Curaçao, here I come............!!!

Op het moment dat ik dit schrijf, zit ik in het vliegtuig richting mijn geliefde eiland. Eindelijk! De reis die ik in december 2023 had moeten maken, ga ik nu realiseren. Ik heb deze keer niet aan de hele wereld laten weten dat ik op vakantie ging. Bang dat het weer op een deceptie zou uitlopen. Man, wat had ik toen toch een groot verdriet, ik was er kapot van! Ik heb nu afgewacht tot na de uitslag van de scan om te kunnen boeken. Ik wilde er zeker van zijn, dat ik met een “free mind” kon gaan. Ik had van tevoren met alle geneesheren, geneesdames en therapeuten overlegd om te weten of het echt veilig zou zijn om te vliegen in verband met mijn been. Mijn chirurg had me ervan verzekerd dat het veilig was, ik kon in mijn rechterbeen geen trombose krijgen; het bloed stroomt met moeite naar beneden en de weg naar boven laat niet toe dat er een propje naar boven kan schieten. Ik slik ook nog bloedverdunners dus dat zou allemaal moeten helpen. 

Ik was en ben eigenlijk toch een beetje bezorgd, omdat ik bang ben dat het been enorm gaat opzwellen. Want meestal krijg ik tijdens het vliegen naar Curaçao hele dikke voeten. Het zou zonde zijn, dat ik gedurende mijn vakantie daar hinder van zou ondervinden. Ik kreeg het advies van alle deskundigen om regelmatig te gaan staan en lopen in het vliegtuig. Ik moet zeggen dat het tot nu toe heel goed gaat. De kous doet prima zijn werk! Ik had zelfs even gespeeld met de gedachte om 2 kousen over elkaar heen te dragen om de druk te vergroten! Mijn fysiotherapeut vond dat niet nodig. Hihihihi, mijn lieve fysiotherapeut (een vlotte, enthousiaste meid) roept elke week dat mijn been er fenomenaal en sensationeel uit ziet. Zij is zó enthousiast dat ik er vrolijk van word als ik er ben geweest. Maarre…. het been gaat inderdaad sensationeel goed!! Ofschoon we als sardientjes in een blik zitten! Een overvolle vlucht met 10 (!!) baby’s aan boord, weinig beenruimte en waarbij je schouder aan schouder zit. Schandalig! Tegen betaling, krijg je extra beenruimte. Genoeg en comfortabele beenruimte zou toch gewoon standaard moeten zijn? Het is allemaal duur zat!

Men (de deskundigen, vrienden, collega’s, buren) vond het een goed idee van mij om nu er even tussenuit te gaan. Ik had het echt nodig. Ik was een beetje vast aan het lopen en deze vakantie zou heel goed voor mij kunnen zijn om even weg te zijn van de kanker. Ik hoop dat ik in staat zal zijn om 100%, volop en zorgeloos te genieten. Het doel is om alle ellende van de afgelopen 9 maanden te vergeten en als herboren terug te keren!

Maar nu eerst landen, en de jetlag overwinnen!