Een tevreden terugblik, want "Wegen enstehen erst da duch in dem man sie geht .. "
WEGEN ENTSTEHEN ERST DADURCH IN DEM MAN SIE GEHT
(Franz Kafka)
Inmiddels ruim meer dan een jaar geleden, werd ik via twee online-gesprekken en een online paar uur durende cursus, welkom geheten als moderator bij Kanker.nl voor de gespreksgroepen “omgaan met Chemotherapie” en “omgaan met bestraling”.
Deelnemer was ik overigens al vele jaren; ik keek vrijwel elke dag op de site en bleef er dan langer “hangen” dan ik mij had gerealiseerd. Dus toen ik de oproep las waarin werd gevraagd naar nieuwe moderatoren heb ik mij, na overleg met mijn echtgenote, bij Femke, één van de community managers gemeld.
Ervaring (letterlijk) als moderator had ik niet of nauwelijks, maar letterlijk heel veel ervaring als patiënt had ik wel. En… bovendien heb ik mijn hele werkzame leven als professional in de zorg in diverse functies heel veel ervaring in het omgaan met patiënten/cliënten en hun naasten. Kortom, genoeg kennis en ervaring om als moderator aan de slag te gaan.
Na een prettig en stevig informatie en kennismakingsgesprek, een online-cursus voor moderatoren en tenslotte een online-kennismaking met mijn collega-moderator ben ik daarna eigenlijk meteen aan de slag gegaan.
Natuurlijk word je als moderator meer dan je soms lief is, geconfronteerd met zeer uiteenlopende verhalen van kankerpatiënten e/o hun naasten. Uiteenlopend in termen van: akelig, schrijnend, hoopgevend, verbazend, ongelofelijk, lief, helpend, bemoedigend, vol verbazing, inspirerend, hulpvaardig, en nog heel veel van dit soort termen meer.
Alhoewel ik de impact van alle verhalen en bijdragen op mijn eigen denken, doen en laten van tevoren überhaupt niet heel bewust had ingeschat… laat mij goed had kunnen realiseren, kan ik nu na ruim een jaar actief te zijn geweest, toch zeggen, dat ik goed kan omgaan met wat er als moderator zoal op mijn pad komt.
Hoe raar het voor menig ander ook zal klinken; ik beleef er op een bepaalde, moeilijk te omschrijven te definiëren manier, plezier aan. Waarbij ik meteen opmerk dat “plezier” wellicht niet het goede woord is, maar ik er eigenlijk geen beter woord voor kan vinden.
Moderator is inmiddels een vaste ochtendroutine geworden. Ik lees eerst de krant, check daarna mijn mail en kijk daarna in de mail map Kanker.nl of er berichten zijn.
Berichten waarop ik echt inhoudelijk wil gaan reageren, beantwoord ik niet via de iPhone of iPad, maar vanaf mijn laptop. Dat vind ik fijner werken omdat ik dan de tekst … de woorden… en de mogelijke impact ervan op de ander, echt letterlijk groot voor mij zie.
“Meehuilen met de wolven in het bos”, is niet echt mijn stijl. Het is meer het ontdekken van de vraag achter de vraag, mij realiseren wat het voor die ander betekent en waarmee… met welke woorden… welke zinnen… welke informatie hij of zij weer een beetje verder kan. Soms sluit dat aan bij mijn eigen gedachten en ervaringen, soms zoek ik informatie op, verwijs ik naar informatie op Kanker.nl en af en toe maak ik gebruik van de kennis van de medewerkers (verspreid over diverse disciplines) van Kanker.nl.
Zo kom ik uiteindelijk altijd tot een passend antwoord… en goede tip en/of min of meer de juiste woorden die aansluiten bij de gestelde vraag.
Naast moderator wil ik ook graag meedenken over en meewerken aan andere zaken die Kanker.nl al heeft of verder wil ontwikkelen… zeg maar innoveren. Daarvoor krijg ik waar mogelijk en gewenst ook de nodige ruimte…. Want er wordt allerminst stilgezeten bij Kanker.nl
De regelmatige (online) samenkomsten met- en o.l.v. Judith en/of Femke met collega moderatoren, bieden naast overeenkomstige ervaringen, vaak ook toch net weer een andere kijk op de casuïstiek waarmee we als moderatoren geconfronteerd worden. Wellicht is dat het best te betitelen als een fijne … prettige manier van intercollegiale intervisie.
Hoe dan ook… zo na ruim een jaar, kan ik alleen maar concluderen dat ik blij en tevreden ben dat ik vorig jaar herfst de stap om moderator op Kanker.nl te worden heb gezet.
Zo kan ik als Bart, als mens, als voormalig professional in de zorg, als (ex)patiënt iets doen met al mijn kennis en ervaring.
Bart S.