Niemand meer dood aan kanker.... hoe mooi zou dat zijn!

"Mag ik u vragen waarom u deelneemt aan Alpe d'HuZes?" "Ja. Wij lopen mee voor onze dochter. Zij was 18 jaar en is vorig jaar aan kanker overleden." "Ja. Wij lopen mee voor onze dochter, - en moeder slaat haar arm om het meisje naast haar - zij is 12 jaar, heeft een hersentumor en is uitbehandeld." "Ja. Wij zijn een team oncologieverpleegkundigen en zien dagelijks wat kanker met de mensen doet."
We kunnen niet meer ophouden met huilen. We zijn op één van de voorbereidende bijeenkomsten van Alpe d'HuZes. Het is toeval dat de presentator bij deze mensen uitkomt met zijn microfoon. We weten al veel. 'Kennen' kanker en weten wat het doet. Weten wat het mét je doet. Zijn zelf al te veel dierbaren aan kanker verloren. Hebben nog dierbaren die nu de strijd strijden. Heftig strijden..... En ja, dan heb ik zelf ook een ongeneselijke vorm van kanker. Zit ik al ruim in mijn reservetijd.....

Alpe d'HuZes; volgens mij hoef ik niemand te vertellen wat dat is. Maar toch.... nooit kunnen we genoeg aandacht geven aan deze bijzondere groep mensen! Zéker alle vrijwilligers - oplopend tot een paar duizend in de koersweek - maar natuurlijk ook alle deelnemers verdienen doorlopend bijzondere aandacht. Een o zo bijzondere en vooral warme en gedreven groep mensen die zich gezamenlijk één doel gesteld hebben: NIEMAND MEER DOOD AAN KANKER! Mensen die een jaar lang meer dan hun uiterste best doen geld bijeen te brengen voor dit o zo goede doel. Mensen die dat al járen doen! Mensen die daarvan een soort 'levensmissie' hebben gemaakt. In 2015 ben ik besmet met het 'Alpe d'HuZes virus'. Mijn man ook; we kunnen het niet loslaten. Toen ik het eerste lustrum van mijn stamceltransplantatie mocht vieren - ik was al een dag of 10 heel onrustig - wist ik ineens dat ik iets wilde doen in de strijd tegen kanker en ook wát. Deelnemen aan Alpe d'HuZes en daarmee geld bijeen brengen in de strijd tegen kanker. Ik kan nog zoveel en heb vrienden overleefd die een chronische vorm van kanker hadden waarmee ze 100 hadden kunnen worden. En ik met mijn beperkte levensverwachting ben er nog steeds. Iets wat overigens best vaak heel raar voelt. Blij mee natuurlijk! Maar toch....
In 2016 hebben we deelgenomen en de berg lopend bedwongen. Deze unieke zo héél erg speciale ervaring van álles wat er in deze week gebeurt én mét je gebeurt, zou iedereen minstens één keer in z'n leven moeten meemaken. Dat menen we echt uit de grond van ons hart. Wat daar in die ene week kan! Saamhorigheid, liefde, verdriet, hulp, medeleven, begrip; zonder dat je praat, weet ik hoe het met je gaat.... Allen met maar één doel voor ogen en dat is KANKER DE WERELD UIT! Dat je écht gewoon 100 kunt worden met kanker!
In 2017 gingen we weer. Zo lang ik het kan, willen we ons inzetten in de strijd tegen kanker. Effectief inzetten. Geld bijeen brengen. Lopen voor al diegenen die strijden tegen kanker, voor al diegenen die zich zelf ook zo graag zouden willen inzetten, maar dat niet (meer) kunnen. We waren net in Frankrijk, 27 mei, toen we het intens treurige bericht kregen dat ons geweldige neefje Levi door een waterscooter overvaren was. Dood. Ons Levi dood. Nog maar 14 jaar. Kan niet! Nog steeds niet.... maar helaas is het waar. We hebben nog steeds moeite met deze ongelofelijke waarheid. Vanzelf zijn we omgedraaid en naar huis gegaan. Achteraf vraag ik me af hoe we in Godsnaam deze afstand zonder ongelukken hebben afgelegd. Tranen die niet ophouden. Verdoofd van verdriet. Dat laatste heeft wellicht de automatische piloot aangezet...
We hebben niet gelopen, maar ons geld is bijgedragen aan het totaalbedrag.
In juni 2018 tijdens Alpe d'HuZes zijn we thuis. Het is ons niet gelukt nog energie te hebben om ook maar één euro sponsorgeld te innen. Zoveel verdriet! Heel even hebben we gedacht dat het wel zou gaan, maar dat is jammerlijk mislukt.
In 2019 willen we weer deelnemen. We zijn al begonnen met sponsorgeld verzamelen. Hebben al geld gestort gekregen op ons speciale Alpe d'HuZes banknummer en er zijn ons envelopjes toegestopt. Ook spaart een lieverd geld in een box in haar praktijk. Super! Het begin is gemaakt. Vanaf 30 september kunnen we ons officieel aanmelden. Dan kan iedereen ons via de Alpe d'HuZes site sponsoren. Want ja, natuurlijk begrijpen jullie waar dit heen gaat.... SPONSOR ONS OF ÉÉN VAN DE ANDERE DEELNEMERS! Vrijwilligers en deelnemers zetten zich in in de strijd tegen kanker! Elke euro verdwijnt naar het goede doel; niets, maar dan ook niets blijft 'ergens hangen'.
Wij noemen ons bij deelname LEEF! Dus ons team, wij heten volgend jaar tijdens de Alpe d'HuZes op 6 juni LEEF! Omdat ook voor elke (ex)kankerpatiënt én iedereen die ernaast staat of hoe dan ook met kanker te maken heeft, LEEF een bijzondere betekenis heeft. LEEF zolang je kunt en probeer elke dag te koesteren. LEEF en maak herinneringen. Mooie herinneringen. Fijne herinneringen. Bijzondere herinneringen. Voor jou als patiënt fijn om mee bezig te zijn. Voor hen die achterblijven later van onschatbare waarde. LEEF. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. LEEF!