ben er zelf altijd zo goed in het 'naar' niet te laten overheersen maar te kijken naar het goede. Na ja, best goed in dan; want yep!, soms bak ik er geen bal van. Dat heb je zo met mensen, toch? Vandaag heb ik een lieverd onderstaand berichtje geappt. Omdat het bij haar past. Hoop dat ze dit leest, want het tweede deel heb ik er nu net bij bedacht. Zodat het voor ons past.

Mensen kunnen je raken
soms tot diep in je hart
met tranen die uit je tenen lijken te komen.
Ogen sluiten
diep ademhalen
vasthouden
langzaam uitademen
en slechte gedachten en gevoelens
op die 'wind'
weg laten waaien tussen de bomen.

Mensen kunnen je raken
soms tot diep in je hart
met tranen van geluk die door je hele lichaam stromen.
Ogen sluiten
diep ademhalen
vasthouden
langzaam uitademen
zodat mooie gedachten en gevoelens
in een zachte wind
je in een liefdevolle warmte omarmen (omzomen vond ik zo'n stom woord....).

Lieve groetjes Hebe
 
 

Reageren
Volgend blogbericht

26 reacties

Lieve Hebe,
Dat je een gevoelig mens bent was me al duidelijk uit je reacties die ik zo her en der lees. Dat je dierbaren mist die gestorven zijn is heel normaal. Je hoeft het nare ook niet altijd weg te duwen. Laat het maar over je komen en kijk het aan. Ik heb zelf ervaren dat het op die manier draaglijker is.
Voor hen is het 'goed zo' dat verder lijden hen bespaard is gebleven. Dat het voor jou niet zo voelt siert je eigenlijk alleen maar.
Heel veel sterkte!

Wim.

Laatst bewerkt: 11/09/2020 - 19:33
Reageren

Ohh, Wim! Je ontroert me met jouw woorden! 
Ik denk zo vaak dat ik niet miepen mag, want ik ben er nog. Maar zo werkt het niet; ik ben ook maar ik. 

Wel ben ik al jaren geleden begonnen onmacht om te zetten in kracht door samen met manlief de Alpe d'HuZes te lopen. Dit jaar zou ik mijn 10 jarig jubileum sinds mijn stamceltransplantatie gevierd hebben op de dag van de kick-off AD6. Helaas mocht dat niet zo zijn. Maar we vertrouwen op volgend jaar! En ik beloof je bij deze plechtig jou dan met me mee die berg op te nemen. Kies een nummer tussen 1 en 21 of de top; daar brand ik dan een kaars voor jou en de jouwen.

Lieve groetjes Hebe

Laatst bewerkt: 11/09/2020 - 20:46
Reageren

Tuurlijk mag jij ook miepen. Dat het voor anderen erger is en dat je dat relativeert is goed. Maar dat wil niet zeggen dat je je eigen ellende weg moet cijferen.
Ik zal je daar een voorbeeld van geven. Tijdens een van mijn kuren heb ik bij een man op de kamer gelegen, die slokdarmkanker had gehad. Slokdarm eruit gehaald en van een stuk maag een nieuwe slokdarm geconstrueerd (ja... je wilt niet weten wat er allemaal kan tegenwoordig). Alles was gelukt. En zes weken later krijgt hij te horen dat er uitzaaiing is geconstateerd in de alvleesklier. Toen hij bij mij op de kamer lag had hij ook nog eens een dikke longontsteking. Dat plaatste mijn situatie in perspectief: ik wist dat ik die woensdagochtend weer naar huis zou gaan. Hoe hij er nog gelegen heeft weet ik niet. Het kan dus altijd erger.
Maar... dan kom je thuis en word je geconfronteerd met het verdriet wat daar hangt. En bekruipt je weer de gedachte dat het wel eens snel afgelopen zou kunnen zijn. Moet je dat dan wegstoppen omdat het 'altijd erger kan'? Nee!! Kijk je eigen problemen aan en erken ze. Dat is de enige manier om er mee om te gaan. En ja, dat levert huilbuien en verdrietige gevoelens op. Denk je dat ik die niet heb? Nou... echt wel. Maar ik vecht er niet tegen. Als het komt, dan komt het. En dan heb ik maar een vervelende dag. Die mag er ook zijn. Zonder dieptepunten geen hoogtepunten.
Kijk mij: ik heb de afgelopen dagen veel last gehad van mijn darmen. Borrelen en reutelen van binnen, diarree, je kent dat wel. En uitgerekend vandaag zou ik die helivlucht maken. Ik heb die vervelende dagen genomen zoals ze kwamen en zie: ik heb gigantisch genoten vandaag en nergens last van gehad.
Uit jouw blog blijkt dat ook jij kunt genieten van de mooie dingen die je nog hebt en meemaakt. Blijf dat vooral doen! Het laat je leven.

Veel liefs en sterkte.
Wim.

PS. O ja, ik moet nog een nummer tussen 1 en 20 kiezen:
21. En ik dank je bij voorbaat voor het kaarsje. Ik geloof echt dat dat werkt.

Laatst bewerkt: 11/09/2020 - 21:58
Reageren

Ja lieve Wim! De volgende keer ga ik gewoon lekker miepen en er van genieten! Je hebt gelijk; we doen ons te kort als we altijd maar zeggen dat 'het' van een ander erger is. 
Ik heb bewondering voor jou; over hoe je in het leven staat en omgaat met het onvermijdelijke op je pad. Ik weet - al vind ik het vreselijk dat van mezelf te zeggen - dat velen dat dito van mij vinden. Dat ik kracht, moed, vertrouwen, geloof, acceptatie, berusting, een lach, een traan en liefde geef.

De kleinste, 'nietszeggende' dingen zijn het grootst.

Veel dank voor je mooie, opbeurende woorden! In bocht 21 brandt volgend jaar een kaarsje op de Alpe d'HuZes voor jou van team Harten7! (mijn man en ik....hihi). 

Lieve groetjes Hebe

Laatst bewerkt: 12/09/2020 - 18:36
Reageren

Nog een ps Wim...hihi; misschien verkeerd begrepen / ik onduidelijk geschreven. Kiezen tussen 1 en 21 bedoel ik niet letterlijk, maar van 1 tot 21 en daar tussenin een nummer / bocht. Alpe d'HuZes op de Alpe 'd Huez heeft 21 bochten. Zo bedoel ik dat. Wellicht vind je 14 veel beter, of 7 de zgn Nederlandse bocht (zie impressie foto), of.....
Boven op het finishplein versieren ze de rotonde met kaarsjes die ook blijven branden tot 'de laatste mens' de berg af is.

Liefs Hebe xxx

Laatst bewerkt: 13/09/2020 - 15:21
Reageren

Ik mag niet miepen want ik ben er nog. Hebe toch! Miep tot je een ons weegt als dat oplucht! Als je nog geen gevoelsmens was, dan werd je het wel door kanker. Jij bent dus gevoelsmens in het kwadraat, dat is soms lastig maar over het algemeen alleen maar mooi, dat blijkt wel weer uit je blog. 

Liefs, Joke

 

 

Laatst bewerkt: 11/09/2020 - 23:02
Reageren

Slik....

Dank Miranda; daarmee fleur je me zeer op. 
Soms is het best lastig om met mij om te gaan (voor mij dus), maar met zulke reacties word ik weer 'wakker geschud'. Ervaar ik dat mijn woorden anderen goed doen; of in ieder geval íets doen. 

Zoals een wijs mens me al heel vaak heeft gezegd, maar ik erg moeilijk vind van mezelf te vinden....

Liefs xx Hebe

Laatst bewerkt: 13/09/2020 - 11:05
Reageren

Lieve Hebe, 

Je bent een gevoelsmens. Je hebt emoties, voelt ze diep van binnen. Je geeft om anderen. Gelukkig maar, dat maakt je een mooi, waardevol mens. Misschien niet altijd even makkelijk, maar het zou ook wat zijn, als niks je meer zou raken. Zelf probeer ik mezelf te beschermen door mee te leven in plaats van mee te lijden (medelijden te hebben) met anderen, maar natuurlijk lukt dat niet altijd. Soms zijn we boos, verdrietig, verontwaardigd. De emoties mogen er zijn en moeten er uit. 

Het mooie en lelijke lopen door elkaar heen. Prachtige momenten worden afgewisseld met “mindfucks”. 

Alles is tijdelijk, alles gaat voorbij. Je bent een ijzersterk mens. Heel veel sterkte en kracht gewenst! Een dikke knuffel! 

Liefs, Jessica 😘

Laatst bewerkt: 14/09/2020 - 08:17
Reageren

Hey Jessica, veel waar in jouw woorden. 
Toch, ik lijd niet met anderen. Integendeel; ik ben er voor hen. Maar ik kan niet tegen onrecht; en zeker niet als dat anderen wordt aangedaan. Dan krijg ik vleugels en schiet vlammetjes.
Als mensen het overlijden van iemand - vaak een jong(er) iemand - afdoen met hij of zij is goed af nu, dan vraag ik me 'wel eens' af of ze wel beseffen wat ze zeggen. Wanneer dat dan bedoeld is om mijn verdriet en pijn te 'minimaliseren', nou, dan heb je me wel.....

Liefs Hebe xx

Laatst bewerkt: 14/09/2020 - 20:54
Reageren

"Ze is goed af nu", ja, ik ken die term. In mijn 30 jaar in de overledenenzorg vaak voorbij horen komen. "Het was zijn tijd", nog zo eentje. Ook eens gehoord toen het over een kindje van nog geen jaar oud ging. Nee, volgens mij is dat is niet hoe het werkt. Ik geloof niet in god, maar als ik het zou doen, zou ik toch denken dat hij barmhartig is. Geen jonge mensen laat sterven, kleine kindjes. Hou op met dat hiernamaals, HIER is waar we ze willen hebben.

Maar ik weet wel, dat het verdriet alleen voor de achterblijvers is. De tranen, de pijn, het gemis, dat is voor ons, de naasten, de vrienden. Diep ademhalen en loslaten, Hebe, denk ik. Liefhebben maar loslaten. Prachtige blog. 

Heel veel liefs, mooi mens! XXX

Laatst bewerkt: 18/09/2020 - 18:31
Reageren

Dank je wel jij ook mooi mens!

Ik geloof wel, maar dat is een andere 'discussie'. We begrijpen elkaar en daar gaat het om. 
Zo met een bepaalde regelmaat 'slaan de pijn en het verdriet toe' en lijk ik er in te stikken. Als loslaten een les op school zou zijn geweest, was ik nooit verder gekomen dan de kleuterschool.......
Pietsie overdreven, maar je snapt um wel.

xxxxxxxxxxxxxxx Hebe

Laatst bewerkt: 18/09/2020 - 21:59
Reageren

Wij zijn nog van de generatie "niet klagen maar dragen " dus jou gevoel van niet miepen herken ik zeker. Ik ben van mening dat je hier alles kunt schrijven wat je wil. Er is altijd wel iemand om je te troosten.

Liefs en een dikke tuut 😘😘❤❤💋

Laatst bewerkt: 24/09/2020 - 07:12
Reageren