2e Ac...dag haar!

Vrijdag 24 juni...het is tijd voor de 2e AC kuur. Ik merk dat ik er nu anders tegenaan kijk dan de 1e. Ik zie niet op tegen de kuur, maar ik zie op tegen de bijwerkingen. Het was een zware 1e week, maar wat moet dat moet en ik laat het maar weer allemaal over me heen komen....

Als ik een tijdje aan het infuus zit, word mijn naam geroepen vanaf de gang. Dat kan er maar 1 zijn denk ik ...Marian (mijn stads/lotgenootje via kanker.nl) komt als een echte Verstappen voorbij gesjeesd....zo snel dat ik haar bijna niet heb kunnen zien....Jammer dat de verpleging niet even de moeite nam om te stoppen, die houden we nog tegoed dus!

Eenmaal thuis voel ik me goed, moe, maar een stuk beter dan vorrige keer. Onze jongste is naar turnen, 3,5 uur lang, die is voorlopig niet thuis. Als mij man thuis komt van het werk, ben ik gedouched en klaar. Ik heb mijn haar uitgespoeld en er kwamen wederom enorme plukken vanaf . Afdrogen is niet te doen....wanneer ik dacht dat ik alle haren verwijderd had tijdens het douchen, zit alles weer onder tijdens het afdrogen. Overal vind ik donkere haren. Het irriteert me. 

Als Dennis dus thuis komt, vertel ik dat mijn haar klaar is, en laat mijn hoofd zien. "Wil je dat ik het eraf haal", vraagt hij. Hij had het liefst nog even gewacht,  maar hij ziet dat er geen houden meer aan is. 'Ja doe maar", antwoord ik .

Ons voornemen was om dit met beide kinderen te doen, voor de verwerking, maar het liep anders: onze jongste was op turnen en we legde de oudste daarom als eerst uit dat het tijd was om mijn haar af te scheren. We hadden ze afgelopen dagen al meegenomen in het proces van haar verlies,  maar het was toch even schrikken. We vroegen hem of hij erbij wilde zijn, maar dat was toch nog wat spannend. Hij is gaan douchen en ondertussen zijn wij met de tondeuse aan de gang gegaan. Uiteraard hebben we foto's genomen zodat onze jongste achteraf kon bepalen of hij het wilde zien. 

Tijdens het scheren, kwam de oudste toch even om het hoekje gluren. Eerst even onwennig, maar daarna was het oke. De jongste is daar wat makkelijker in, die kwam uit turnen, gaf me een dikke knuffel en vond mijn "haar" mooi.

Alles bij elkaar, ben ik blij dat ik van die irritante losse haren af ben. En laat ik eerlijk wezen... ik had het resultaat erger verwacht. De stap naar buiten is een ander verhaal, ik denk dat me dat meer moeite kost. straks ben ik voor iedereen die zieke vrouw....

Maar nu eerst weer een weekje afzien....