....de hulpbrigades....

Sinds mijn diagnose wordt er heel goed voor me gezorgd. Dat is heel fijn. Ik krijg veel aandacht en liefde uit alle hoeken. Het is voor mij heel moeilijk geweest om hulp te vragen. Ik ben niet anders gewend om alles zelf te doen. Mijn hele leven al. Het heeft zijn voordelen, want ik bepaal zelf mijn keuzes, hoef met niemand te overleggen en doe lekker wat ik zelf wil. Maar het kan ook wel eens vermoeiend zijn. want je staat altijd aan: denken, handelen, oplossen!  Je kan nooit eens een keer de beslissing aan iemand anders over laten. In deze nieuwe fase van mijn leven heb ik geleerd om hulp te aanvaarden. Het vragen gaat nog steeds moeilijk, maar als anderen het aanbieden, dan is het voor mij makkelijker om het te accepteren. 

Dus zo gebeurde het, dat er speciale brigades waren opgericht om mij te kunnen helpen gedurende deze intense periode. P-tje heeft dit bedacht en in het leven geroepen. Dat kan ze zó goed. En het mooiste is; iedereen doet belangeloos mee. Zo heb ik nu een kookbrigade en een schoonmaakbrigade. 

Afgelopen week kwamen de bakjes en de zakjes met voedsel aan de lopende band binnen. Ik mocht mijn wensen uitspreken, maar eigenlijk durfde ik dat helemaal niet! Ik was al blij dát er voor mij gekookt werd. Ik vertelde wel dat ik geen eetlust had en dat het dus belangrijk was dat wát ik at voedzaam was. Ik liet me graag verrassen; ik ben helemaal geen moeilijke eter. Ik lust alles (behalve zuurkool dan). Dus de kookbrigade zorgde voor gezonde voeding. En het smaakte allemaal heerlijk. Mijn voorraad is nu groot genoeg dus heb voorgesteld om deze week over te slaan.

En dan had je ook de schoonmaakbrigade. Om de week komt er één of misschien zelfs twee personen langs om wat huishoudelijk werk te verrichten. Afgelopen vrijdag was Pr. hier. Zij ging voortvarend te werk! Ik mocht niets doen. Na een korte uitleg en het opmaken van mijn bed moest ik gaan slapen en zij zorgde wel dat het goed kwam. Ik werd er verlegen van. Het voelde voor mij wat ongemakkelijk, omdat ik voor de afspraak met de haarspecialist het huis uit moest en bleef zij alleen achter. Maar dat was voor Pr. geen punt. Toen ze klaar was, trok ze de deur achter zich dicht.

Mijn buurvrouw Ma. neemt regelmatig (zeg maar gerust elke dag) eten mee. Soms neemt ze wat lekkers mee van de visboer. Ze komt bijna elke dag kijken hoe het met me gaat. Toen zoonlief de taarten uit Rotterdam ging ophalen, kwam hij terug met 2 grote bakken soep! Dat had mijn nicht Ma. gestuurd. En zo word ik aan alle kanten verwend. Ik laat het gebeuren, ik aanvaard het ik accepteer het. Want het het doet me goed.