Vriendschap. Lotgenoten. En wat er gebeurt als die twee samenvloeien....

  • Openbaar blog
  • zondag 14 juli 2019
  • 723 x gelezen

Vriendschappen zijn rijkdom. Vriendschap is geen bezit dat je kunt hebben. Vriendschappen zijn cadeautjes.  Vriendschap is voor mij een van de meest bijzondere dingen in mijn leven. Lotgenoten. In het tweede leven dat ik erbij gekregen heb, ontmoet ik lotgenoten. Kanker treft velen, dus mijn leven verrijkt zich met vele lotgenoten. Verrijkt zich.... Verrijkt zich, schrijf ik. En ja, dat meen ik ook. Een leven zonder kanker is als de hemel op aarde. Alleen beseffen we dat pas, als we die hemel verlaten en in de hel van kanker terechtkomen. Geheel onvrijwillig en we hebben er ook niets slechts voor gedaan. We zijn 'alleen maar' ziek geworden. Heel gewoon ziek. Maar dan anders. Levensbedreigend. In veel gevallen tenminste. Soms niet. Dat is fijn. Maar toch.... de kanker die was, blijft voor altijd bij je; is voor altijd deel van jou. 

Vriendschap in de wereld die kanker heet, is een gevaarlijk cadeau. Je weet namelijk nooit hoe lang je die vriendschap die je een leven lang zou willen koesteren, zult hebben. En nee, dat weet je 'normaal' ook niet, maar je begrijpt wat ik bedoel. Wij begeven ons op gevaarlijk ijs. Lotgenotenvriendschap.... Hoe moet dat nu als je samen ongeneselijk ziek bent? Yakkie! Maar de verbondenheid is zó groot! Herkenning zo fijn. Begrip en medeleven ongekend...... De genegenheid zit al gauw diep als je elkaar beter leert kennen. Hier op dit forum 'wandelen' mensen rond die ik niet meer kwijt wil! Waar ik tegen zeggen mag wat ik wil; wat ik voel, wat ik níet voel, wat ik vind, wat voor klotezooi het is en hoe zeer ik er genoeg van heb. Alles mag. Het is zelfs dik oké. Want ik schrijf soms precies wat een ander voelt en ervaart maar niet zeggen kan. Omgekeerd geldt dat natuurlijk ook. 'Onze' Ron kan zo heerlijk 'zo ik helemaal níet ben' uit de hoek komen en dat raakt me telkens weer. Hij komt binnen op een manier waarop ik me ook had willen uiten. Gewoon, de botte bijl erin. En toch..... met een zó piepklein hartje! Ik smelt voor de woorden van Jolanda, Alise, Frie, Viooltje, Dasje, Pasje, Nik, Rita, Aurelia, Cecylia, Daan, Tom en vele anderen meer. En ja, dan komt het moment waarop ZE er niet meer is. Jolanda was speciaal voor velen. Jolanda was 'gewoon' Jo. Bevlogen, open, eerlijk, medelevend, zoveel compassie, zoveel genegenheid, altijd mooie woorden, zo veel mooie woorden voor jou, zo dapper, zo trots, zo'n enorm mooi mens! 

Al voordat we weggingen voor onze Alpe d'HuZes gaat het minder met haar. Als we terugkomen na 3 weken, gaat het inmiddels dramatisch slecht met haar. Het raakt me. Een schot in de roos midden in m'n hart. We hebben die twee maanden regelmatig geappt. Open en eerlijk. Dat kon met haar. Zó mooi. Zo dankbaar voor. Haar pad, dat ook het mijne zal zijn. Tja, dat komt binnen. Meer dan ik had gedacht. Dan ook verdwalen mijn gedachten in de nieuwe vriendschappen die ik heb mogen ontvangen. Ik zeg verdwalen, want na de beleving op de Alpe ben ik nog niet in staat gebleken er een weg in te vinden. Vriendschappen die zó bijzonder zijn! Vriendschappen die velen in het normale leven helemaal niet kennen. Intens en compleet. Eerlijk, open en vertrouwd. Diepe genegenheid. Herkenning. Enorm medeleven. Warmte en liefde. Zoals onze Feel Good Frieds appers. ZO DIERBAAR! En lieve Ron die zelf zegt al een tijdje aan het schuiven te zijn met zijn grens. NOU, DAT JE DAAR DAN NOG MAAR EINDELOOS LANG MEE DOORGAAT! We kunnen en willen je helemaal niet missen! Maar toch goeie, als jij vindt dat het jouw tijd is, ben ik 'blij' voor je. Dankbaar dat ik je gekend heb in de meest kwetsbare tijd van je leven. En ook anderen. Wat doet het pijn vriendschap te voelen! Zoveel pijn deze te mogen voelen, ervaren, beleven, vasthouden, koesteren, teruggeven........ Maar ja, zonder deze pijn had ik de liefde ervan niet gekend...... Lieve allemaal, we wéten het ook allemaal. MAAR HET DOET ZO GODSAMMES ZEER! Ik lijk te verdwalen in mijn tranen, terwijl ik ook me zo ontzettend gelukkig voel dat jullie er allemaal zijn! We zijn er voor elkaar; delen de meest intieme dingen met elkaar, bloggen er 'vrolijk' op los en spuien onze gevoelens de wereld in. Dat durven we, omdat we niet de enige zijn. Heerlijk gevoel te weten dat we nooit alleen zullen staan. Wij zijn er voor elkaar. Kom maar, ik ben er voor je. Hoe bijzonder is dat! Kom maar, ik ben er voor je. Ik prijs me gelukkig dat in alle eerlijkheid tegen je te zeggen. Kom maar, ik wil er voor je zijn. Je bent een vriend. Wat een rijkdom!

Het verrijkt mijn leven

vriendschap

het geeft me een warm gevoel

vriendschap

het maakt me compleet

vriendschap

het laat me nooit in de steek

vriendschap

het bepaalt mijn leven

vriendschap

het is als regen na droogte

vriendschap

het zit als een gemakkelijke oude stoel

vriendschap

het is als een warme deken in een koude nacht

vriendschap

het is als een zonnestraal in de duisternis

vriendschap

het is jong en verfrissend

vriendschap

het is bij je ook als je het niet ziet

vriendschap

het zit voor míj in het hart van mijn vrienden

vriendschap

het zit ook bij jou

vriendschap

anders had je dit niet kunnen lezen.

 

Reageren
Volgend blogbericht

28 reacties

Ja en nou ben ik in tranen...Godsamme Hebe wat raak je me diep...

In mijn boek heb ik deze bijzondere plek geprobeerd te beschrijven als een tuin met vele poorten en achter elke poort 'woont' een lotgenoot. Er wordt nogal wat afgetuinierd en tussen de gewassen van wanhoop, verdriet, angst en onzekerheid door, vindt je er ook royaal begroeide velden van begrip, troost en medeleven. Er ontstaan vriendschappen, er worden zaadjes en stekjes gedeeld,  maar bovenal bloeien er bloemen die je nergens anders zult tegenkomen en jij bent zo'n bloem Hebe, net als heel veel anderen die ik inmiddels in deze tuin ben tegengekomen. Vele dierbare bloemen leven helaas niet meer, hun tuin achter hun poort is leeg en dat doet zeer, heel erg zeer, maar toch... als ik in mijn eigen tuin rondwandel kom ik ze opnieuw tegen. Dan zie ik hoe hun gedeelde zaadjes en stekjes wortel hebben geschoten en uitgroeien tot krachtige planten en op die manier leven ze verder en ben ik ondanks het verdriet en gemis zo ontzettend dankbaar dat ze mijn tuin bevolken.

Jolanda was uniek, haar tuin hier achter haar poort zal leeg blijven en dat doet ondraaglijk veel zeer, maar weet je lieverd, als je goed in je hart kijkt, en in je eigen tuintje gaat speuren, weet ik zeker dat ze ergens in een hoekje, heel stiekem, wat zakjes 'Jolandazaad' en stekjes voor je heeft achtergelaten. Heel veel sterkte morgen!

Laatst bewerkt: 14/07/2019 - 20:15
Reageren

Zo'n lieve woorden Rita! Dank je wel. Mijn tuin is een 'rommeltje'; er bloeit van alles en alles door elkaar. Zonder logica; alleen met liefde alles liefdevol door elkaar geplant. Echte stekjes, planten, stenen, mos, enzovoorts van velen. Wat de vogels ons brengen, mag ook al blijven. Uiteindelijk hebben ze dat ergens meegekregen....... Tja, dus als ik met mijn liefde naar een bloem kijk, zie ik velen die me dierbaar zijn. Niet wáren, nee, altijd zijn.....

Laatst bewerkt: 15/07/2019 - 19:34
Reageren

Lieve Frieda. Probeer dat doodenge gevoel van je af te zetten. Ik begrijp wel wat je bedoelt, maar het is zo, zonde. Niemand kan in de toekomst kijken. Maar koester juist dat jij zo'n bijzondere vrouw bent. En dat er zoveel lieve mensen om je heen zijn die zo begaan, betrokken, vol bewondering en warmte voor jou zijn. Koester dat de vriendschappen steeds hechter worden. Liefs Dasje. ❤️😘💋🌹

Laatst bewerkt: 14/07/2019 - 22:05
Reageren

Ja hè Frie...... Toch weet ik dat het ons lukt daarover uit te stijgen. Dat doen we al. We kennen de eventuele 'consequenties' en toch gaan we door. Worden we steeds hechter. We laten het gebeuren en genieten daar zelfs van. Hebben zoveel steun aan elkaar! Tegelijkertijd kunnen we ook in een deuk liggen van het lachen; soms zelfs praktisch in één adem door na of tijdens de vele dikke tranen. En alles daar tussen in. Dat is verbondenheid in de puurste zin van het woord. En dat is iets waarvoor je moet openstaan en zijn zo wij zijn. Daarvan ben ik overtuigd.... we hebben elkaar niet voor niets cadeau gekregen en we nemen ons cadeau met overtuiging en liefde aan. Liefde is sterker dan dood. Onze verbondenheid en diepe genegenheid voor elkaar zal altijd blijven. Zal er altijd zijn. De grijns hand in hand met de doos van Frie.....

Laatst bewerkt: 15/07/2019 - 19:43
Reageren

Een blog zoals alleen jij dat schrijven kan, Hebe, gevoelsmens, taalvirtuoos maar bovenal een warme, hartelijke vriendin voor ons.

Het is indrukwekkend wat het recente overlijden van geliefde bloggers als Doortje en Jolanda hier heeft losgemaakt. Het is indrukwekkend hoeveel steun er is voor wie het moeilijk heeft en hoe de vreugde van een goede uitslag aan een ander wordt gegund.

Maar wij er zijn natuurlijk ook voor de velen die niet op de voorgrond treden op deze site. Die niet bloggen, maar wel gul hun waardering en medeleven uiten zonder dit in dezelfde mate terug te vragen. Of die zich, wanneer het slechter gaat, terugtrekken in de stilte van hun eigen omgeving, zodat wij ons afvragen hoe het met hen gaat zonder daar nog antwoord op te krijgen. Van wie wij niet weten of en hoe lang ze er nog zijn.

Ik hoop dat ook al deze mensen steun vinden in dit forum.

Hebe, bedankt voor je prachtige blog.

Hanneke 

Laatst bewerkt: 14/07/2019 - 21:06
Reageren

Wow Hanneke, voel me zeer vereerd..... en diep geraakt..... De doos van Frie biedt alweer uitkomst.......

Aan die anderen, daaraan denk ik ook vaak. En hoop ik dat alle geschreven woorden van zovelen, óók van betekenis zijn voor hen die zelf niet schrijven. Het is ook oké als je niet zo als wij zozeer wordt meegesleept in de gebeurtenissen die hier plaatsvinden. Het is goed dat beter los te kunnen laten dan wij........

Iedereen neemt afscheid op zijn of haar manier. Is ook goed. Soms denken wij, goh, hoe zou het zijn met....? Maken we ons soms zorgen en zouden het zo graag willen weten. Niemand loopt dezelfde weg als wij. En die dat wel doen, slaan meestal op enig moment een andere weg in of kiezen een ander pad of spoor. Daarmee om te gaan, valt niet altijd mee. Maar ach, daarvoor hebben we elkaar, toch?

Laatst bewerkt: 15/07/2019 - 20:10
Reageren

Lieve Hebe,

Vriendschap is heel belangrijk, het moeten verliezen van een lotgenoot heel heftig. We hebben een verbondenheid helaas wat we liever niet hadden. Maar zonder die verbondenheid hadden we niet wat we nu hebben.

Love you all ❤

Laatst bewerkt: 14/07/2019 - 21:51
Reageren

Zó waar lieverd! Ik heb het jullie een keer gezegd.... IK KAN JULLIE NIET MEER MISSEN, MAAR O, WAT HAD IK JULLIE GRAAG NIET GEKEND! De armoede van de ziekte wordt gecompenseerd door de rijkdom van de vriendschap. Bizar. Dat zal het altijd blijven. Bizar. En bizar mooi......

Laatst bewerkt: 15/07/2019 - 20:14
Reageren

Lieve Hebe. 

Wat een prachtige woorden over de unieke eenheid die door een dodelijke ziekte wordt veroorzaakt. Kanker verbroedert. In alle pijn, angst, verdriet, eenzaamheid, maar ook in blijdschap. Met stille tranen lazen we je blog.  Ja, we zijn open, of juist gesloten. Maar allemaal hebben we dezelfde behoeftes. Allemaal zoeken we een schouder om op te leunen, een luisterend oor, een stil gebaar van meeleven. Dankjewel. XX, Joke en Tom. 

Laatst bewerkt: 14/07/2019 - 23:23
Reageren

 

Het contact dat wij met elkaar hebben de verbondenheid het delen van leed, het openstellen van je geest de inkijk in je ziel het delen van dat diepe smart. Het feest der herkenning de orgie van het lijden, maakt het inleven zoveel makkelijker oprechter en gemeend. Vriendschap is weten wanneer en hoe laat dan ook je bij iemand aan kunt kloppen er altijd open gedaan word naar je word geluisterd en gesteund .

Voor alle duidelijkheid ik heb geen zaad in de rondte gestrooid.

Sterkte en bedankt

Laatst bewerkt: 15/07/2019 - 00:09
Reageren

Nou beste Ron..... jouw zaadjes in de vorm van jouw blogs, jouw reacties, jouw medeleven, en zo nog meer, zijn voor altijd in onze harten geplant. Of het nou je bedoeling was of niet, je hebt het wel voor elkaar gekregen. Door simpelweg jezelf te zijn.....:-)

Laatst bewerkt: 15/07/2019 - 20:18
Reageren

Lieve Hebe, 

We kennen elkaar niet, maar ik heb het gevoel dat ik je een klein beetje ken door de verhalen over de lunch die je georganiseerd hebt en een aantal van de blogs die je geschreven hebt. Mijn complimenten voor deze blog over het tweesnijdende zwaard van vriendschap met lotgenoten! Ik heb daar de laatste ook veel over nagedacht, maar jij hebt het zeer treffend verwoord. De vraag is: wat doe je na één of meerdere heftige ervaringen, waarbij een lotgenoot overlijdt? Persoonlijk kies ik er nog steeds voor om contact met lotgenoten te houden. Ook sta ik open voor nieuwe vriendschappen. Dit vanwege de steun, de openheid, eerlijkheid, van elkaar kunnen leren, ervaringen kunnen delen en het onderlinge begrip wat moeilijk te vinden is bij iemand die geen kanker heeft (gehad) en/of ongeneeslijk ziek is. De vaak intens verdrietige, andere kant hiervan neem ik maar voor lief. Een lotgenoot met wie ik veel contact heb gaf aan dat ze, nadat er een aantal lotgenoten overleden zijn, terughoudend is in het aangaan van lotgenotencontact. Dat is ook een strategie. Er is wat mij betreft geen goed of fout wat dit betreft. Ik ben in elk geval blij dat ze met mij blijft bellen, Appen en persoonlijk af blijft spreken. Het is namelijk een geweldig mens door haar warmte, gevoel voor humor en levenslust. 

Laatst bewerkt: 15/07/2019 - 09:00
Reageren

Lieve Jessica, dank voor je reactie! Mij hebben velen letterlijk afgeraden te doen waarmee ik nu bezig ben. Bloggen oké, maar niets anders lezen en al helemaal niet reageren en contact maken. En ja, met de beste bedoelingen! Ik snap hen, want ze kennen mij en ik hen. Maar toch..... hoe dierbaar de mensen om mij heen en hoe zeer ze het beste voor me wensen, ze kunnen nooit voelen en begrijpen wat lotgenoten ook voelen en begrijpen. We zijn onder elkaar ook hondstrouw, en ja, hebben eigenlijk ook altijd tijd voor elkaar....... 

Heel mooi dat je die vriendschap kent! Koester hem en ik wens je dat je hem nog lang mag vasthouden!

Laatst bewerkt: 15/07/2019 - 20:25
Reageren