En toen stond de wereld stil.....

Het is 30 april, ik sta onder de douche wanneer ik ineens een schijf in mijn borst voel. Het is een behoorlijke schijf waarvan ik denk; waar komt die ineens vandaan?

Wanneer ik mijn man de schijf laat voelen is hij direct ongerust en vraagd me direct na het weekend de huisarts te bellen.  Alhoewel ik niet snel aan de bel trek, zegt iets in mij dat ik dat nu toch maar wel eens moet doen. 

Op woensdag 5 mei kan ik terecht bij de huisarts. Ze luisterd naar mijn verhaal, mijn zorgen en voelt uiteindelijk aan mijn borst. Ze kijkt zorgelijk en verteld mij een schijf te voelen van ongeveer 3cm(!). Ik krijg een verwijzing voor de mammapoli. 

Op maandag 9 mei, ga ik naar de mammapoli. Allereerst wordt ik opgeroepen om een gesprek te voeren met de arts. Ook deze voelt aan mijn borst. Hij stelde me gerust door te zeggen dat het goed was dat ik langskwam met een schijf van deze grote, maar dat het ook goed mogelijk is dat het klierweefsel betrof.

Hierna word er een mammografie gemaakt. Deze valt me gelukkig enorm mee. Ja..., ik ben eem held in GOOGLEN, dus ik dacht dat het pletten van mijn borsten een hel zou zijn. Gelukkig heeft GOOGLEN ook een voordeel; uiteindelijk valt het mij dan ook wel weer mee met wat er op internet gezegd word.

Maar goed, eenmaal weer in de wachtkamer, leg ik mijn vriendin (die zo lief was om mee te gaan)  uit dat ik zodadelijk word opgeroepen voor de echokamer. 

Eenmaal op de echotafel gaat de arts met zijn echoapparaat over mijn borst heen. Hij verteld mij niks te vinden wat ook maar iets op een tumor of cyste lijkt. Ik laat ook deze arts, nu iets ongerust, de schijf voelen en vertel hem dat deze schijf absoluut niet bij mij borst hoort. De arts bekijkt nogmaals mijn borst met het echoapparaat, maar de arts zei dat het echt goed m9gelijk was dat het wat opspelende hormonen waren.

Doorgaand naar mijn oksel vertelde de arts hier toch wat onrustige klieren te zien. Deze klieren zouden kunnen duiden op een infectie aangezien hij niks in mijn borst kon vinden, zowel op de mammografie niet als op de echo niet. Voor de zekerheid neemt de arts toch een biopt van deze klier. 

Eenmaal thuis ben ik nog vrij rustig over wat ik zojuist allemaal heb meegemaakt. Maar naarmate de tijd verstreek, kreeg ik een onbehaaglijk gevoel. Want, waarom zouden klieren aan 1 zijde opspelen bij een ontsteking? Waarom was de arts zo nerveus op het einde? Waarom had ik geen koorts of wondjes als ik een ontsteking zou hebben? En waarom trekt die schijf niet weg.

Weer werd Google mijn beste vriend, ik werd er niet geruster op. Ik weet wat ik zag op de echo en zocht naar soortgelijke afbeeldingen op internet. De dagen kropen voorbij, het wachten was verschrikkelijk.

Eindelijk werd het donderdag 12 mei. Omdat ik inmiddels geen goed gevoel meer had, vroeg ik mijn man vrij te nemen van zijn werk, zodat hij mee kon gaan naar de uitslag. De wachttijd liep enorm uit. We zaten zo lang in de wachtkamer dat ik inmiddels door had, welke arts waar, in welke kamer zat. Ik wist precies in welke kamer ik niet wilde zijn. Dus toen we, door de desbetreffende arts, werden opgeroepen....wist ik genoeg.....

"Mevrouw...we hebben niks in uw borst gevonden maar het biopt uit uw oksel verteld ons dat u borstkanker heeft. Omdat het biopt uit uw oksel komt, betekend dit dat er een uitzaaiing is. U begint hoe dan ook met chemotherapie en hierna volgt een (borstbesparende)operatie met eventueel bestralingen. Wij maken een afspraak voor u bij het UMC/AMC voor een petscan. Hierop is te zien of er meerdere uitzaaiingen zijn. Ook maken wij een afspraak voor een MRI om te kijken of we de primaire tumor kunnen vinden."

Ik had verwacht, na het overlijden van ons zoontje, dat mijn wereld nooit meer zo stil zou komen te staan als dat er toen gebeurde, maar het blijkt dus toch weer te gebeuren... ...