Ik weet het even niet..
Een hoofdrol
voor verdriet
voor gemis
voor leven
voor dood
Ik lijk wel een repeteergeweer
om steeds maar weer
hetzelfde te vertellen
maar de herhaling van dat vurende geweer
telkens weer
doet ook zo immens zeer...
Verloren zijn
ik ben mezelf kwijt
gevoelig zijn
dat was ik al altijd
toch dit verdrietig zijn
levert ineens zoveel strijd
om het zíjn
nu juist in deze tijd
en gelukkig zijn
ondanks alles ten spijt
terwijl zíj zijn
waar ik nog niet ben
Verberg ik mij
in een dag vol puur geluk
denk ik aan haar
zij beleeft ook klein geluk
ik wil méér
vooral voor háár
zij wil ook
dat is zonneklaar
Bijzonder mens
zet mij weer op de rit
ik wil heel graag
maar niet met dit
toch zeg jij
míjn woorden tegen mij
dít is leven
dat zeg jij
ook wat je niet wilt
hoort erbij
Verlies
is geen verlies
als je beseft
waarom
het voelt als verlies
verdriet
om verlies
is de 'beleving'
die je krijgt
als je de rijkdom
hebt gekregen
die het waard was
jou verdriet
om verlies te geven
Geen idee of er iemand is die iets van mijn hersenspinsel begrijpt. Voor mij is het puur wat en hoe ik (me) voel. De 'last' is zwaar, maar dat ik hem (nog) dragen mag vind ik heel bijzonder.
Toch... denk ik te weten dat er velen precies weten waarover ik het heb. Wat het is. Hoe het voelt.
Ik weet het even niet?
Echt wel... nu...
Ik wil er voor je zijn.
Liefs xxxxx Hebe
36 reacties
Ik begrijp wat je bedoeld
hoe het gaat en hoe het voelt.
Het verdriet en het gemis
niet alles blijft zoals het is
Het contact hebben met leven
kan verdriet of vreugde geven.
Rono, ook jij raakt me, met dit gedicht, zo herkenbaar, puur en echt.
Dank daar voor,
Groet Bets
Snif lieve Ron!
Zo mooi zo puur en prachtig ,lieve Hebe wat verwoord jij alles vanuit je hart .
Liefs hes xxx🍀
Dank lieve Hes. Ik kan niet anders schrijven dan vanuit mijn hart. Dan rollen de woorden eruit.
Liefs Hebe xx
Prachtig Hebe...ik ben er stil van.
Ik ook een beetje nu....
Dank xx
Recht uit je hart, Hebe, mooi en verdrietig.
xx, Joke
Dank weet je hè Joke, ik kan niet anders schrijven.
Knufs xxx Hebe
Lieve Hebe,
Ik voel wat je bedoeld, het raakt me, maar geeft ook een gevoel van verbondenheid, immers, bijna iedereen mist wel een geliefde, en jouw woorden , verworden dat zo intens!
Heel veel sterkte meis, ik wens jou alle moed en kracht toe, om weer op te staan, en door te gaan,
ook van mij dikke knuffel
Bets
Dank je wel lieve Bets!
Zo lief van je, terwijl je toch ook zelf het helemaal niet gemakkelijk hebt. En ja, ik sta op en ga door, maar soms lijk ik wel een pindol (schrijf je dat zo? Vast niet, maar zo noemden we dat vroeger... je snapt het wel denk ik) en voel me ook letterlijk vaker duizelig.
Lieve knuffels terug xxxxxxxxxxx van mij xxxxx
Prachtig, Hebe. En ik denk er heel veel van te begrijpen. Hoe het is en wat je voelt als je dierbare vrienden ziet wegvallen en er zelf nog steeds bent, terwijl je ook ongeneeslijk ziek bent, dat lees ik erin en daar leef ik mee, net als jij.
Liefs, Hanneke
Ja hè Hanneke, dat voel jij met mij. En nog meer...
Dank dat je mijn wirwar van gevoelens in taal begrijpt. Alhoewel dat natuurlijk ook heel erg is..
Liefs xxxxxxxx Hebe
Prachtig verwoord Hebe en sterkte ermee
Dank lieve An!
Hoop dat je bekomen bent....
Knufs xx Hebe
Lieve hebe
eerst en vooral bedankt voor je fijne reacties op mijn berichten.
ik lees in jouw tekst een stuk Overgave, waar ik nu ook mee bezig ben. Zelf had ik gehoopt nog wat langer te leven, maar nu twijfel ik. Ik val al buiten categorie. Zou al heen gegaan moeten zijn, maar dankzij mijn lichaamsoefeningen ben iker nog.!
ik geloof dat mijn opdracht hier op aarde klaar is, maar ik hoop dat mijn man en ik er nog wat langer van kunnen genieten.
als ik je fijne, warme berichten lees, dan voel ik dat jij een grote opdracht hebt gekregen; je warmte verspreiden. Bedankt ervoor!😘
Lieve Myriam, wat zeg je lieve woorden en tegelijkertijd ook pijnlijke. Ik kan natuurlijk niet in jou kijken of beeld hebben van jouw ziekte. Wat ik wel weet is dat iemands gevoel heel sterk kan zijn.
Ik wens je in ieder geval veel sterkte en hoop dat we nog meer van je mogen lezen.
Dank voor hetgeen je over mij zegt. Heel bijzonder vind ik dat!
Warme en liefdevolle knuffel van mij xxx Hebe
Dank je,Hebe. Ik meen het echt, die woorden over jou.
gisteren voelde ik me al klaar om naar huis te gaan, maar vandaag heb ik zware diarree, waarschijnlijk van antibiotica en last van maag. Nu is het wachten op bezoek oncologen.
ik vrees dat die nieuwe tumoren in mijn maag groeien. We zien wel; stoppen kan ik ze toch niet.normaal voel ik me heel goed, ik heb mijn lichaam met die oefeningen sterk gemaakt…ik hoop dat ik nog een tijdje medisch wonder blijf.
tussen haakjes: ikheb pas een derde gedichtenbundel uitgegeven in eigen beheer.
titel NU EVEN ALTIJD
Och lieve Myriam, nogmaals dank!
Wat akelig dat je dat denkt dat nieuwe tumoren in je maag groeien. Zo naar dat je je met kanker toch gewoon goed kunt voelen terwijl van binnen je wordt 'opgegeten'... Ik foeter die klotekanker wel eens (en wel vaker!) uit hoor! Vervloeken die rotziekte!
Bijzonder dat je gedichtenbundels uitgegeven hebt!
Ik schrijf ook graag gedichten en ben ook bezig een bundel samen te stellen. Met in mijn hoofd dat het er een 'moet' worden 'voor elke dag een gedicht', ofwel een bundel van 366 stuks (schrikkeljaar meegeteld).
Ik ben al ver op weg, maar twijfel of ik het niet op een andere manier moet samenstellen.
Hoe heb jij dat gedaan?
Zomaar van alles door elkaar? Of een vast onderwerp?
Ook met een bepaald doel?
Ben ik wel benieuwd...
Ik wil ook de opbrengst van de gedichtenbundel gebruiken voor Alpe d'HuZes / KWF, ofwel voor kankeronderzoek.
Liefs Hebe xx
ps
Myriam, hoe kom je aan de naam Troetel? Ik vind hem wel schattig...
Mooi en rakend geschreven, ik voel je emoties.
Heel veel sterkte lieve Hebe💗
Dank je wel lieve Cecylia!
Gaat het goed met jou? Altijd zo lief dat je bij ons reageert...
Jij bent zeker ook een heel mooi mens!
Liefs xxxxx Hebe
Hoi lieve hebe,
wat ben ik blij je weer op een foto te zien. Lang geleden.,En wat weer een mooi gedicht ,wat kun jij je gevoelens goed vertolken als je het leest voel je ook datgene wat jij zelf voelt. Complimenten. Liefs en veel sterkte gewenst. Ad
Lieve lieve Ad, dank voor je lieve reactie!
Er gebeurt gewoon heel veel de laatste maanden. En overwegend NIET leuk en NIET fijn. We en ik vinden onze weg er wel in, maar nee, het valt niet altijd mee. Maar dat las je al...
Veel liefs lieverd!
xxxxxxxxx Hebe
Ik heb gewoon de volgorde genomen zoals die in mijn kladje stond in potlood, niet meer, eentje per bladzijde, ook al was het een kleintje zoals een haiku.
ik heb ook leren aquarelleren en hier en daar stond er een aquarellerje bij. Meer dan een gedicht per dag leidt de aandacht af!
Dat heb ik zover als ik nu ben ook gedaan. Eentje per blad en soms zijn ze maar super kort, 4 kleine regels of zo.
Ik weet van 'proeflezers' dat het mooiste is zoals ik bedoel, elke dag één gedicht / tekstje. Als ze er méér lazen, raakten ze het gevoel erbij kwijt
Lieve Hebe,
Misschien zit je wel helemaal niet te wachten op mijn berichtje maar ik voel enorm met je mee. Je hebt het prachtig verwoord, zoals jij dat kan.
( ik volg de blogs al een tijdje..)
Sterkte Hebe!
Ps, wat een prachtige foto ♡
Ooo lieve Daphne!
Je moest eens weten hóe blij ik ben! En diep ontroerd... de tranen rollen meteen over m'n wangen.
Jouw mam zit zó heel diep in mijn hart! Jij bent een stukje 'zij' en geeft me nu het gevoel dat ze meeleest... Ze is geen dag uit mijn gedachten. Onderstaand heb ik toegevoegd aan mijn boek over Harten7. Als alles goed gaat is het binnenkort een echt boek en kom ik het papa brengen.
Liefs en vele lieve groetjes met knuffels voor jullie allemaal!
xxxxxxxxxxxxx Hebe
Precies 4.5 maand na onze eerste vriendin overlijdt de spil van Harten7. Ze mocht 54 jaar worden. Ze is ongetwijfeld de liefste van ons. We hebben haar lief!
We hebben haar o zo lief!
Diep en oprecht.
Oorspronkelijk schrijf ik dat het met twee van ons telkens weer een beetje slechter gaat. Behandelingen die niet meer aanslaan. Behandelingen die té veel bijwerkingen geven. Behandelingen waarvan het effect helaas te kort is. Nog maar 54 en 56 jaar.
Er ‘ligt nog wat op de plank’. Zoals wij dat zeggen. Maar in alle oprechtheid weten we allen dat ook bij hen de zaken er nu niet bepaald rooskleurig voor staan. We houden ons echter altijd voor dat ‘de wetenschap ons in gaat halen’, zoals een ander van ons altijd zo mooi kan zeggen.
Werkelijkheid is dat dit haar niet gegund is.
Ineens gaat het met onze tweede vriendin heel erg hard achteruit.
Behandeling nog op de plank, maar lichaam kan het niet meer aan.
Waar ze eerst nog kan praten over maanden, misschien een half jaar, wordt dat opeens aangepast. Maanden? Misschien. Maanden? Nee. Een paar weken. Week. Paar dagen. Over. Uit.
Diepe droefenis.
Pijn.
Onwerkelijk veel pijn.
Verdriet dat snijdt door je hart.
Het hart van Harten7 scheurt.
En ook nu heb je mij opnieuw in tranen. Wat bijzonder, wat mooi geschreven en en wat o, zo herkenbaar, zo ontroerend.
Wat bijzonder ook, ik ben benieuwd naar je boek, Hebe.
Hartverwarmemd hoe lief en warm jullie over mama schrijven. Zij heeft een diepe indruk achtergelaten bij vele en dat was haar kracht ook. Zo lief altijd, zo meegaand en oprecht, nooit oordelend. Mama is zo'n groot gemis.
Jullie betekende zoveel voor mama! Harten7 was zo belangrijk voor mama. Vanuit de grond van mijn hart dank daarvoor ♡.
Och lieverd, maken we elkaar aan het huilen.. Maar als dat om mama is, is dat niet erg (ja, juist wel erg, maar denk dat je me wel begrijpt). Ze is elke traan helemaal waard. Ze is inderdaad écht een heel groot gemis! Mama was ook ontzettend belangrijk voor ons! Jouw dank.. dank je wel.. we hebben het me veel liefde voor elkaar gedaan!
Ze heeft in het begin Harten7 boek wel gelezen, maar later niet meer omdat ze moeite had met concentreren. Op basis van hetgeen ze gelezen heeft, om het verhaal, omdat ze me kent en weet hoe ik schrijf, om wat ik erover verteld heb, heeft ze vaker aangegeven dat het zéker een écht boek moet worden. En natuurlijk ook omdat ze wist dat de opbrengst helemaal bestemd is voor kankeronderzoek. Alleen al daarom hoop ik dat er héél veel verkocht worden! Hoe? Na ja, dat weet ik dan nog niet...
Maar kump good zou de andere overleden Harten7 vriendin zeggen..
Hoe gaat het met jullie?
Pap zei me dat het redelijk gaat. Gemis is groot en zit heel diep.
Veel liefs en dikke knuffels van mij xxxxxxxxxxx Hebe
Het gemis is erg groot inderdaad en zit heel diep. We hebben een goede vakantie gehad, we hebben de dingen die mama nog graag wilde doen gedaan en ik denk dat mama erg trots op ons is.
Net zoals ik op papa en mijn zusje ben. Ondanks het grote gemis en enorme verdriet slaan ze zich er beiden zo goed als kwaad doorheen. ♡
Hoe gaat het met u?
O lieve Daphne, vergeet je niet iemand? Ben je alsjeblieft ook heel trots op jezelf?! Ik heb zo het gevoel dat jij een belangrijke rol speelt in het welzijn (je snapt me wel) van jouw dierbare pap en zus. En ongetwijfeld ook alle andere dierbaren in jullie zo mooie gezin..
Zeker weten dat mama trots is op jullie!
Niet bij de pakken neerzitten zal ze ongetwijfeld ook vaak tegen jullie hebben gezegd, net zoals tegen ons. Ze zou het echt niet gewild hebben en in mijn overtuiging is er in het 'ergens' een plek waar ze is en met liefde en trots naar beneden kijkt naar jullie.
Serieus, er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. We hadden een soort van 'ochtendritueel', goeiemorgen, even WordFeud, even beppen met elkaar. Ze zit onbeschrijfelijk diep. Nu ben ik mijn boek helemaal aan het doorlezen en zie haar voor me in het karakter dat ik haar gegeven heb. Ze lijkt er op! Daar zit dan ook een 'zwaartepunt' voor mij.. Het gaat goed met me hoor, maar ook een stuk niet. Het gemis drukt zwaar! In relatief korte tijd 4 heel dierbare vriendinnen! Naast nog anderen.. en dan allemaal aan kanker. Daarmee leg ik mezelf veel druk op voor het welslagen van dat 'vermaledijde' boek.. Geld voor kankeronderzoek is een soort van 'missie' voor me geworden.. als dankjewel voor het feit dat ik er nog mag zijn..
En lieve Daphne, ik ben geen u. Gewoon Hebe. Heel graag :-)
En ik hoop dat als we pap het boek brengen, we jou misschien ook even zien. Jullie... mam heeft ons zoveel meegenomen in haar mooie gezin! Zo missen we jullie ook...
Ik ben je heel erg dankbaar dat we zo even contact hebben!
Dank je wel lieve Daphne!
Veel liefs xxxxxxxxxxxxx Hebe
Wanneer je boek uitkomt koop ik er ook een Hebe. Laat het me dan maar weten waar ik een kan kopen.
Lief!!
Dank je wel, ik weet je te vinden xx
De littekens die ontstaan wanneer we iemand verliezen, die littekens zijn een stille getuige van de liefde die we voor diegene voelen. Als het een diep litteken is, dan was (is) de liefde dat ook. Littekens zijn het bewijs dat we diep en intens kunnen liefhebben, en dat we, ondanks dit litteken, door kunnen gaan met leven en liefhebben. Het littekenweefsel is sterker dan het oorspronkelijke stukje huid. En die littekens zijn alleen lelijk voor de mensen die slechts kijken maar niets zien, en die geen weet hebben van de oorsprong van dat litteken.
De laatste passage van jouw gedicht maakte dat bovenstaand in me opkwam; ik denk namelijk te begrijpen wat jouw hersenen voor spinsels maken :-)
Dat jij jezelf maar altijd terug mag vinden, want alles wat je nodig hebt; dat zit vanbinnen. Nu heb ik zelf ook perongeluk een gedichtje gemaakt.
Liefs!
Pfff Helena, ik heb wederom een heel bijzonder mens mogen ontmoeten!
JIJ!
Dank dat je er bent! Ook al zeg er altijd bij dat het mooier was geweest als we elkaar nooit hadden ontmoet. Dan was er geen kanker bij jouw vader en dus niet in jouw jonge leven. Maar aangezien leven niet maakbaar is (heb ik ook al ergens geschreven) en kanker domme stomme pech waaraan niet zomaar te ontkomen is, ben ik blij dat ik je mag kennen.
Veel liefs xxxx van mij