Zomaar een jaar.....

Er bestaan écht wel jaren waarvan ik er geen tweede hoef. Ondanks dat er ook dan best iets moois gebeurt; maar, zoals in het jaar dat ons 14 jarig neefje overleed, is dat moeilijk zo niet onmogelijk te zien, te voelen, te ervaren. Dit was ook zíjn tijd; zéker vandaag de dag van knallen en vuurwerk. Zijn geluk kon niet op! Hij sliep overdag met zijn vuurwerk onder zijn armen vastgekneld... Ik zat het grootste deel van de avond bij hem op een muurtje als hij met zijn knallers pronkte. Hoe meer herrie, hoe liever. Hoe meer tante Hebe schrok, hoe leuker. Bij de 'ernstige' waarschuwde hij me dan en als dat niet had geholpen, had hij de grootste lol. Ik ga zo meteen weer naar hem toe. Hoi zeggen op zíjn avond. Hij weet al dat ie nu geen vuurwerk af had mogen steken, maar wij weten dat hij dat toch gedaan zou hebben. Sja... zo was ie ook... Wat zouden we nu met z'n allen graag de boete betalen! Ongeacht hoe hoog, met liefde!
Als ik niet volkomen zou verstijven, bleef ik de hele avond op het bankje voor zijn graf zitten. Dat wil ik eigenlijk al die jaren al dat hij er niet meer is. Toch gaat dat niet, wil ik dat ook niet, en zijn we gewoon bij zijn oma, mijn zus. 's Nachts gaan manlief en ik er dan weer even langs. Vragen we of hij mee heeft gekeken. Vertel ik hem dat ik hem zo mis. Als we vannacht bij hem staan, hoor ik hem zeggen "tante Hebe, ik had het tóch gedaan!" Ja lieverd, ik weet het.....

Ik begin zwaar op mijn moeder te lijken. Zij kon zo heerlijk (voor haar niet altijd) mijmeren en jaar na jaar overpeinzen. En er verdrietig om zijn niet te vergeten. Als kind vond ik dat wel moeilijk; juist in de voor mij mooiste tijd van het jaar, voelde zij zo ongelukkig en was ze het liefst alleen en zonder licht. Dát heb ik gelukkig niet van haar geërfd, maar wel het overdenken van het jaar, jaren, mijn leven...

Zomaar een jaar
maar wel een raar
nog even en het is gedaan
komt er een ander jaartal staan

Ben ik er blij mee?
Ja en nee
dit jaar neemt ook
een (belangrijk) stuk
van mijn leven mee

Het heeft me vriendschap gebracht
die ik helemaal niet had verwacht
het heeft me vriendschap genomen
die had ik niet aan zien komen

Ja, het was een verloren jaar
toch klinkt dat ook erg raar
lijkt het op die kanker
die wil ik kwijt
toch heeft die ook
een deel van mijn leven verrijkt
want ook ik kan me vergewissen
dat ik stukken ook niet had willen missen

Zoveel ben ik al kwijt geraakt
maar.....
heeft dat me niet
tot mij zelf gemaakt?
Ik wil dat de wereld naar me lacht
leven heeft me zoveel moois gebracht
weet ik dat ik mensen raak
dat vraag ik mij zo vaak
kan ik geloven wat ik mag
dan leef ik weer een dag
na dag
na dag
ik wil niet zo zeer somber zijn
maar leven hier is toch wel fijn.....

Ik wens hier allen die er zijn
een jaar vol mooie dagen
weinig verdriet en weinig pijn
mocht dat jou niet zijn gegeven
wens ik jou dat je kunt beleven
dat je de kracht hebt om te gaan
als leven hier voor jou
niet meer kan bestaan
weet dat je nooit écht weg bent
voor een ieder die jou heeft gekend
je bent en blijft altijd
een deel van hen in levenstijd

Maak allen een mooie liefdevolle nieuwe overgang naar 2021!

Lieve groetjes xxxxxxxxxxx en veel liefs xxxxxxxxxxxx Hebe