F.O.M.O.

Fear Of Missing Out. Daar lijd ik nu een beetje aan. De angst om leuke dingen te missen. Het treft niet alleen de jeugd van tegenwoordig, maar ook ik zo te zien. Ik voel de laatste tijd veel behoefte om aan alles mee te doen. Ik sla niets over; ik ga op bezoek, ik ontvang bezoek, ik ga lopen, fietsen, varen en speur het internet af naar leuke concerten en evenementen en ik ga naar de optredens van mijn zoon (wat niet persé mijn muziekgenre is) Ik wil niets missen. Ik wil het allemaal meemaken. Waarom niet? Waarom zou ik moeten wachten? Wachten, op wat en tot wanneer dan? Nee hoor, ik ga het allemaal doen en meemaken. Ik ga weer leven. Je weet nooit wanneer “Pietje de Dood” op de stoep staat! 

Het duurt niet lang meer voor ik aan de slag ga. Ik ga weer werken en geld verdienen en het zo weer uitgeven. Ik ga wel sparen, maar voor korte termijn doelen. Ik zorg (is eigenlijk al geregeld) dat er genoeg is voor wanneer ik mijn ogen sluit, zodat de achterblijvers niet met de handen in het haar blijven zitten. Maar mijn geld gaat nu rollen. Iemand die ik ken zal het helemaal niet met mij eens zijn, want die is van het extreem sparen en niks (leuks)doen. Hier verschilden wij vaak van mening over. Ik ben blij dat ik toen gewoon mijn gang ben gegaan. Ik heb alles gekocht en gedaan wat ik tot vóór mijn diagnose wilde. Waarom dat geld oppotten tot in het oneindige? Voor wat en voor wie? Voor de belastingdienst? Nou, je ziet het, het leven is eindig en misschien eerder dan je dacht. Wacht niet tot morgen wat je vandaag kan doen. Je kan beter spijt hebben van de dingen die je gedaan hebt, dan spijt hebben van de dingen die je níet gedaan hebt.

Op het abonnement van het leven heb ik verlenging gekregen. Dus ik ga leven!!!