Kanker is niet weg al is het weg....

Soms blijf ik me verbazen over de mensheid. Hoe leg je iemand die het niet snapt uit dat weg niet weg is? Niet bij kanker! Het is weg, ja, maar blijft altijd bij je..... Of zijn wij de enige genialen die dat snappen?
Ik kan er over meepraten - bij de eerste 2 x huidkanker had ik nog geen Kahler. Bovendien hoor ik natuurlijk wel eens wat in mijn omgeving; aangezien ik mijn oor altijd luisterend bij je neerleg als jij dat prettig vindt. "Het is nou toch weg, waarom ga je niet genieten?" Nou, misschien wel omdat er ook eventjes verwerkingstijd nodig is? Bijvoorbeeld? Het is nogal wat dat er een moordenaar in je lichaam gehuisd heeft. Hij kan dan wel vertrokken zijn, maar laat toch zijn sporen achter. Dus weg is weg is niet weg.

Nu ben ik zelf niet bepaald het type dat vasthoudt aan wat niet meer is. Hulp gekregen van de juiste arts die me van mijn huidkanker afgeholpen heeft. Wat dat betreft en betreffende de soort huidkanker, heb ik geluk gehad. Wat achterblijft is dat ik altijd alert ben op alle plekjes en vlekjes op mijn huid en die van mijn man. En als iets jeukt of prikkelt, vraag ik de huisarts het weg te snijden. Weg is weg. Dus...... is weg niet weg.......

Ik ben een geboren optimist en positief mens. Zie er niet ziek uit en gedraag me ook niet ziek. Het hoeft vooral ook niet steeds over mij en mijn kanker te gaan. Maar..... MAAR... ik heb het wél! Ik had het, ik heb het en ik zal het altijd houden. Letterlijk.
We genieten zoveel we kunnen. Nu kan het nog. Hebben we overigens altijd gedaan. Genieten van een dagje strand (2,5 uur rijden!) als het zomaar in maart een dagje mooi weer is en we vrij kunnen krijgen. Sinds de dood van Levi hebben we dat genieten weer opnieuw moeten leren. Alles voelt nu anders, maar dat heeft niets met kanker te maken. We worden blij van niks, omdat dat voor ons heel veel is. De meeste eenvoudige dingen zijn het meest waardevol. Het grootste geluk dat je kunt hebben, is gratis. Kortom, we maken wat van ons leven. Zodat we nooit hoeven zeggen 'hadden we maar.....'
Wat echter blijft binnenkomen zijn de opmerkingen - al wéét ik dat ze niet zo bedoeld zijn als ik ze hoor! - "Goh,leuk leven, zou ik ook wel willen leiden." Ja beste mensen, maar dan wel met mijn kanker erbij.
Gebeurt nog best vaak..... raar? Ja, we hebben het leuk. Jaha... we máken het leuk. En ja, soms even niet.....