Hoe is dat nou? Te weten dat je niet meer beter wordt?

Lieve Hebe,

Niet jij alleen worsteld hier mee. Ik denk weet bijna wel zeker wij allemaal. De kerst, oud en nieuw komt er weer aan en dan krijgen we de wensen van een gelukkig en gezond 2020 ook weer om de oren. Deze maatschappij is niet ingericht op zieken en ongeneeslijk zieke kanker patiënten. Wat ik niet zien wil is er ook niet en hoef ik niet over na te denken.

Ik denk dat het overige geen idee heeft hoe wij er tegenover staan. Pas wanneer de mens er mee te maken krijgt zet het tot denken. Tegenwoordig moet ik zeggen zijn ze al goed bezig er op in te spelen met kaarten ontwerpen. Ik heb mooie kaarten ontvangen van hen die er moeite voor hebben gedaan. Natuurlijk ook goedbedoelde maar zulke foute kaarten. 

Ik denk inderdaad dat we de mensen nog wel wat kunnen leren in hoe het bij ons binnenkomt bepaalde opmerkingen, tv/radio spots enz. Maar als wij blijven roepen het gaat goed, voel me goed dan verandert het ook niet.

Wat betreft de Alpe d'huzes geweldig dat je het doet ben bere trots op jou 🤗 In gedachten ga ik met jullie mee de berg op. Door de app als jullie dingen delen is het net of wij er echt bij zijn😁

Ziek zijn is ook topsport😁

Liefs Alice❤

Lieve Hebe, 

Wat heb je weer een steengoede, rake blog geschreven! Natuurlijk ben je niet de enige die slecht tegen bepaalde opmerkingen, zoals “nog vele gezonde jaren gewenst!” kunt. Mensen die dat zeggen hebben inderdaad verdomd weinig inlevingsvermogen. Ze bedoelen het echt niet kwaad, maar het zou heel goed zijn, als ze bij het uitkiezen van kaarten met bepaalde teksten of eigen teksten even twee keer achter hun oren zouden krabben! Want het is inderdaad soms onwijs klote om ongeneeslijk ziek te zijn. Maar ja...ik denk dat het voor anderen soms makkelijker is om te doen alsof er niks aan de hand is. Dan kunnen ze weer doorgaan met hun gezonde, comfortabele leventje. Je schrijft dat je bijna altijd lacht en vertelt over leuke, gelukkige momenten. Misschien moet je, zeker met goede vrienden, die andere kant soms ook bespreken. Dat doe ik wel. En alhoewel ik ook wel eens moet dealen met onhandige opmerkingen, valt het bij mij over het algemeen erg mee. Laat maar weten dat het niet altijd makkelijk is. De bikkel die je ook bent kennen ze al en daar hebben ze veel bewondering voor. Die andere kant mag er ook zijn. Door die te bespreken help je de ander om zich (enigszins) in jou te verplaatsen en neemt het aantal ongelukkige opmerkingen waarschijnlijk af. En uiteraard kun je degene die iets schrijft of zegt ook op een nette manier feedback geven over hoe het bij jou binnenkort. Soms hebben anderen hulp nodig, wat mij betreft niet zozeer een lesje kanker, want dat wens ik niemand toe, maar wel een lesje empathie of emotionele intelligentie. Sterkte lieve Hebe, mooie, bijzondere vrouw! 😘

Groetjes van Jessica

Prachtig blog, Hebe. Ja, ik herken het ook, de goedbedoelde wensen die pijn kunnen doen. En ik weet inderdaad zeker dat jij over zoiets veel beter na zou denken! Maar kunnen we dat van iedereen verwachten?

Ik denk terug aan wat mijn voormalig psycholoog zei, toen ik zat te klagen over foute opmerkingen tijdens een famie-uitje: "iedereen moet het goed doen hè?" Ik schoot erom in de lach. Ik zei: "ja, en ik moet ook nog op alles goed reageren. Dat kan natuurlijk helemaal niet." 

Ze zei ook: "realiseer je dat in jouw situatie alles onder een vergrootglas komt te liggen." Ook dat is zo waar.

Mij helpt het om het die ander maar niet kwalijk te nemen. Het lukt niet altijd (sommigen maken het wel erg bont), maar vaak wel en mijn leven wordt er lichter door.

Ik wens je oprecht nog vele jaren.

Hanneke

Weer mooi recht uit je hart geschreven. Ik ben het met je eens MAAR we gaan er wel voor hé? We worden samen oud! We doen het gewoon je bent een prachtmens😘

Beste Hebe,

Ook ik heb net als de meeste last van de goed bedoelde gezondheidswensen, die  zo vreselijk eenzaam en verdrietig maken. Ook ik neem het de mensen niet kwalijk, ze bedoelen het vast niet zo. Maar is het dan zo dat wij als patient de wijze moeten zijn? Moeten wij dan maar denken "ze bedoelen het vast niet zo"? Maar wel het verdriet en eenzaamheid ten aanzien van de opmerking dragen? Ik vind dat een lastige om een plek te geven.

Mijn oplossing zit m in het omarmen van de wens. Ik wens mijzelf namelijk ook nog vele jaren in goede gezondheid. Want is gezondheid niet een relatief begrip? Gezondheid is volgens mij een gevoel. Een gevoel van een combi van geestelijke, lichamelijke en maatschappelijke gezondheid.In dat kader voel ik mij momenteel best gezond. En eerlijk gezegd wens ik mijzelf dat nog vele jaren toe.

Het kan heel goed zijn dat ik met mijn redenering een gevoelige snaar raak bij jou of bij anderen. Als dat zo is, dan bij voorbaat sorry. Zo niet dan hoop ik dat het wellicht een beetje kan helpen bij het minder verdrietig en eenzaam voelen wanneer de "kerst-nog-vele-gezondheids-jaren-wensen" door de brievenbus glijden.

Liefs B

Ja met zo'n discussie blijf ik nog wel even op mijn lunch wachten, ik haal wel een burger ergens. De meeste van ons herkennen die foute uitspraken wel, tenenkrommend neem je ze in ontvangst, hoe vaak je ook zegt dat beterschap op jou niet meer van toepassing is, ik neem er nog 1 op jou gezondheid, Ook ik word volgende week weer gefeliciteerd nog vele jaren oude reus.

Sterkte

Lieve Hebe, Ik zie je en spreek je iedere week.

Daarom begrijp ik je ook  enorm goed, Gelukkig lach je heel veel en genieten jullie samen met volle teugen van het leven. Je doet wat je kunt en geniet daarvan. 

Ga daar mee door, ik zal je altijd steunen

Liefs Ad.

Lieve Hebe, ik heb al drie keer een reactie getypt en weer gewist. Je blog is raak en herkenbaar, ook ik krijg ondoordachte uitspraken om de oren. Ook ik prent mezelf in dat het goedbedoeld zal zijn (ik word daar steeds beter in, naarmate ik blijf leven, haha). 

Maar het is ook wel een beetje mijn eigen 'schuld' (ik weet geen beter woord). Ik speel zoveel mogelijk mooi weer en probeer zo min mogelijk te klagen. En vaak lezen mensen mijn blogs, zijn dan weer op de hoogte en vragen niet meer hoe het met me gaat. En door gaat het leven. 

Ook ik hoop oprecht: nog vele jaren. Dan maar niet in gezondheid. Op naar ons bejaardentehuis. Knuffel XXX

Hallo Hebe,

Weer heel mooi, raak en herkenbaar geschreven. Goed bedoelde kaarten of opmerkingen .... Woorden hebben voor ons een andere betekenis gekregen, net als tijd. Het is niet vanzelfsprekend. 
Soms denk ik als ik iemand spreek oké oké beetje gek maar goedbedoeld, maar soms ook tjonge jonge jonge die snapt het echt niet. Maar is het te snappen? Ik denk het eerlijk gezegd niet. Daarom is het heel fijn  om jou blog te lezen, en de reacties van anderen. 

En Alpe d’huzes, wij gaan er ook voor. Mijn dochter van 15 op de fiets, Peter en ik gaan hem lopen. 

Liefs, Jacqueline 

lieve Hebe,

Ik snap heel goed dat het absoluut niet leuk is om gelukwensen te krijgen met daar "goed" bedoelde beterschap wensen bij.

Ik voel me zelf niet echt ziek, maar ben dat natuurlijk ook al meer dan 5 jaar. Ik hoop en denk alleen dat ik misschien wel een van de eerste zou kunnen worden die echt geneest van Kahler. Wie zal het zeggen. Maar dan nog, voel ik ook mijn haren overeind gaan staan als men mij beterschap wenst, volgens de medici is dat echter niet de bedoeling. 

Denk alleen dat de wens op zich niet zozeer voor jou bedoeld is. Het is meer  een gebrek aan intelligentie. Immers, wat is het alternatief  Voor de meeste mensen is het zo onbegrijpelijk. Ziek zijn is een wereld op zich. Eigenlijk horen wij niet in hun wereld thuis. Daarom proberen ze je of weg te houden, of wensen ze je beter om weer gewoon door te kunnen met het leven. Het heeft volgens mij veel meer te maken met gebrek aan empathisch vermogen.

Intelligentie heeft niet alleen te maken met hoge cijfers. Het gaat ook om het vermogen om mee te voelen en je af te stemmen op de gevoelens van anderen.

Heel veel liefs

Jelle

Ja Jelle, het is inderdaad zo heel erg moeilijk voor mensen die ziek zijn niet zelf kennen om zich in te leven in ons. Klopt helemaal. Ben eerlijk, dat is ook eigenlijk niet te doen. Dus ja, dat stuk snap ik. Dat ikzelf  geboren ben met een belachelijk empathisch vermogen, is een zegen, maar ja, soms ook even niet. Want dan wil ik dat anderen doen wat ik gedaan zou hebben en dat slaat natuurlijk nergens op. 

Ik neem het ook niemand kwalijk. NIet meer tenminste. Het doet soms alleen nog even zeer.... en raakt het me in het besef dat ons leven niet meer 'in onze macht' ligt. Je begrijpt wel wat ik bedoel. 

Wij gaan gewoon samen voor dat Kahler-wonder zorgen! En als het kan, slepen we een heel stel anderen mee. Prima plan, lijkt me zo....

Liefs xxx Hebe

Lieve Hebe 

en dat is nou de reden dat ik altijd alleen maar zeg gefeliciteerd met je verjaardag en daar laat ik het bij en ook nooit zeg beterschap als ik niet 100 % zekere weet dat dat nog een mogelijkheid is ,maar ja hoe kunnen mensen zich er iets bij voorstellen als ze zelf niks hebben en degene waar het om gaat lacht en niets laat merken ,dus ligt daar ook iets voor gewoon eerlijk zeggen tenminste als je het uit je strot kunt krijgen en dat is nou juist het moeilijkste van alles want als je niks zegt weet niet iets en krijg je verkeerde woorden en als je het wel zegt wordt het nog niet zomaar begrepen ,misschien moeten jullie ons heropvoeden en een lesje geven wat wel en wat echt niet ,kom maar ik luister 

dikke vette knuffel hes xxx