de spanning stijgt......
Gisteren eindelijk een telefoontje gehad van het AvL hospitaal. Vrij laat in de middag eigenlijk. Ik zat op de afdeling radiologie te wachten op mijn beurt: ik ging een echo maken om te kjjken of ik geen trombose had. Voor de derde keer al! Ik had in de ochtend gebeld met mijn huisarts om te vragen of ik iets kon doen aan mijn been. Hij wordt steeds dikker en mijn voet ook. Heel strak en stijf en het tintelt. Ik dacht dat ik misschien naar de fysio kon voor een massage of wat dan ook. De dokter ging bellen naar de internist van het Flevo en belde me later op met het bericht dat het verstandig was om nog een echo te maken. De huisarts vroeg of ik al bericht had van het AvL. Toen ik zei van niet zei hij dat het wel lang duurde en dat het nu wel cruciaal was dat ik geholpen werd. Hij stelde voor om nog een keer te bellen.
In ieder geval moest ik om 16.00 uur voor de echo. Zo geschiedde. Ik zat te wachten toen mijn mobieltje ging. Het was het AvL. Ze wilden een aantal afspraken inplannen. Nou, de eerste was dinsdag 13 februari. Ik moest er om 10.30 zijn en rekening houden dat het tot 15.00 kon duren!! Mijn hart ging tekeer; maarre....was het een intake of meteen al chemo? De mevrouw vertelde dat het een intake was, enkele onderzoeken en afhankelijk van wat ze vinden ook gelijk de chemo. OMG!!! Getverderrie!! Veel tijd om erover na te denken had ik niet, want ik werd naar binnen geroepen voor de echo. Uitslag: géén trombose!!
Ik ben zó bang voor chemo! Ik heb géén idee wat mij te wachten staat. Ik ben bang voor naalden én ik ben bang om over te geven! Prikken bij mij is altijd een issue. Ze kunnen nooit in één keer mijn ader vinden. Heel veel kloppen op mijn arm, voelen, vegen met alcohol. Hoe langer het duurt hoe gekker ik in mijn hoofd word! Ik maak zó vaak mee, dat ze al beginnen te roepen: "o, wat heeft u dunne bloedvaten, hopelijk gaat het in één keer goed"! En als ik zie dat er veel buisjes gevuld moeten worden, word ik bloednerveus. Het ding is: ik vind het eng om geprikt te worden én ik wil die naald helemaal niet voelen bewegen in mijn arm. Overgeven is een ander ding. Ik kan me niet heugen wanneer ik voor het laatst gebraakt heb. Als kind denk ik. Ik braak nooit! Ik weet niet eens hoe dat moet! Heb ik dan misschien een sterke maag? Is dat een goed teken?
Ik ben ook bang voor wat ik te horen ga krijgen. Is de diagnose veranderd? Hoe zit het met uitzaaiingen? Heb ik die dan toch? Wat is de prognose? De kans op genezing? De levensverwachting? Mijn haren verliezen en kaal worden vind ik minder erg. Ik weet niet eens of ik zo'n "ijskap" op mijn hoofd wil als dat zou mogen. Het haar groeit toch weer. Bovendien heb je tegenwoordig hele mooie pruiken en hoofddoeken. Van die mooie met Afrikaanse motieven. Je kan plakwimpers gebruiken en je wenkbrauwen laten doen. Al dit liever dan overgeven!!! Help!!!
Gelukkig gaat mijn vriendin P mee. En ze blijft bij mij tot het eind! Wat een held, ze verdient een medaille. Ze is al 2 keer met mij naar de dokter geweest. Stelt goede vragen, neemt de gesprekken op en leidt me goed af. Nu gaat ze mee naar het AvL.Maar goed ook, want ik zal wel op zijn van de zenuwen met een bloeddruk van 180!!!
Oh lord, help me get through this!!!!
5 reacties
Ik raad je aan om een PICC-lijn te nemen als je regelmatig geprikt zult moeten worden. Dat is weliswaar een ingreepje, maar daarna geen gedoe meer. Moet wel wekelijks worden schoongemaakt, maar ik vond het eigenlijk wel prettig om regelmatig een 'medisch' iemand te spreken.
Wat betreft overgeven: ik heb me zwaar beroerd gevoeld tijdens de chemo's, maar ik heb niet hoeven overgeven.
Je komt hier doorheen, één dag per keer. Blijven ademhalen, afleiding zoeken en zo goed mogelijk voor jezelf zorgen. Houd moed!
Hi Jetje,
Bedankt voor jouw advies. Ik neem het mee.
Pfffff....adem in, adem uit. Geen oog dicht gedaan vannacht!
Ik houd moed.
Groetjes
Jeetje wat moet jij je bang en onzeker voelen.
Het niet weten wat er gaat gebeuren wat betreft behandelingen is erg stressvol.
Gelukkig wordt niet iedereen misselijk van de chemo.
Je krijgt tijdens de chemo ook anti misselijkheidsmedicatie.
Ik vond het kaal worden wel heel erg, je raakt je persoonlijkheid kwijt, ook je wimpers en wenkbrauwen vallen uit( en al je lichaamsbeharing wat minder erg is en zelfs makkelijk( niet meer scheren)
Ik heb voor de chemo al een pruik uitgezocht en chemomutsen gekocht.
Daar heb ik een klein kapitaal aan besteed.
Vooral de zachte bamboemuts is voor s' nachts erg fijn.
Weet je al of je ook geopereerd moet worden?
Ik las ook dat je moeilijk te prikken bent, door de chemo zijn mijn aders dunner geworden ( ik wist niet dat dat ook een bijwerking was)
Ik heb een dubbele port a cath in mijn borst gekregen voor het infuus.
Maar een piccline in je bovenarm kan ook.
Ook zag ik bij andere lotgenoten dat ze hun arm in warm water deden om ze beter te prikken.
Bij het LUMC kan je ook naar een speciale afdeling voor mensen die moeilijk te prikken zijn.
Heel veel sterkte de komende tijd, ik hoop dat de chemo aanslaat en je geen bijwerkingen hebt.
Lfs Evi🍀
Beste Evi,
Bedankt voor jouw commentaar.
Ik weet niet of ik toch geopereerd word. Tot voor kort vonden de doktoren dat het niet operabel was, omdat het verweven was door bloedvaten. Maar ik zag dat ik op mijn eerste afspraak in het AvL ook een chirurg ga spreken. Dus zou het dan toch?
Ik roep nu heel stoer dat het haarverlies mij weinig doet, maar op het moment dat ik met mijn neus op dat feit gedrukt word, ga ik misschien toch anders piepen?
Ik ben al op internet aan het zoeken naar pruiken. Ik wacht het eerste bezoek aan het AvL af en dan ga ik actief op zoek.
Ik zal zeker aangeven dat ik prikken eng vind. Zo kunnen ze er rekening mee houden. Als door chemo je aders dunner worden, heb ik helemaal een probleem, want ze zijn nú al dun!
Ik zal het meemaken😬
Mijn man Theo was nooit bang voor naalden, maar hij heeft een fobie ontwikkeld tijdens zijn behandeling. Het werkt bij hem het beste als ze hem even de tijd geven zich bewust te ontspannen. Hopelijk vind je ook een ‘trucje’ om er mee om te gaan. En anders inderdaad een picc-lijn vragen. Hij is geen dag misselijk geweest van de chemo, dat wens ik je ook zeker toe!
Lieve groet, Anja🌷