Hoe gaat het? Het gaat.......
We zijn nu een week verder en hoe voel ik me? Muah.... het gaat. Ik heb een flink aantal goede dagen gehad. De bezoekjes, appjes en de attenties gingen gewoon door. Ik merk dat het contact met mensen mij heel goed doet. Het zorgt ervoor dat ik geen kans krijg om verdrietig op de bank te gaan zitten. Het leidt me af. Ik praat over mezelf, maar ook over andere dingen. Ik let er ook op, dat ik ook in de ander interesse toon. Want zij zijn er ook nog, het hoeft niet persé alleen om mij te draaien. Ik merkte wel, dat ik aan het begin van de week weer een beetje in de mineur raakte. Niet heel heftig, maar het sluipt er zo geniepig in. Ik heb er totaal geen invloed op. Het overkomt me gewoon. Of zijn het stiekem de moodswings van overgang? Ik merk ook dat ik afgelopen dagen heel slecht slaap. Geen idee waarom; het duurt úren voordat ik in slaap val en ik lig dan ook te piekeren over van alles en nog wat.
Verder gaat het lichamelijk wel goed. Ik ben ook van de paracetamol af. Ik voel geen pijn meer; noch darmpijn, noch sarcoompijn. Dus vond ik het niet nodig om paracetamol te blijven slikken. Tot vorige week voelde ik wel een soort "vibratie" een soort eisprongachtige trilling in de tumor. Geen pijn, maar wel dat er beweging was daar. Mijn eetlust is weer helemaal terug! Afgelopen weekend ervaarde ik zelfs een hongergevoel alweer. Ik eet wel kleinere porties nu; ik raak veel sneller verzadigd. Dit vind ik zelf wel positief. Hopelijk blijft het zo ook na de behandelingen. Verlies ik ook wat kilootjes! Ik ben nu veel meer bezig met het voedzaam en gezond eten. Ik maak elke dag een fruit smoothie en ik probeer goed te ontbijten. Met mijn rechterbeen gaat het ook best goed. Hij is niet meer zo dik en opgezwollen. Ik krijg nu oedeemtherapie en dat werkt. Het been is nu veel flexibeler. Als ik regelmatig met mijn been omhoog zit, neemt de druk behoorlijk af.
Tja, het moment dat ik wist dat zou komen, is daar: haaruitval! Het begon dat ik weet afgelopen vrijdag. Ik merkte dat er "down under" wat haartjes loslieten. Ik dacht: o jee, het gaat toch gebeuren. Dus ik trok aan mijn hoofdhaar om te kijken of het op mijn hoofd ook zover was. En ja hoor er lieten enkele haartjes los. Op dit moment laat het steeds meer los bij het kammen en borstelen. Als ik nu zou willen zou ik zó letterlijk het haar van mijn hoofd kunnen trekken! Ik heb ontzettend veel jeuk én mijn hoofdhuid is erg gevoelig. Vandaag was N-kie op bezoek en ik wilde haar laten zien hoe ik mijn haar uit mijn hoofd kan trekken. Oeps, niet helemaal volgens het plan trok ik een enorme pluk uit mijn hoofd. Dus ik heb nu een kale plek daar! Ik had een vriendin geappt hierover en ik las een artikel over haaruitval bij chemo. Beiden hadden mij overtuigd dat het nu tijd was om alles eraf te scheren. Ik heb buurvrouw Ma geappt met de vraag of zij morgenavond mij met de tondeuse wil kaalscheren. Nou, dat wil ze wel hoor. We gaan er een momentje van maken. Go bald or go home! Ik ben benieuwd hoe zoonlief hierop gaat reageren. Hij vond het te confronterend om mij te scheren dus vandaar dat de buuf dat gaat doen. Op tweede paasdag heb ik geoefend met het dragen van mijn chemomuts. Men vond het me goed staan; dat is fijn om te horen. Maar goed, ik heb mijn wenkies en mijn wimpies nog. Dat maakt ook écht een verschil hoor. Ik las vandaag dat de wenkbrauwen later dan het hoofdhaar uitvallen. OMG!!!!
Het goede nieuws is: dat ik een berichtje kreeg dat mijn pruik klaar is! Dat is heel snel gegaan, want op 22 maart ging ik hem bestellen. Ik mag aanstaande dinsdag hem gaan passen en schikken. Ik ben benieuwd!!
Aanstaande vrijdag is het weer zover: kuur numero twee. Ik vind het een dingetje hoor! Je zou denken dat ik nu weet wat het inhoudt en wat ik kan verwachten, maar ik ben er toch weer nerveus over. De oncoloog zei dat als ik de eerste goed doorstaan heb, dat ik de tweede ook wel goed zal doorstaan. Pffff, ik hoop dat ze gelijk heeft. Ik heb in ieder geval mijn anti-misselijkheid medicatie én mijn oxycodon voor eventuele pijn!