Toekomst tot de dood
Ik heb zo mijn mijmer momentjes... om het zo maar te zeggen. Wij leven allen hier ook een 'bijzonder' leven; op welke manier dan ook dat je met kanker te maken hebt. Dood speelt altijd en bij iedereen een 'belangrijke' rol in het leven. Onder ons zonder twijfel indringend aanwezig; zonder daarmee anderen te kort te doen. Dood rommelt en rammelt aan de deur hier en daar en mijn hart loopt al een tijdje over van emoties. Ik wil niet dat 'sommige' dingen zo zijn zoals ze zijn en gaan zoals ze gaan.... Na ja...
Dood hoort evenzo bij het leven
als het leven zelf;
waarom hebben we er dan allemaal
een hekel aan
waarom vinden we dan meestal
dood zo een beladen woord
waarom.....?
Omdat……?
Dood is iets
iets dat ongrijpbaar is
voor ons als eenvoudig mens
Dood is iets
iets dat maakt ons onzeker
beangstigend voor ons als eenvoudig mens
Dood is iets
iets waarover we liever niet praten
heel moeilijk voor ons als eenvoudig mens
Dood is iets
iets dat verstoppen we onvindbaar ver
heel veilig voor ons als eenvoudig mens
Dood is iets
dat hoort er gewoon bij
dat willen we niet… als eenvoudig mens….
Dood gaan we allemaal
we tellen af |
op het moment dat we geboren worden;
de een mag heel lang tellen
de ander kort
een ander véél te lang
die telt maar door
een ander véél te kort
die kon nog maar net tellen
vinden wij…..
maar voor iedereen komt het moment
waarop dood erbij gaat horen
waarop dood het leven overneemt
soms welkom
wie herkent dat niet
vaak niet welkom
wie herkent dat niet
in ieder geval
in elk geval
onafwendbaar
hoe je het ook ziet
al ben je er ook nog zo lang
je ontkomt aan hem niet
Laat niet dood
je leven leven
verhinder dood
je angst te geven
laat niet dood
jouw dag beleven
verhinder dood
macht na te streven
laat niet dood
je verlammen en beven
verhinder dood
je geen leven te leven
Als 'mijn hart spreekt', denk ik altijd zéér aan jou en jij die hier bent en het zo zwaar hebt; op wat voor manier dan ook. Ik bid, en hoop en duim en brand kaarsjes en denk aan jullie.
Wéét dat!
Ik wens jullie alle goeds. Veel liefde, vriendschap en genegenheid. Veel ontelbare mooie momenten, dagen en gebeurtenissen. Tot het einde toe.
Veel liefs xxxxxxxxxxxx Hebe
20 reacties
Dat dood gaan is een ding
leven en dood een gulden ring.
Zonder dood geen leven,
zo samen zijn zij verweven.
Sterkte Hebe
Dank lieve Ron!
Als we dood erbij laten horen
kan hij nooit ons levende leven verstoren
Soms willen wij meer dan dat wat is
daarvoor zijn we mens
en is daarmee niets mis
behalve dat we 'protesteren'
als dood ons een lesje leven wil leren.....
Leven en dood gaan hand in hand
en dát hebben wij nou net niet in de hand
Knuffels xxxxxx Hebe
Hoi Hebe,
Zeker gedachtes die regelmatig door mijn hoofd gaan, alleen praat
ik erg makkelijk over de dood en "verlang" er soms naar.
Niet dat ik dan gelijk levensmoe ben, maar de weg er naar toe is
vaak het meest waar ik aan denk.
De "nut " van de uitzichtloze weg er naar toe zie ik niet en daar maak
ik mij wel druk om.
En wat er na de dood is weet niemand,[ zelfs ik niet...hahaha ] maar
ben er wel een beetje nieuwsgierig naar.
Ik laat "de dood" zeker mijn leven niet beheersen, maar hij staat toch
wel erg dicht naast mij [ ons]
XXX Hans
---
Hey die Hans! Fijn je hier te lezen!
Ik herken dat wel hoor (ja, zelfs ik....), dat er momenten zijn dat je zou willen dat het hier allemaal klaar is. Al moet ik bekennen dat dat alweer een hele tijd geleden is en ook 'allerlei' andere omstandigheden naast mijn ziek zijn een rol speelden.
De 'menswaardige' weg naar mijn einde toe, heb ik goed besproken en vastgelegd met en bij mijn huisarts. Kahler is één van de meest pijnlijke vormen van kanker. Ook al heb ik een (extreem, is me verteld door diverse artsen) erg hoge pijngrens, ook bij mij zit er een grens aan dat wat ik verdragen wíl. Los van of ik dat kan......
En ja, natuurlijk beangstigt me dat wel. De weg die ik gegaan ben, wil ik zeker niet herhalen.... Ik probeer dat los te laten; net zoals een eventuele 2e stamceltransplantatie. Het zou 'een enorm geluk' zijn als ik die nogmaals zou mogen ondergaan. Aan de andere kant denk ik 'O nee, niet nóg een keer!'
Terwijl dat me mijn leven heeft teruggegeven....
Je hebt gelijk. Ik laat me en mijn leven ook niet 'opslokken door de dood', maar ja, hij is wel áltijd verdomd dichtbij en voelbaar!
Lieve groetjes xxxx Hebe
lieve hebe
deze komt wel even binnen
prachtig verwoord
en jou wens ik ook
alle goeds. Veel liefde, vriendschap en genegenheid. Veel ontelbare mooie momenten, dagen en gebeurtenissen. Tot het einde toe.
en brand mijn kaarsjes ook voor jullie !!
xx astrid
Dank je wel lieve Astrid!
Voor de goede wensen en de kaarsjes.
We stoken hier wat af onder elkaar..... Als je dat van boven zou zien, zouden wij de wereld verlichten. Als je dat bekijkt vanuit je hart, is dat ook zéker waar!
Veel liefs voor beide! xxxx Hebe
"Waarom zou ik bang zijn voor de dood? Zo lang ik er ben, is de dood er niet, als de dood er is, ben ik er niet."
Dit citaat van Epicurus geeft mij rust. Ik wil heel graag nog leven, maar ben niet bang voor de dood. Wel voor de weg er naar toe.
En je hebt het weer prachtig mooi geschreven, Hebe, dat zou ik bijna vergeten.
Liefs en leven toegewenst,
Hanneke
Dank lieve Hanneke! Prachtig citaat en ja, hij geeft ook wel troost. Ik had ook meteen iets van 'o ja, die ken / herken ik'...???; terwijl de naam Epicurus niet per se bellen doet rammelen.
Hoort bij 'niet verlangen naar iets wat je niet hebt en daardoor niet genieten van wat je wel hebt' ??
Na ja, ook een mooie. Mijn moeder schreef tig (eigenlijk met grote letters!) spreuken op grote vellen en gebruikte dat overal door ons huis 'als behang'. Vooral Couperus was haar favoriet; misschien heb ik daarvan het citaat onthouden.
En ja, terugkomen op dood gaan... Zoals ik bij Hans ook schreef; inderdaad is de weg er naar toe soms wel iets om bang van te worden. Te twijfelen of ik het zo aankan als ik nu denk; en dan (steeds vaker!) denk dat ik dat niet ga kunnen. Dat voelt voor mij wel raar en als 'niet ik'. Geef het maar te wijten aan te veel dierbare dood om mij heen de laatste jaren....
Liefs en knuffels xxxxxxxx Hebe
Mooi geschreven Hebe, en wat een mooi lief mens ben je toch, je moest eens weten hoeveel je mij raakt met al je schrijven ik wens jou ook alle goeds en liefde en vreugde toe.
Dikke knuffel van mij,
Bets
Lieve Bets, zó lief dat je dat zegt! Ik voel me rijk en enorm dankbaar dat ik op deze manier 'van waarde' voor je ben! Met heel veel liefde voor de mensen om mij heen schrijf ik alle woorden die je leest.
Het doet veel met me dat je zegt dat ik je ermee raak.....
Hele dikke knuffels terug!!
xxxxxxxxxxx Hebe
Lieve Hebe,
Waar haal je toch steeds weer al die pracht vandaan. Alleen al om jouw gedichten open ik soms weer Kanker.nl.
Mijmermomenten, ik heb ze nu bij meerdere mensen en zeker bij Joke meegemaakt. Meegelift op lieve, kleine zoektochten naar wat eens was. Mooie, lieve, maar vooral weemoedige momenten. Steeds vaker kwamen ze voorbij, momenten van even nagenieten, even terugkeren naar.... Momenten die mij pas veel later leerden dat het einde nabij was.
Jij? Hoever ben jij? Lieve Hebe, ben je al onbewust afscheid aan het nemen? Ik wil graag nog heel vaak jouw gedichten voorbij zien komen. Doe je dat alsjeblief? Voor ons, voor mij?
Liefs, Tom XX
Ja lieve Tom!
Na al een stel o zo mooie en ontroerende reacties lees ik jou en grijp maar weer naar de zakdoekjes. Wij dames (vriendinnen) hebben daar een speciale box voor. Blijft bij ons horen en ons eindeloos troosten......
Lieverd, ik leef. Leef, ervaar en voel. Van alles veel, maar dat laatste is gewoon 'mijn tweede ik'. Ik voel hoe ik leef, wat ik leef en beleef, hoe ik ervaar, wat en dát ik ervaar, enzovoorts. Al dat gevoel pruttelt dan een tijdje als een rommeltje in mijn hoofd en hart. Tot er ineens een luikje opengaat en ik gauw begin te schrijven. Zonder er bij na te denken, schrijf ik wat en hoe ik voel wat ik voel. En dat is wat jij en jullie lezen. Gevoel uit mijn diepste zijn vertaald naar woorden.
Of leg ik dat nou te 'zweverig' uit?
Ik denk niet als ik schrijf. Ik voel.
Ik ben zeker nog niet bezig met afscheid nemen. Ik ben er wel meer mee bezig of ik het zal kunnen zoals ik altijd gedacht heb dat ik het zou kunnen..... Ongetwijfeld inherent aan de vele dierbare overledenen (en nu strijdende) om ons heen. Dood is gewoon heel dichtbij.
Dát en de 1e kick-off (soort van) van de Alpe d'HuZes (die wij zouden hebben gelopen dit jaar om mijn 10 jarig jubileum te vieren) voor 2021, hebben bij mij een vlammetje doen aanwakkeren. Ik ben nu bezig om een gedichtenbundel samen te stellen, die ik graag voor het goede doel wil uitgeven. Als ik me over het probleem 'hoe breng ik dat aan de man' heb heen gezet.
Want dat is wel een probleem voor een onbekende schrijver; de marketing en verkoop moet je helemaal zelf regelen. En daarvoor ontbreken zowel de middelen als de energie. Zucht.....
Na ja, nu moet ik lachen. Toch. Ik heb nog geen tijd om dood te gaan. Ik heb nog van alles te doen en te regelen. Wil ik. En hoop dat ik die kans (nog) krijg. Pfff, sja, zo zijn er meer..... Maar mede met hen in gedachten, ga ik mijn uiterste best doen voor AD6 / KWF zoveel mogelijk geld te krijgen. Dus ja, nu ik dat zo schrijf, moet dat bundeltje er maar komen.....
Heel blij je te lezen Tom! En ik hoop dat nog veel vaker te mogen doen!
Liefs xxxxx Hebe
Lieve Hebe,
Zo duidelijk als het maar kan. Ook ik ben niet bang voor de dood. Ik heb geaccepteerd dat ik voortijdig kom te overlijden is het niet aan de kanker dan wel aan de behandelingen.
Maar nu nog niet. Nu steek ik een kaarsje voor hen die het nodig hebben. En ga nog even verder met leven.
Liefs Alice ❤😘
Hanneke jou wijsheid van Epicurus spreekt mij ook heel erg aan.
Lieve lieverd!
Ik traan, ik lach, ik traan, och, zo van alles door elkaar. Het is jouw tijd zeker nog niet!!!!! Mooi niet!!! Je blijft nog maar lekker lang bij ons. En mooie verhalen vertellen over je jongste kleinkind. En kaarsjes branden. Ik doe mee.
Vele dikke knuffels xxxxx Hebe
Lieve Hebe,
Ik weet niet hoe ik het moet verwoorden maar je blog geeft handen en voeten aan de gedachten van ons allen. Leven, dood, hoe gaan we ermee om. Ik heb me regelmatig afgevraagd hoe ik een jaar geleden blijkbaar nog dacht dat ik onsterfelijk was (of zo?? hoe dan?? struisvogel alsof ik nog 18 was??) en pas sinds de diagnose met mezelf in gesprek ben gegaan. Ik ervaar mijn gesprek met mezelf waardevol, in de zin van voorbereidend op een onzekere toekomst of de dood, maar ik besef me retegoed dat mijn "in principe curatief" totaal niet te vergelijken is met palliatief en nog onzekerder / lichamelijke gevolgen / anders.
Ik wens jou, mij, iedereen sterkte in "de toekomst tot de dood" zoals je blog heet, maar tegelijkertijd het genot van heel veel meer waardering van die toekomst die er is.
Dank voor je blog en overpeinzingen, mooi..
Liefs, Joke
Dank jij voor jouw mooie en eerlijke reactie Joke!
Ik prijs mij gelukkig dat ik altijd gelukkig en blij geworden ben 'van de intentie' en niet van de 'waarde'. Ofwel even blij met een bosje vers geplukte paardenbloemen als met een boeket rozen. En zo kan ik nog talloze vergelijkingen opsommen. En ja, ik ben vaak voor gek verklaard.
Al lang voordat we wisten van mijn ziekte, hebben wij tegen elkaar gezegd (nav gesprek over ons leeftijdsverschil later als we oud(er) zijn) dat we tot op dat moment in ieder geval al genoten hadden. Van ons samenzijn, maar zeker ook van alle dingen die we (naar vermogen letterlijk en figuurlijk) gedaan hadden. Dat we nooit zouden hoeven zeggen 'had ik maar zus of had ik maar zo', als de één de ander voor altijd moet missen.
Wel ben ik 'dichter' bij mij / mijzelf gekomen.
Wel heb ik geleerd / ben nog aan het leren mijzelf voorop te stellen.
Wel weet ik nu wie échte vrienden zijn.
Wel weet ik nu wie écht om me geeft.
Dát vond ik best een heel zwaar pad. En nog. Heeft ook pijn gedaan. En nog.
Lieve groetjes Hebe xxx
Mooi gedicht, Hebe, dank je wel. Al kan ik zelf wel makkelijk over de dood praten, ik doe dat niet vaak, want ik merk (en weet) dat veel mensen dat afschuwelijk vinden.
Ik sluit me verder volledig aan bij Hanneke's reactie. Dat is een beetje gemakkelijk ;-) maar precies hoe ik er over denk.
Veel liefs! XXX
Hey lieve Frie, we zitten 'akelig' op één lijn!
Dank en dikke knuffels xxxxxxxxxxxx
Na het lezen van deze aflevering kwam er een citaat van Gandalf in me op:
“All we have to decide is what to do with the time that is given to us”.
En jij gebruikt je tijd erg goed.
Faery
Ik heb het al heel vaak gezegd je bent een gezegend mens Hebe dat je zo feilloos kunt verwoorden en schrijven ,en zo ontroerend ook dank je dat je alles opschrijft ik lees en leer er van
heel veel liefs hes xxx