Thuis ben ik waar ik thuis ben
Als mijn thuis mijn thuis niet meer is, kom ik thuis.
Mijn bankje. Nu en 'ooit'......
Overal waar ik ben, ben ik thuis. In verschillende opzichten is dat mijn geloof. Maar ook mijn ík. Thuis bén je waar je je thuis voelt. Thuis bén je bij wíe je je thuis voelt. Thuis ben je vooral als je je bij jezelf thuis voelt.
Mijn bankje. Nu en 'ooit'.....
Zo'n jaar of 9 geleden heb ik mijn Ruud gevraagd me hierheen te brengen als ik er niet meer ben. Een zo mooi plekje dat we eens zijn tegengekomen omdat we zo nieuwsgierig zijn waar elk paadje naar toe gaat. Natuurlijk één van de vele plekjes hier in dit land die ik in mijn hart gesloten heb. Maar dit is bijzonder. Hier 'overvalt' het me...... Dit fenomenale uitzicht! Het feit dat ík dit zien mag.... Dat ik hier nog komen kan. Dat wíj hier samen zitten. Dat velen in hun 'run' naar beneden dit mooie plekje geheel ontgaat.
Ik zit dan nog volop in herstel en kom weer boven. Ik ga goed vooruit hoor, maar tja, ik wil graag steeds een 'stapje' meer. Deze keer hebben we besloten dat hier letterlijk uit te proberen. Hoe ver ik komen kan. Of ik komen kan waar ik komen wil. Hele dag de tijd. Voldoende brood, fruit, drinken en iets lekkers bij ons. Als ik het heb gehaald, hoef ik verder niets meer te doen. Kabelbaan terug, auto en het eten is al klaar. Het zal je duidelijk zijn dat het me gelukt is. Bij ons bankje hebben we iets minder dan de helft geklommen. Tuurlijk kan ik dit! Ik ben een kanjer en een bikkel, zou iemand die me toen nog niet kende, me ongetwijfeld ingefluisterd hebben.
Ik krijg gelijk. Natúúrlijk kan ik dit. Het doet zeer! Vrijwel elke stap omhoog doet zeer! Zoals overigens nu ook nog steeds; met dank aan een beschadigde heup en arm. Maar.... pijn is maar pijn en de voldoening en vreugde en het ongekende gevoel van trots, zijn enorm en overweldigend. Mijn in de zon glanzende tranen rollen over mijn wangen en weerspiegelen mijn geluk. Deze toer, deze tranen, dit geluk samen te kunnen delen met hem! Die dierbare man waarmee ik elke stap ziek zijn op zo bijzondere wijze heb gedeeld! Die het weliswaar niet altijd eens is met het tempo waarmee ik verder wil. Met de pijn die ik ervoor wil dragen die hij niet overnemen kan. Maar die onvoorwaardelijk vóór, naast en achter me staat. Dit voelt als rijkdom in de puurste zin van het woord.
Ons bankje. Nu en 'ooit'.
Nadat manlief de 70 is gepasseerd, is hij ervan overtuigd dat hij eerder gaat dan ik. Dat ik hém naar mijn bankje brengen moet. Ons bankje werd mijn bankje en daarna weer ons bankje. Voorlopig zitten we er nog goed. Genieten nog altijd even ontroerd van het prachtige uitzicht. Het voelt goed hier thuis te zijn.
Lieve groetjes Hebe
 Franns.jpg?itok=cO762zJC)
24 reacties
Hebe, au.......veel zoete au...
Prachtig!
liefs,
Paul met .au.
Slik.....
en knuf xxx
Hebe
Lieve Hebe,
Wat een prachtig plekje 🤩. En wat super dat het je gelukt is, ondanks de pijn. En samen met je lieve man.
Een prachtig plekje, maar hopelijk duurt het nog heel lang voor je daar definitief naar toegaat.
Liefs Karin
Dank je Karin, dat is onze bedoeling ook!
Ik was heel jong tante; neven en nichten die onze as gaan uitstrooien zijn tussen de 47 en 50. Heb ik hen al gezegd dat ik die 25 jaar nog te gaan ga volmaken...dan moeten zij met een rollator de berg op....hahahahaha!
Liefs xxx Hebe
wat ik zie zijn colletjes van de buiten categorie net als jij even doorbijten maar dan heb je ook wat.
Sterkte
Hahahaha, sja.... heb gemerkt dat het me zwaarder viel; maar ik word er ook niet jonger op. En het was super mooi, warm weer.
Maar als ik dan helemaal boven ben, valt alle vermoeidheid van me af. Ben ik gewoon helemaal trots op mij!
Knuffel xxx Hebe
Het is inderdaad een prachtig bankje, wat zeg ik, 2 bankjes. Daar horen minstens 2 mensen op, jij en jouw Ruud, nog heel lang!
Liefs, Joke
Gaan we voor Joke!
En de grap is dat we feitelijk ook altijd beide bankjes gebruiken. Hoogst zelden dat er gelijktijdig andere mensen zijn...hihi
Liefs Hebe
Prachtige omgeving daar waar je je thuis voelt. Prachtig uitzicht en hopelijk kunnen jullie daar samen nog lang van genieten.
Liefs Alice ❤😘
Dank lieverd, daar gaan we voor!
Kus xxx Hebe
Lieve Hebe,
Weer een prachtige foto van een
unieke plek
in jullie vakantieland. Koester dit bankje en ga er regelmatig met Ruud van het uitzicht en de rust genieten. Liefs Ad
Dank je wel lieve Ad!
Dat zijn we zeker en vast van plan :-)
Knuffels xxx Hebe
Lieve Hebe, jullie bankje en de prachtige omgeving, past bij jou ontroerend verhaal. Zo mooi en met gevoel geschreven. Wat een doorzettingsvermogen heb jij en wat ben jij toch een mooi mens. Wees maar trots op jezelf, you did it!
Ik gun jullie nog vele mooie jaren samen ❤️
liefs Cecylia 🌹😘
Snif lieverd, wat mooi gezegd!
Heel lief en veel dank xxxxx Hebe
Wat een prachtige tekst!!!
Groetjes Hans
---
Oeps....! Dank Hans!
Alles is eigenlijk al gezegd, maar ik doe het ook nog een keer: wat een prachtig plekje! En wat heerlijk dat je het kon bereiken, en dat jullie er samen konden zitten en wat heb je dat mooi beschreven. En dat jullie er nog maar vaak samen mogen zitten, in levende lijve!
Veel liefs en een dikke knuffel, XXX
Veel dank Frie voor jouw mooie woorden!
We moeten er voorlopig ook nog zelf gaan zitten.... een deel van onze 'asuitstrooiers' moet nog oefenen die berg op te komen! Hahahahaha; alhoewel je er natuurlijk ook van boven kunt komen. Maar dat vinden wij niet zo fijn.
En ik heb gezegd dat ze ter nagedachtenis aan ons, onze wandeling moeten maken....
Dikke knuffels terug xxxxxx Hebe
Zo mooi geschreven! Ik voelde even zelf hoeveel voldoening het je gaf😀.
liefs Bianca
O ja Bianca, lief dat je dat zegt. Bijzonder dat ik aan jou mijn gevoel heb kunnen overbrengen.
Het is en blijft een heel speciale wandeling voor ons.
Liefs xxx Hebe
Lieve Hebe. Zo op zijn Hebes geschreven. Prachtig. Je laat ons voelen hoe het voor jou voelt. Maar ik besef dat dit gevoel bij jou nog veel intenser is. Veel herkenning wat jij schrijft over thuis. Geeft heel veel geluk. Intens geluk. Liefs Dasje 🌺🌺🌺
Een bankje op een rots.... Een rots die jou naar je bankje bracht.... Een rots die jou ooit weer naar dat bankje zal brengen....
Wat een prachtige uitzicht, Hebe. Wat een lieve plaats om er ooit voorgoed terug te komen. Maar nu nog niet. Je hebt nog zoveel mooie plekjes te bezoeken die jou ook met alle plezier zullen verwelkomen.
Wat een voorrecht om jouw plekje te mogen zien, dankjewel. Liefs, Tom.
Dank Tom!
Zo een mooie metafoor!
Het was alweer een paar jaar geleden dat we er waren. Ik moet wel fit zijn om de tocht te kunnen maken. Als mijn 'rugzakje' te zwaar is, red ik het niet (op de manier die wij graag willen en dat is berg óp).
Vorige week ging het super en waren mijn vriendinnen er gezellig bij. Met de vriend waarvan ik het kruisje (volgend blog) kreeg. Ze zijn er niet, maar toch altijd.
Ik ben een dankbaar mens!
Liefs xxx Hebe
oh wat mooi ik ben stil van de adembenemende natuur en geniet van deze fotos en vind het ook een mooie gedachte dus uiteindelijk weliswaar hoop ik nog lang niet zo egoistisch ben ik wel maar ooit dat jullie allebei weer thuis zijn gekomen en dan ook weer samen dat ontroerd me ,ik heb ook zon plekje veel minder mooi of idealistisch ,maar als ik er niet meer ben heeft mijn dochter de opdracht om een beetje van mijn as in het putje voor de deur van mijn thuis te strooien op een regenachtige dag zodat ik thuis ben gekomen daar waar ik het liefste was in mijn geval de bethaniendwarsstraat nr 9 1 hoog in amsterdam daar ben ik geboren en heb ik de eerste 2 jaar van mijn leven doorgebracht en later nog eens 9 maanden met mn broertje toen mn verwekker ons bij mn oom en tante na de dood van mn moeder gedropt had ,en voor mij is dat thuis mn moeder heeft er haar jeugd doorgebracht samen met haar pleegouders en als ik klein ben wonen wij daar met haar pleegvader voor wie zij zorgde na de dood van haar pleegmoeder die ook haar oma was .
liefs en een dikke knuffs hes xxx