Eindelijk vakantie...

Corona vakantie annuleringen en daarna ook nog een ongelukkige val die een subcapitale humerus fractuur veroorzaakte, zijn denk ik de reden dat ik het gevoel heb dat ik al twee jaar niet op vakantie ben geweest... Nou ja...om het wat preciezer te formuleren; niet op  vakantie naar Denemarken bedoel ik dan eigenlijk.

Twee korte hotelreizen naar respectievelijk Twente en Oldenburg, een week in een natuurhuisje in Tubergen, een midweek in Noord-Holland op een bungalowpark en tenslotte ook nog een week op Texel in een vertrouwd appartement de afgelopen twee jaren, gaven blijkbaar toch niet dat echte gevoel van vakantie.

Terwijl ik dit opschrijf denk ik natuurlijk ook eigenlijk: "Zeurpiet... verwend nest" ... maar toch... de vakantie die komende vrijdag op de planning staat, voelt voor mij toch echt heel anders.
Ten eerste omdat die als vanouds minimaal twee weken duurt, we er een autoreis van ruim een dag voor moeten maken en het ons naar ons favoriete vakantieland Denemarken brengt waar het altijd echt heerlijk rustig is. In ieder geval nog vele malen rustiger dan in het voor Nederlandse begrippen, toch ook al rustige Friesland

Voor mij is vakantie een plek aan zee en strand ... of in ieder gevaleen plek heel dicht bij strand en zee. En... ook belangrijk... vooral niet in de zomer als iedereen naar het strand en zee wil... nee dat zeker niet... nee... bij voorkeur in het voorjaar of de herfst...!!!
Verder leuk klein knus houten huisje met een mooi uitzicht en bij voorkeur zonder directe buren.

Natuurlijk moeten er op redelijke afstand van het vakantiehuis een paar mooie kunst- of cultuur e/o geschiedenis musea in de buurt zijn ....maar veruit het allerbelangrijkste... vooral veel mooie interessante- en toegankelijke natuur.
Want... het allerbelangrijkste in mijn  vakantie is de natuur- en landschapsfotografie... Dat is mijn lust en mijn leven en sluit uitstekend aan bij grote interesse van mijn echtgenote in alles wat in de natuur groeit, bloeit en leeft.
We hebben bij voorkeur een huisje vanwaaruit we  de zonsondergang over het water kunnen zien... Maar als dat niet zo is, is het eigenlijk ook goed...

De laatste keer dat we In Denemarken waren, ging het niet goed met mij. Het lijf werkte niet mee... ik maakte mij zorgen wat er aan de hand was en kon dus absoluut niet genieten van datgeen ik normaal altijd wel van geniet. 
Uiteindelijk ontstond er bijna letterlijk iets van spanning en kortsluiting tussen mijn  lijf en hoofd... 

Heel vervelend .... en ook heel beangstigend.... Het feit dat mijn echtgenote deze vakantie ook niet erg mobiel was,-ze was in afwachting van een heupoperatie vlak na onze vakantie-, maakte het achteraf wellicht extra zwaar. Het zorgde er in ieder geval voor dat het een stuk ingewikkelder was om letterlijk "de rust" te bewaren.
Tenslotte hebben we dan ook aan de noodrem getrokken en aan onze kinderen gevraagd of ze ons wilden komen ophalen. Iets wat zoon en dochter spoorslags,-zelfs dezelfde dag nog-, hebben gedaan. Ongelofelijk fijn dat ze dat deden... dat voelde ondanks alle ellende heel erg goed en vooral waren we ook erg dankbaar.

Komende vrijdag is dus de eerste keer na die "bijzondere" ervaring, dat we weer naar Denemarken gaan...  Overigens is dit reis 1#2 van de reizen die we dit jaar naar dat land gaan maken... we maken ons dus geen zorgen zeg maar.
Zorgen....nee hoor... integendeel...ik kan niet wachten...en dat het ook nog mooier weer lijkt te gaan worden, is een mooi extraatje... 
Veel zon hoeft nl. voor een landschapsfotograaf met wat lichamelijke beperkingen absoluut niet ... met 4 vaccinaties en ook al een keer Corona te hebben gehad, hebben we er veel zin in.