Amputatie

Het is alweer veel te lang gelden dat ik mijn blog heb bijgewerkt, maar ondertussen is er veel gebeurd. Ik zal een snelle update geven zodat ik het schrijven weer op kan pakken. 

De operatie

Na alles goed doorgesproken te hebben, vond ik het deze keer minder eng om naar de holding te gaan. Immers voelde ik me veel beter na de 2e operatie, dus als we niks zouden aanpassen in de medicatie, moest het nu ook goed komen toch?!

Eenmaal op de holding kwam mijn oncoloog-chirurg even met mij praten. De borst amputeren en daar, even tijdelijk, een silicone in plaatsen, zou toch niet kunnen. Weken heb ik allerlei specialisten gesproken en uiteindelijk een beslissing genomen, die uiteindelijk toch niet kan. En nu moet ik in mijn eentje ineens een andere keus maken. Of amputeren en plat blijven, of een expander plaatsen achter de spier. Ik wilde beide niet. Ik hoop ooit een dieplap te krijgen, maar ik weet dus niet zeker of mijn buik daarvoor geschikt is. Helamaal afscheid nemen van mijn borst, vind ik daarom echt nog te eng. Die borstspier oprekken, vind ik echt zonde, gezien het niet nodig is voor de dieplap, maar het geeft wel de meeste mogelijkheden mocht de diep niet kunnen. Het word dus de expander achter de borstspier. Maar fijn is anders, zo vlak voor je operatie 

Eenmaal op de uitslaapkamer doe ik één oog open. Dat is beter dan de eerste keer waar ik de hele uitslaapkamer gemist heb, maar ik voel me zeker niet zo goed als de tweede operatie. Pff daar gaan we weer. 

Ik voel me ellendig en beland weer even naar mijn eigen planeet. Wanneer ik bij kom en het lijkt weer iets beter te gaan, mag ik naar het toilet. Helaas word ik daar enorm beroerd en val flauw. Mijn zuurstof is veel te laag, dus ik vertrek opnieuw,  nu met zuurstof, naar mijn eigen wereld. Waarom die narcoses steeds zo fout gaat is mij een raadsel.

Ik ben blij als het de volgende dag is, dat ik me weer wat beter voel en naar huis mag. Maar wat doet het een pijn! De expander is gevuld met 240cc. Het is best een fors begin en ik voel me alsof ik ben overreden door een trein. Ik kan mijn arm niet bewegen en zelfs de arm van de andere kant gebruiken doet pijn op mijn ribben. Dit duurt enkele weken zo. Ik kan niks, moet gewassen worden, en kan niet eens rechtop mijn bed uitkomen. Mijn hele bovenlichaam voelt verschrikkelijk pijnlijk en ik heb me nog nooit zo ellendig gevoeld.