Spiegel
Schreeuw
Ik schreeuw
een schreeuw
dé schreeuw
die scheurt
mijn keel uiteen
vals en gemeen
de snijdende pijn
die als een sneltrein
in vliegende vaart
mijn brein door waart
krast intense en diepe wonden
in hels verdriet
van zoveel
wat niemand aan mij ziet
Ik schreeuw
een wilde schreeuw
wil dat ie me helpt
de bloedende wonden stelpt
schreeuw
help
help mij
en
mijn pijn
niet om mij
die pijn
veel groter
die van anderen
dan de mijne
is
haar
en
is
zijn
pijn
....
Schreeuw
ik schreeuw
terwijl ik schreeuw
voel ik mij klein
nietig
niets
verdrietig
om iets
te groot
voor mij
waarbij ineens
als bij toverslag
mijn schreeuw
geen geluid meer
geeft
stil is
zwijgt
nederig
stil
klein
een beeltenis
die kleine
ben ik
zo voel ik mij
maar
die ander zegt
zó zie ik
jou
jij
bent
die kleine
jij
bent
jouw spiegelbeeld
Ik ben de laatste weken niet fit geweest. Fysieke pijn.. wow! Oeps, ik dacht dat ik heel wat gewend was met mijn kanker, maar dit voelde bijna als evenaring van het begin van mijn Kahler. Gatsie! Bed was tijdelijk de beste plek, omdat staan, zitten, hangen me niet echt fantastisch afging. En ja, dan dwalen gedachten hun eigen bedachte rondje en voeden mijn brein met veel naast dat van mij. Ik kreun van pijn en tranen rollen me over de wangen. Driedubbele pijn. Die van mij, daar in dat bed. Die pijn voelt als... bad memories naar 12 jaar geleden. Die van mijn familie, o mijn God alle woorden schieten te kort. Die van jou, daar in de boze wereld die kanker heet. KKK! Ik kan de letters niet nóg groter maken! Kutklotekanker! En ach, hoe mooi leven ook is, soms is er niks mooi aan leven! Terwijl we, en ik, het toch graag willen leven dat leven! Denk ik meteen aan nieuw leven, oh, ik denk aan een heel lief vriendinnetje dat dat geluk nu in haar buik voelt. Ik smelt en voel de blijdschap om haar geluk. Ondanks pijn. Ondanks verdriet. Ik voel geluk. Ik voel...
Er is iemand mijn leven binnengewandeld die me regelmatig een spiegel voorhoudt. Jak! En soms ook ontroerend. En zo. Maar ja, ik wil het niet weten. Kan het niet geloven. Gek mens. Dat mens dus. Nu heeft iemand anders me onderstaande foto gestuurd (krijg die niet goed zichtbaar boven mijn blog).
Hebe, du hast unheimlich viel Kraft in dir. Das bist Du: foto. Dies verkörpert wer Du wirklich bist.
Dat ben ik dus. Vindt zij.
Oeps..
En wow!
Ben er heel stil van. Ontroerd. Geraakt. Ze treft me diep in mijn hart. Terwijl ik nét de eerste twee coupletten van het gedicht geschreven heb waarmee ik mijn blog begin. Hoe zeer ik alle ellende, pijn en verdriet van mij en iedereen van me af wil schreeuwen. Terwijl ik me vreselijk klein en nietig voel. Ik schrijf er het 3e couplet maar achteraan... En ja, ik hoor je!
Wonderen bestaan
je hoeft er alleen maar in te geloven
en als je in de spiegel kijkt
zie je al een wonder staan
zoals heel veel
dat heel gewoon lijkt
toch wonderlijk bijzonder is
Liebe Daniela,
Den dritten Teil meines Gedichts verdanke ich dir!
Lieve allemaal, ik wens je dat ook jij jezelf ziet in de werkelijke grootte die je hebt. Toppers en kanjers hier, stuk voor stuk. Topsport bedrijven we hier en kampioen zijn we allemaal. Absoluut en tot het einde toe.
Kaarsje brandt.
Voor ons allen.
Voor ons.
Van mij.
Veel liefs en heel veel liefdevolle hele warme knuffels!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Hebe
34 reacties
Ik miste je al lieve Hebe. Ik kon mij nog net bedwingen om niet in de snoek te stappen om te zie hoe het met je ging. Voor het zelfde zit je mooi in CH ons van afstand te begluren!
Denk ook jij goed om jezelf? ( Zei de oen die er niks aan kan doen)
O, en ik heb mijn best gedaan het nog een beetje bij te houden.... snif... maar lief dat je me mist :-)
Ben ook nog ziek geweest van de griepprik, och, kon er nog wel bij... Normaal is mijn man dan paar dagen niet fit, nu was ik het haasje.
Doe wel op mij letten... beetje dan hihi
Knufs van mij xxxxxx
Lieve Hebe, ook deze foto heb ik altijd bewaard. Gaf mijn vriendin, die ook deze vreselijke K. ziekte had zoveel kracht gegeven. Dikke knuf May
O May, wat is ie mooi!
Alsof ie z'n voetjes op het gladde (kanker)ijs zet en groeit...
Knuffels terug xxxxx
Ach vrouwke toch! Een flinke klap terug! Jeetje! Blijf vooruit kijken!! En inderdaad die spiegel voorhouden... bikkel ben je!!
Xx
Haha, jij ook hè lieffie!
xxxxxx van jouw Ruudje en mij
Lieve Hebe,
Wat erg dat je zo'n pijn hebt en zoveel verdriet.
Maar je hebt een zinderend mooi blog geschreven. Weet dat ik me daaraan optrek.
Heel veel liefs,
Hanneke
O lieverd, je bent diep in mijn hart en gedachten als ik schrijf!
Dank voor jouw mooie woorden!
Liefs en dikke knuffels xxxxx Hebe
Als ik in de spiegel kijk zie ik GEEN wonder staan
Ik kijk en begin van onder langzaam tot boven aan.
Platvoeten maatje boot
een buik gelijk, een olie tanker
en dan dat hoofd
een paardenbek met flaporen.
Nee dat kan mij niet bekoren.
Lieve Hebe blijf rustig liggen tot het weer gaat
blijf schrijven en dichten op jou kunsten staat geen maat.
Liefs en sterkte
Lieve Ron,
Jij kijkt niet met de goede ogen
ogen die geen ijdelheid vermogen
maar ik kijk naar jou
met ogen die ik vertrouw
want ik zie een zo mooie man
die gevat en liefdevol reageren kan
die mooi is zoals ik bedoel
met platvoeten, flaporen, de hele boel
omdat daarin zit dat wonder
dat is echt geen bedonder
puur, oprecht en heerlijk
voor velen hier onontbeerlijk
dat ben jij, geloof me maar
zo je bent, maak je wondertjes waar...
Liefs xxxxxxxxxxxxxxx van mij
ps
Ik lag natuurlijk wel krom van het lachen!
lieve Hebe,
wat een prachtig gedicht heb je gemaakt. Heftig, ontroerend en mooi om te lezen. En door stem te geven aan je pijn en frustratie en ons daarin mee te nemen verandert er ook iets bij mij. Net alsof het ietsje minder zwaar word doordat je het letterlijk in je gedicht een stem geeft.
Wauw wat ben jij op alle fronten hard aan het werk zeg. Respect! Ik heb met je te doen hoe zwaar je het hebt én ik bewonder je kracht om ondanks dat alles ook nog steeds positieve dingen te kunnen zien. Uit ervaring weet ik dat soms ook hard werken is. You go girl!!
groetjes
Christa
Lieve Christa,
Wat een ontroerend mooie lieve reactie! Bijzonder dat je deelt dat mijn woorden wat met je doen.. je een beetje steun geven... dank!
Liefs xxx Hebe
Ach lieverdje toch wat een leed lees ik hier nu ,wat erg dat je zoveel pijn hebt heel veel liefs en dikke knuffels hes😘🍀🌻
Dank je wel lieve Hes!
Vele lieve dikke knuffels terug! xxxxxxxxxxxxxx Hebe
Lieve Hebe,
Een heel mooi gedicht, heel veel sterkte met de pijn, wat vreselijk...
Lieve groet Hilde
Dank je wel lieve Hilde!
De pijn pijn is minder erg dan de 'verdriet pijn'. Je snapt het wel denk ik...
Het komt weer goed, ik herken ook mijn geluk. Maar ja, soms valt het me allemaal zo zwaar..
Lieve groetjes Hebe xx
Dat snap ik heel goed ! en het is ook heel erg zwaar allemaal...
Dikke knuffel voor jou!
Lieve groet Hilde
Lieve Hebe, wat een bijzondere schrijfgave heb je. Dat kan alleen maar als het recht uit het hart komt. Ik voel het. En hoop zo dat je je snel weer wat beter voelt. Houdoe😉😘😘
Ohh, zo lief gezegd! Dank lieve Simone, en ja, ik voel me wel weer beter. Soms 'werkt' het allemaal even niet.
Hoe gaat het met jou?
Lieve Hebe, ik heb jouw gedicht verschillende keren nu gelezen,....en telkens voel ik jouw pijn,...maar ook de mijne,...toen ik hoorde dat de Kahler weer actief was geworden,...heb ik letterlijk geschreeuwd,....voor het eerst,...in 2 en een half jaar , vechten tegen die KKK kanker. nu rollen er weer tranen over mijn wangen,...want inderdaad we willen leven, dus knokken we weer door.
Het kon niet uitblijven , dat je letterlijk ziek bent geworden, nadat jij alsmaar door bent gaan, na alle verlies, dat je hebt geleden,...en dat je een plaatsje moet geven,....lieve Hebe neem daar de tijd voor, maar weet dat ik aan je denk, van je houd,...en voor je bid,... en hopen , en geloven,..daar weer kracht en moed van te ontvangen.
Lieve groet, en een dikke knuffel
Bets
Lieve o zo lieve Bets!!
Ik mag nu wel even tranen laten rollen bij jouw zo lieve woorden! En ja, je snapt het helemaal en kiest er precies de woorden voor die passen. Zonder daarmee de andere lieve reacties te kort te willen doen!
Dank je wel lieve Bets voor je liefde, gebed, hoop, geloof, kracht en moed! Ik raap mij weer bij elkaar hoor!
Liefs xxxxxxxxxxxxxxxx en dikke knuffels van mij
Prachtig, Hebe. Je hebt woorden gegeven aan wat ik soms voel: dat het in je binnenste schreeuwt. Van pijn, verdriet, over ziekte, verlies, onrecht. En ik het hardop wil uitschreeuwen. Heel hard. Maar ook dat ik me stil en klein kan voelen door diezelfde pijn en het verdriet.
En de plaatjes zijn prachtig en bemoedigend (ook die van May!)!
Dank je wel. Heel veel liefs XXX
O lieve Frieda!
Ook jij weet het weer zo te verwoorden zoals ik dat gevoel gevoeld heb! En ja, die plaatjes ontroeren mij nog steeds. Diep zelfs... Al heb ik er moeite mee mezelf te vereenzelvigen met geen schattige welp/katje te zijn maar een leeuw...
Heel veel liefs met knuffels terug!
xxxxxxxxxxxx van mij
Lieve hebe ,
Mooi geschreven weer,deze is voor jou
https://youtu.be/3gqbE9jDI1g
Xx Linda
Lieve Linda, dank je wel!
Uhmm... ik ben heel handig (in andere dingen).. Ik krijg alleen maar reclame als ik op deze link klik? Ligt aan mij uiteraard, maar hoe doen jullie dat?
Knuffels xxxxxx Hebe
Zo dus.
Oooo wat mooi!
Dikke tranen hier!
Er straalt kracht uit...? Die ik hoor, zie en voel...?
Wow!
Heel veel dank lieve Zweef en nogmaals veel dank lieve Linda!!
Dankje zweef,ik ben blond 😁
Lieve Hebe,
Wat een na te periode maak je door. Mijn hart doet pijn voor jou. Ik hoop dat je dit weer snel achter je kan laten.
Liefs, Karin 😘😘😘
Dank je wel lieve Karin!
Ja, het valt 'even' allemaal niet mee. Bij alles wat er 'loos' is, hakt de dood van mijn petekind er heel zwaar in. We betekenden zoveel meer voor elkaar dan 'alleen maar' tante - neef. Hij was de peetoom van ons overleden neefje van 14... Gatsie, wat een drama toch!
Ik ben nu bezig kerst voor te bereiden. Is teveel werk hier om maar voor 2 weken te doen. Petekind en neefje waren ook allebei kerstgek, dus (misschien) gek genoeg, voel ik me nu heel erg met hen verbonden nu ik het hier versier.
Liefs met knuffels van mij xxxxx
Lieve Hebe,
Wat een prachtige omschrijving van jou. Mooi gedicht. Ik zie het helemaal voor me: je zwelt met de frustratie, de boosheid, de pijn, het onvermogen... en de schreeuw, die maakt je klein en nietig.
De schoonheid van je poezie staat in schril contrast met hoe jij je nu voelt. Dat maakt het nog indringender.
Inderdaad: soms is er niks mooi aan leven, en toch wil je het. Dat is voor mij trouwens ook heel herkenbaar.
Ondertussen kan ik alleen maar hopen dat jij je heel snel weer wat beter voelt. Dat jij herrijst als feniks.
Liefs, Mirjam
Lieve Mirjam,
Dank voor je woorden, zo mooi en zo heel erg 'wat het is'.
Ik herrijs als een feniks... wat een prachtige, bijzondere metafoor!
Ook de Griekse mythologie past, als Hebe 'ben' ik de Griekse godin van de Jeugd. Wat aldus mijn oudere zus perfect bij mij hoort (niet ouder dan 6 als er sneeuw ligt, en zo...)
Dikke knuffels lieverd!
xxxxxxxxxxxxx Hebe
Hè Hebe wat vervelend die pijn en het in bed moeten liggen. Hopelijk knap je vlot weer op en kun je de pijn stillen zodat je weer meer bewegingsvrijheid krijgt.
Zet em op tijger!
Dank je wel Herwin!
Die tijger brult alweer een beetje, dus ik vertrouw erop dat het weer goed komt. Fysiek in ieder geval vrijwel oké. En nu ik hier kerst mag 'toveren' voel ik me weer dicht 'bij mij'..
Lieve groetjes Hebe xxx