Was ik een boom..
HUT!
Maar nee, het is KKK. Ik mag van mijn tante, en dat is de allerliefste tante van de wereld!, geen K meer zeggen, dus is het HUT. In ons vorige gesprek wel, één keertje dan. Deed zij me na, want ja, K ís het ook! Alhoewel ze toen nog de hoop had dat er wat op de plank zou liggen en nog zou werken bij haar. Maar helaas mag dat niet zo zijn. Over eventjes heb ik geen tante meer... En ondanks de dankbaarheid dat ik haar heb mogen hebben, doet het vreselijk veel pijn haar te laten gaan. Toen 2 jaar geleden mijn oom overleed, zei ze 'ik kom wel als ik ook 85 ben'. Dom als ik ben, ging ik daar gewoon van uit. Tante blijft hier nog een jaar of 6 en wie weet vindt ze het dan nog zó leuk dat ze nog seffies (om het op z'n Volendams te zeggen) langer blijft. Nu gaat ook zij de stap maken waar we allemaal voor komen te staan. HUT!
Als leven intens beleven wordt, gaan mijn gevoelens alle richtingen uit. Soms raken ze kant noch wal, soms vliegen ze me aan, soms herken ik mijzelf niet meer. Ik zal de laatste zijn om me te beklagen over het leven dat ik leven mág. Integendeel! Maar... dat betekent niet dat het altijd meevalt en rozengeur en maneschijn is! Weer integendeel... Soms (regelmatig?) is het gewoon bitter en zwaar.
Wandelen gingen we. Lekker naar buiten, daarvan knap ik altijd op. Die bijzondere vakantieganger moet ik maar eens met rust laten... En dan? Ach, soms verbaas ik mijzelf...
Was ik een boom
gelijk een trotse plataan
uit hoogte werp ik een blik
zie ik dierbaren staan
je voelt dat ik je zie
ik geef je een geborgen plek
altijd kun je me vinden
op mijn vaste stek
Was ik een boom
ik zou je beschermen
stormen doorstaan
je voor onheil afschermen
schaduw kunnen geven
in de zomerse hitte
kan ik je met al mijn blad
in koelte laten zitten
Was ik een boom
komt ook de herfst voor mij
word ik kaal en bloot
maar ben toch blij
omdat ik altijd wederkeer
zoals ik was
en ook zonder bladerpak
in onze wereld pas
Was ik een boom
ik zou mijn takken buigen
in een liefdevolle omarming
tintelen je zintuigen
ik zou mijn bladeren
je laten strelen
het groene blad
om je lichaam te helen
Was ik maar die boom
groot en stoer en sterk
ik maakte van liefde
mijn levenswerk
sta voor jou
met geen hart van steen
want ik lééf
en ga nergens heen
Ik wens jullie allemaal zóveel liefs en leven!
xxxxxxx Hebe
16 reacties
Ach lieverd wat verdrietig weer je lievelings tante moeten missen ,zo in de tijd zijn het er veel te veel die je moet missen ,ik zou ook best een boom willen zijn wat een prachtig gedicht die zal ik zo af en toe even terug lezen want het raakt mij
heel veel liefs en dikke knuffs hes xxx
Ja hè Hes, het zijn er zóveel die ik missen moet! Pfff...
Enne... weet je... ik ben ook geraakt door dit gedicht! Het rolde al in mijn hart toen we nog in het bos liepen. Dacht ik zelf 'hoe kóm ik erbij?'..
Mooi dat het jou raakt! Lief dat je dat zegt! Dat geeft mij troost en kracht (dat mijn woorden er toe doen...)
Dikke knuffels van mij xxxxxxx
....(dat mijn woorden er toe doen...)
Lieverd, jouw woorden doen er toe; zet het niet tussen haakjes! Jij kunt zo mooi schrijven in dicht vorm dat je alle facetten pakt van het leven met een lach en een traan. Je raakt mensen met jouw woorden dus daarom moest ik hier even op reageren.
Ooo Elma!
Pfff... slik en kippenvel... en dankjewel, je raakt mij... zéér!
Wat jij ons wenst, dat wens ik jou ook lieve Hebe: heel veel liefs en leven ❤️❤️❤️
O ja, dankjewel lieve Monique!!
Knufs xxx
Lieve Hebe en Ruud
Wat naar dat jullie nu je tante moeten missen, weer een die jullie lief is.
Het is weer een prachtig gedicht wat je schreef
Jij zit aan de kant waar er steeds meer mensen wegvallen behalve familie ook van de ziekte kant.
Ik kan jullie alleen maar sterkte wensen, en weet dat we aan jullie denken.
Groetjes en een knuffel ook voor Ruud
Dat weet ik lieve Trees en dat vind ik super lief! En dank voor het compliment :-):-)
Love you both!
xxxxx van ons
Lieve Hebe.
Wat verdrietig om te lezen.
Heel veel sterkte.
Lieve groetjes Petra
Dankjewel lieve Petra!
Liefs xx Hebe
Lieve Hebe
En weer moet je afscheid nemen, van een geliefde, dat doet pijn en is verdrietig!!
En, Hoe nu verder?,
En dan komt er weer zo'n prachtig gedicht van je, ik denk dat jij in het dichten, al je emoties daarin kwijt kan, en zo alles op een rijtje te zetten .
Eerlijk gezegd ben jij ook die BOOM, uit je gedicht,
Een sterke boom op kanker.nl, die ons, mede lotgenoten wil helpen en beschermen tegen alles wat maar bedreigend is, Van liefde maak je je levenswerk?? dat doe je hier ook!!,
Voor velen, ook voor mij, ben je die vertrouwde, en toegankelijke lieve Hebe, op je vaste stek, waar we met al onze angst vragen en emoties kunnen komen en met elkaar kunnen praten op deze website.
Ik wil je nu een hart onder de riem steken, en je veel kracht moed en geloof toewensen, voor de komende tijd.
Dikke knuffel
Bets
En nou rollen hier de tranen lieve Bets!
Heel speciaal dat je zegt wat je zegt en hóe je zegt wat je zegt! Ben zeer ontroerd xxx
En ook dank voor je lieve wensen xxxx Hebe
Was ik een boom, prachtig! Sterkte, lieve Hebe XXX
xxx dankjewel lieve Frieda!
Dank je Hebe. Voor je mooie teksten. Ik zoek er een voor de afscheidsdienst van mijn man, die niet lang te leven meer heeft en wil er graag een van het forum en ben bij jou uitgekomen. Deze raakte me gelijk en zal hem met jou goedvinden graag willen voorlezen straks.
Groetjes Hermien (Theepotje)
O Hermien, ik lees dit nu pas!
Maar natuurlijk mag dat!!!
Ik vind het heel bijzonder dat je iets van mij gebruikt voor de afscheidsdienst van jouw man. Pff.. ben ontroerd! En als je denkt dat ik je anderszins nog helpen kan met een tekst, doe ik dat met liefde!
Heel veel sterkte!
Lieve groetjes Hebe